-can'dan başka kimseyi sevemeyeceğim herhalde diyordu. defalarca amateme gidip görmek istedi onu, engelledik.zaten içeriye gidip görmek o kadar kolay da değildi.ama artık eskisi kadar istemiyordu da onu aslına bakarsan. yoksa başak inatçıdır, kafaya koysa gider görürdü. hiç kimseyle uzun ilişkisi olamadı. öylesine takılıyordu.ta ki seni görene kadar.. telefon etti bana okulun ilk günü biliyor musun? birini gördüm hakan, benim gibi bakıyordu dedi.

-başka ne anlattı sana benim hakkımda?
-senin hakkında bana çok şey anlattı.ilk beraber olduğunuz geceyi anlattı mesela
Utandım,ama yine de anlatmasını istiyordum. devam et gibisinden elimi salladın
-daha önce hiç böyle bir şey yaşamadım ben. ömrümde ilk defa seviştim dedi.
-iznini isteyebilir miyim?
-izin senin.git ona

gözlerimi kıstım, oydu lan. evet bu herif o herifti. yeni yanaşan arabadan inmişti.vay amk.. anında herife uçup yakasından tuttum, kafasını ellerimle parçalayacaktım. birileri tuttu beni.
-dur lan napıyosun?
caner denilen herifti. ötekiler de inmişti arabadan.
-sen kendi işine baksana huur çocuğu! manitamı gibiyor lan herif gavat mıyım lan ben?

Gittim ona. saati umursamadan kapıyı çaldım. meymentesiz bir yüz ifadesiyle mina açtı kapıyı.
-özür dilerim mina. acil başak'ı görmem gerek.
-başak yok burda.
-nasıl?
-istersen gir bak. başak yok burda.
-gerek yok, teşekkür ederim.
Kapı yüzüme kapandı.

Hemen telefona sarılıp başak'ı aradım. koridorda bir aşağı bir yukarı dolaşıyordum kulağımda telefon. cevap yoktu. neden sonra başakların oda kapısı açıldı ve mina küfrederek dışarı bir şey fırlattı.bir telefon.

Hala çalan telefonu yerden alıp bir müddet aptal aptal ekrana baktım. aramayı sonlandırmayı akıl ettim sonunda. merdivenlere oturdum. neredeydi?

Dayanamadım, hayatımda ilk ve son defa birinin telefonunu karıştırdım sonra. güvenmediğimden değil... bilmiyorum bir şey arıyordum sanki. aradığımı 'taslaklar'da buldum sonunda:
Seni her şeyden çok seviyorum ne olur bırakma beni.. studydeyim gel yanıma lütfen. çok yalnızım.

'Study room' u kastediyordu study derken. nerde olduğunu bulmuştum.her katta bir study room vardı.en üst kattaki de buldum onu. ışığı yakmadım, bahçeyi aydınlatan lambanın ışığında loştu içerisi.bir koltuğa kıvrılmış, ellerini yastık yapmıştı.cam açıktı ve içerisi buz gibiydi. yerde buruşturup atılmış rimel bulaşmış peçeteler doluydu. camı kapattım usulca. ellerimi buz gibi olmuş bacaklarında gezdirerek tenini ısıtmaya çalıştım. ayaklarını kucağıma koydum, ellerimle sardım ufacık ayaklarını. uyandı.
-gitme..
-kimse gitmek için gelmez.
Yanına uzandım, sımsıkı sarıldım ona.bir şeyler söylemek istedi, susturdum.

Her şey güzelde , taslağa bırakılmış not falan bana biraz hikaye gibi geldi. Ama yinede anlatım tarzın çok başarılı.

Kendini asmazsan huur çocuğusun. Bu hesabı takip edicem. Bu geceden sonra tek bir entry görürsem öldür beni diye yalvarırsın.

Bir huur evladı hastalıklı bin daha temizlensin. Toplumun safrasi yavşak.

en çok neyi sevdin diye soracak olursanız en çok japon balığımı sevdim gözlerimin önünde ters dönüp acılı biçimde can çekişerek öldü.en sevdiğim şeyi tuvalete atıp arkasından sifonu çekerken bir şey hissedemedim de nedense kanepenin altına düşmüş ruj izli bir izmarit ağlattı beni

sevilmek çocukluğumdan beri zayıf noktam olmuştur takdir edersiniz ki.ilkokulda hiç arkadaşı olmadığı için teneffüslerde kitap okuyan çocuk bendim, tanıştığımıza memnun oldum. yıllar boyu kafamda yarattığım arkadaşlarım oldu, içimden onlarla konuştum. hepsi gerçekti hepsi gerçekten vardı belki de o kafamda yarattığım küçük insancıkların.en azından daha samimiydiler gerçek insanlardan.en azından hepsi hala yanımda.

hayatı içimden vakumlayıp almışlar gibi hissediyorum. neşe duyamıyorum. hayallerim küf tutmuş sanki. bıçakla küfleri kazısam bile geriye yenecek bir şey kalmıyor üstelik. klavyenin tuşlarına bile basmaya mecalim yok. yine de sizin için sadece bir ses olduğumu bilmek huzur veriyor. elimden gelse tüm varlığımı ses olarak sürdürmeye razıyım.

doğrulup oturdu. uykulu gözlerle bana baktı.bir şey demedi. dağılmış saçları, akmış makyajıyla ay ışığında o kadar güzel görünüyordu ki, öfkeyle rektörlük binasını işaret eden tabelayı tekmeledim.az daha ayağımı kırıyordum. panik yeniden yavaş yavaş yükselmeye başladı.bir daha kustum, kızın gözleri önünde dizlerimin üstüne çöktüm ve emekler pozisyonda kustum. sonra yeniden göz göze geldik. o da beni taklit edip emekleyerek bana doğru geldi ve beni öptü. evet,kustuktan bir saniye sonra öptü beni.

insanlara karşı kırıcı olmamaya çalıştım. çokça okuduğum ve gereğinden fazla inandığım gibik masal kitaplarında ruh diye bir şey vardı çünkü.ruh acıtılmamalıydı. gerçek bir centilmen kılıcıyla düşmanını öyle ustalıkla doğramalıydı ki,yüreğini dilimlese bile ruhuna dokunmadan yapmalıydı bunu. cesaretini değil de ana damarını kesmeliydi hısmının. centilmen dövüştüm. ortaçağdan kalmış değer yargılarımla yenildiğim yetmedi bir de taşak oğlanı oldum.ben hiç yara almadım. benim doğrudan yüreğimi öldürdüler.tek tuşla nakavt oldum. düşmanın terlememişti bile.

Sanki beni anlatıyorsun panpa senin nispeten fakir halinim çok sevdim lan seni görmememe rağmen belki bir gün bir bira ