Olum tek gişe çalışıyor daha ne kadar seri yazayım lan

Sema’ya direk sinema da ki olayı sordum.
“Sinema da neden kavga ettiniz” dedim.
“Ya eskiden olan şeyler” dedi.
Bu kız ilk defa bu kadar kibar konuşuyordu lan, değişmiş.
“Eskiden olsun olmasın beni ilgilendiriyor” dedim.
Neredeyse, Yağmur’un anlattığı gibi anlattı bana. Sinirlendim
“Ya, kızım anlat işte ya lafı geveleme” dedi.
“Gardaş sen nediyin ya” dedi elini cebine attı emanet falan çıkartacak sandım korktum. Sonra hak verdi
“Sen de haklısın merak etmen normal. Ne kadar da Yağmur ile aram bozuk olsa da söyleyemem” dedi.
Neyse tamam dedim kalkıp gittim.
Eve geldim canım baya sıkkındı. Başımı koyup uyudum.

Ertesi gün dershaneye de gitmedim, evde oturdum uyudum kaldım. Bin bir türlü şey düşündüm başka bir erkek olduğunu, Cengiz’in ablası ile ilgili bir şey olduğunu düşündüm.
Ertesi gün de yataktan kalkmadım. Babam beni televizyonun karşısına koyuyor maç izleyelim beraber diye. Misafirliğe gidince ellerinle ayakların kavuşur ya öyle oturuyordum.
“Şu reklam panoları senden daha canlı lan” dedi babam. Haklıydı adam.
3 gün boyunca Yağmur ile konuşmamıştım. Ne o aramıştı ne ben. Ne o geldi ne de ben gittim.
Ağlamak istersin de ağlayamazsın öyle bir durum. Beni bile ilgilendirmeyen sorunlar, derdim olmuş. Sorun ne onu bilmediğim halde çözüm arıyordum.

1 hafta geçmişti yine dershaneye gitmemiştim. Balkondan Yağmur’un beni beklemesini izledim biraz. Sonra uyudum. Ertesi gün de dershaneye gitmemiştim.
Kulübeye gitmiştim. Ben her şeyi anlamıştım. Özellikle değer verdiğim bir insanın canı sıkkınken benim de canım sıkın oluyordu. 3-4 bira almış tek başıma içerken fark etmiştim bunu. Uzanmıştım banka, birsinin yanıma oturduğunu hissettim. Fakat kalkıp bakmaya tenezzül bile etmedim.
Sonra ulaş dedi. Sesi boğuk geliyordu kimin sesi olduğunu anlayamamıştım. “Çalar çalar gider” dedim içimden.

Sonra bu sesin bana ait olduğunu, içimi ısıttığını fark ettim. O ses Yağmur’a aitti.
Doğruldum. Yanına oturdum. Birbirimize bakmıyorduk, bir hafta boyunca da konuşmamıştık. Kim suçluydu o mu, ben mi?
Bu sorunun cevabını veremezdik ikimiz de ama benim cevaplamam gereken sorular vardı. “Neden dershaneye gelmedin? Bir hafta boyunca neden hiç aramadın? Hiç mi merak etmedin? Hiç mi özlemedin?” diye sorular sordu peş peşe her sorudan sonra ses tonu artmış. Son soruda bağırmıştı.
“Özledim” diyebildim sadece.
“Arasaydın o zaman beni” deyip üste çıkmaya çalıştı.
“Ben bu halini değil, eskiden güldüğün mutluluk saçtığın halini özledim” dedim.
Cevap veremedi. Ben de gömdükçe gömdüm.
“Benimle sabahlara kadar konuştuğun günleri, buraya gelince başını omuzuma koyup saatlerce sustuğun günleri, birlikte saçma şeyler yapıp eğlendiğimiz zamanları, ders çalışacağız bahanesiyle buluştuğumuz akşamları, en çokta gülerken yüzünden oluşan gamzeleri özledim” dedim.

Cevaplayamamasından cesaret mi buldum nedir.
“Bana güvenmeyip anlatmadığın şeylerin var senin. Normal de başkalarına anlatamadığımız şeyleri konuştuğumuz zamanı hatırlamadın mı? Neden anlatmadın. Ben senin benden gizlediğin şeyin ciddiyetini merak ederken sen sessiz kalmayı tercih ediyorsun” dedim.
Aylar boyunca konuşmamıza rağmen ilk defa Yağmur’a sinirlenip sesimi yükseltmiştim.

Sonra daha ileri gidersem delirir onun canını yakarım diye düşündüm.
Sonra kalktı. Biraz bana baktı. Yürüyüp gitti. Kapıdan çıkarken bira şişesini kapıya doğru fırlattım.
“Konuşmak için cesaretin mi yok!!! Kaç, işine gelmezse kaç zaten! Ben seni sürekli beklerim anasını satayım!” dedim ikinci şişeyi de attım. ikisi de kapıda parçalandı. Yağmurun karda yürüyüp gitmesini izledim. Arakasına dönüp bakmadı bile.
Gitmişti ayrılmış mıydık bilmiyordum bile. Sınava 5 ay gibi bir süre kalmıştı. Birkaç gün can sıkıntısından yataktan çıkmadım sonra ise ders çalışmaya başladım.
Dershaneye gidiyordum, onunla sürekli buluştuğumuz saate kapının önündeydim. Bekliyordum. Gelen yok. Dershane de de göremedim. Çokta merak etmiyorum desem de gözüm sürekli onu arıyordu.

Yağmur ile ettiğim kavgayı unutmuştum. Sadece derslerimle uğraşıyordum. Hocalara soru soruyordum devamsızlık yapmıyor denemelere de katılıyordum. Her şey yolundaydı. Tabii yatağımın başında, duran Yağmur’un portesini gördükçe onu hatırlamamı saymazsak.
Yeni yıla girmeden görüşmem gerekiyordu onunla. “Kapının önündeyim aşağıya iner misin?” diye kibar bir mesaj attım.
10 dakika sonra aşağıya indi. Beni gördü duraksadı ben de ona baktım sonra bana doğru yürüdü bende ona doğru yürüdüm. Sarılmıştık. Kenetlenmiştik birbirimize, pgibopat bakışlı babası gelse bile ayıramazdı.
Yağmur ile o kadar uzun süreden sonra birbirimize kavuşmamız, dünyaya barış gelmesi gibi mutluluk verici bir şeydi.
Yıllarca hazırlanıp istediği üniversiteye giden genç kadar, kolasına oynadığı maçı kazanan çocuklar kadar, annesinin onu gıdıklarken gülen bebek kadar mutluyduk ikimiz de.
Birbirimizin kollarını bırakmak gelmiyordu içimizden.
Türkiye uzaya mekik yollasa bu kadar mutlu olunmazdı.
Gözlerimin içine baktı. Elimi tutu. Dudağını öpüp tekrar sarıldım ona kulağına “Özür dilerim” diye fısıldadım.

“Yeni yılın kutlu olsun” dedi sadece.
Neredeyse bir yıldır beraberdik. Şuan mutluydum solumda elimi tutan sevgilim var. Hiçbir şeyi kafaya takmayınca dertlerimin yok olduğunu hissetim. Sadece onunla mutlu olmak bana yetiyor gibiydi.
Bir hafta kadar özlemimizi giderdikten sonra Yağmur hastalandı dershaneye gitmeyeceğini söyledi. Ben de tamam dedim.
2 gün sonra hafta sonu Enes beni aradı.
“Hasgibtir” dedim direk. Çünkü beyler Enes beni kötü bir şey olmadığı sürece aramaz mesaj atardı.
Açtım telefonu
“Oooo..” dedim lafımı kesmişti.
“Alo. Alooov” dedi sesi net gelmiyordu.
“Çeken bir yere geç” dedim.
“Ha. Alo Ulaş.. Nasılsın? Sana bir şey … soracaktım ” dedi nefes nefeseydi.
“Nefes nefesesin lan” dedim.
“Evet” demekle yetindi.
“Ne yapıyorsun spor mu yapıyorsun” dedim
“Yok lan sevişiyorum” dedi.
“…”
“Ya her neyse biz hafta içi seninle bir şey konuşacağız.
Arkadan “Biz” gibi kısık bir ses geldi.
Bende “Biz?”
“Ya Sema ile ben işte” dedi.
Tamam dedim kapattım yeri saati ayarlamıştık.
Koltuğa oturdum “Vay dıbına koyayım” dedim. Uzun bir süre.
“Vay dıbına koyayım. Enes bile kız gibiyor lan” dedim.

Enes ve Sema’nın yanlarına istemeye istemeye gittim. Ne zaman o memeli ile konuşsam kötü şeyler oluyordu.
Lisenin orada buluştuk. Bu sefer Sema dekolte giymemişti. Şaşırdım lan.
işte ne konuşacağız diye direk lafa girdim.
“Bi ara telefon sapığı falan vardı hatırladın mı” dedi Sema.
“Evet, Cengiz’in ablası” dedim.
“He işte onlar şehir dışından dönmüşler” dedi.
“Ee, daha ne duruyoruz hadi gidelim” dememe rağmen beni durdurdular.
“Olayın tamdıbını dinlemeden hareket etme” dedi.

Sema sigara uzattı, yanıma ottur dercesine işaret yaptı. Sigaralarımızı yaktın.
“Şimdi ben bu Cengiz’in ablası ile konuştum. Kız senden 3 yaş büyük, zaten biliyorsundur” dedi.
“Ee ?” dedim.
“Sözümü kesme lan!” dedi. Bildiğin karşımda büyük memeli bir Enes oturuyordu.
“Kız ilk başta söylemek istemedi. Sonra bülbül gibi şakıdı” dedi. Enes’e bakarak Enes’te alttan alttan gülüyordu.
“Şimdi, ‘Neden Yağmur’u arayıp rahatsız ediyorsun’ diye sorduğumuz da, ‘Bir başkası zorladığı için’ dedi. Zaten Yağmur ile sadece 4 kez konuşmuş daha da konuşmamış” dedi. Enes sigarasını söndürüp yanıma oturdu.
O an telefonuma 2 tane mesaj geldi. Bakmadım.
“Olayın hepsi Cengiz’in altından çıkma” dedi. Biraz duraksadım. Olayın ciddiyetinde olduğum için her şeyi duymak istiyordum
“Ablasının söylediğine göre Cengiz, ablasına numarayı vermiş ‘Abla ara şunları söyle ne olur’ diye yalvarmış. Sonra ise işte bu kızın kim olduğunu sorunca. ‘Geçen hafta tanıştım çok güzel bir kız idi’ demiş.(Yağmur’un bilgisayarı verdiği günden bahsediyor) Sonra ki hafta da internetten mesajlar atmış sahte hesaplardan. Sonra da kendi hesabından Yağmur’a yardım etmeye falan çalışmış. Gönlünü kazanacak aklı sıra” dedi. Sinirimden yumruğu mu sıktım. Enes kolumdan tuttu. “Dinle” dedi.

“Ablasının söylediğine göre kızla araları çok iyi olmuş gece gündüz konuşuyorlarmış. Bi ara buluşmuşlar hatta dediğine göre” dedi.
“inanmıyorum, Cengiz’in ablası da Cengiz gibi yalancı. Cengiz ile konuşsa Yağmur bana söylerdi” dedim.
“Yağmur bana da Cengiz ile konuştuğunu söylemedi” dedi Sema.
“Hayır, abi Yağmur benden saklamaz ya olmaz öyle şey ya” dedim. Sinirlenmiştim kalkmaya çalışıyordum Enes oturmamı söylüyordu.
“Cengiz’i çağırdım gelecek birazdan” dedi.
Sema bir iki şeyden daha bahsetti fakat dinlemiyordum sadece Cengiz’in gelmesini bekliyordum.
Cengiz geldi. Sema ile Enes ile tokalaştı ben de sırıtarak “Ooo nerelerdesin ya..” dedim elini uzattığı gibi kafayı gömdüm “..dıbına koyduğum” dedim. Birkaç kez daha vurduktan sonra Enes beni geriye çekti. “Konuş lan, Yağmur’la aranda ne vardı” dedim. “Yemin ederim elimi bile sürmedim” dedi. “Yemin ederim Ulaş sadece 2 kez konuştuk” dedi. “Ne zaman?!” dedim.
Sonra kaçtı zaten. Sinirimi alamamıştım. Eğer Sema’nın söyledikleri doğruysa bu Yağmur ile buluşmuştur dedim. Sonra Enes ile Sema’yı öpüp eve doğru gittim.
Otobüste sakinleşmeye çalıştım. Eve geldim. Duş aldım. Sakinleşmiştim az da olsa.

Ulan ezan okundu millet yemek yiyor ben aç aç yazmaya çalışıyorum ara verelim mi beyler?

Telefonumu çıkarttım olayın doğru olup olmadığını Yağmur’a sormak için.
“2 yeni mesaj. “ ibaresini gördüm. Mesajları açtım ikisi de yağmurdandı.
“Ulaş”
“Ben ayrılmak istiyorum”
Ekrana mal mal baktım. Her şey üst üste gelmek zorunda mıydı? Gusüllü mü yanlış alıyordum anlamadım ki. Direk Yağmur’u aradım. Açmaz sandım fakat açtı.
“Yağmur, bu mesajlar ne" dedim direk.
“Ulaş, çok üzgünüm” demekle yetindi.
“Sen o kadar zamanı, geçen ayları, günleri iki mesajla mı sileceksin!” dedim.
“…”
“Aşağıya in seninle konuşmam gerek” dedim.
Tüm olaylar üst üste geliyordu. Yağmur’un böyle bir şey yapması en son beklediğim şeydi.

Beyler 15 dakika mola verelim. 20:25 de atacam yeni partı söz daha hızlı olacam

Apartmanını önüne gittim. Kapının önünde bekliyordu beni, karşısına geçtim gözlerine baktım.
Gözleri şişmişti yine ağlamıştı herhalde.
“Ulaş bak, ben sınavdan dolayı ayrılıyorum senden” dedi elimi tutmaya çalışırken.
Iyy. Yalana bak. Başka bir şey düşünemedin mi insan az yaratıcı olur.
“Yoksam seni se…”derken lafını kestim.
“Cengiz ile aranızda ne oldu?” diye sordum.
Sustu. Gözlerimin içine baktı şok olmuşçasına. Başını öne eğdi. Apartmanın önüne oturdu. Kar yağıyordu o sırada.
Sessizlik.
Uzunca süren bir sessizlik. Kar tanesinin yere düşüşünü duyabileceğimiz kadar sessizdi.
Yanına oturdum. Ellerimi birleştirdim. Karın yağmasını izliyorduk.
“Cengiz” dedim tekrardan.
Sadece susuyordu. Bir şeyler anlatmasını bekliyordum o ise sessiz kalmayı tercih ediyordu. Bu iş sinirimi bozdu.
“Cengiz!” diye tekrarladım.

Biraz daha sessizlikten sonra.
“Ben sana bi ara bilgisayarımı verecektim. içinde ki fotoğrafları kurtar diye. O gün Cengiz gelmişti yanımıza. Sululuk yapmıştı. işte o günden bir hafta sonra gizli numaradan bir kız aradı beni. “Ulaş ile neden yakınsın, sevgili misiniz, sevgilin var mı ?” tarzı sorular sordu bende bir şey demedim. Sonra internette sapıkça mesajlar geldi bana. Sahte hesaplardan. Bıkmıştım artık Cengiz mesaj attı konuştuk baya sonra ben de bu sapıklardan bahsettim, ben ilgilenirim dedi. Onlar daha sonra mesaj atmadılar zaten.
Ben o zamanlar senden hoşlandığımı düşünüyordum, daha yeni tanışmıştık ama bizim eve geldiğin de ki tavrın hastalandığım da verdiğin mesajlar hoşuma gittiği içindi belki.
Cengiz sürekli mesajlar atmaya devam ettikçe ben de cevap vermeye devam ettim. Fakat okulda onunla konuşmayı geç görülmek bile istemiyordum. Çünkü Sema’ya, Cengiz ile konuşuyorum dediğimde. Onun hakkında pek iç açıcı şeyler söylememişti” dedi.

Duraksadı sanki bir şeyleri hatırlamaya çalışıyordu.
“Cengiz mesaj atmıştı bana. ‘Sizin mahalledeyim kayboldum gibi yardım etsene’ diye. ‘Ben de buraları bilmiyorum ki’ diye cevap vermiştim. Sonra bizim evin fotoğrafını attım. ‘Şöyle bir apartmanın önündeyim, bu binayı gördün mü önceden’ dedi. Bende boş bulunup ‘Aa bizim ev burası’ dedim.
Demez olaydım aşağıya inmem için yalvardı. iyi dedim bende indim aşağıya sonra onu otobüs durağına kadar zütürürken muhabbet ettik. Telefon numaramı istedi. Ben de vermek istemediğimi söyledim çekip gittim.

Sonra sen sınava girdin zaten, daha sonra da okula gelmedin. Fakat Cengiz hep okuldaydı sürekli yanıma geliyordu. Konuşuyorduk ne yalan söyleyeyim beni güldürüyordu” dedi.

“Cengiz’le çok yakınlaşmıştık nasıl oluyorsa konuştuğumuzdan bir tek Sema’nın haberi vardı. işte buluşuyorduk sinemaya, kafeye, parklara gidiyorduk” dedi.
Uzun süren sessizliğimi bozup.
“Ama sen oraları sevmezsin ki” dedim. Sesim çıkmamıştı. içtiğim sigaraların balgamı bildiğin çıkmak istiyordu onlar bile Yağmur ile Cengiz’i yan yana düşünmeye dayanamazdı.
“Yalan söyledim. Sürekli dışarıdaydık. Okulda kimse yoktu sınıftaydık. Aynı otobüse biner çarşıya iner gezerdik. Bu okuldan hiç kimseyle öyle yakınlaşamadım” dedi.

Cengiz ile o kadar çok yakınlaşmıştık ki yazın başlarında(Mayıs) sevgili olduk” dedi.
“NE! Nasıl?” dedim. Sinirlenmiş ve şaşırmıştım.
“O zamanlar benimle konuşuyordun” dedim.
“Evet, fakat Cengiz bana bir iki şey söyledi. ‘Ulaş seni seviyor birlikte olduğumuzu öğrenirse çok üzülür’ dedi. Bende bir şey diyemedim birlikte olduğumuzu kimseye söylemedim. Artık daha rahattık birbirimize aşkım diye hitap ediyorduk. El ele geziyorduk” dedi.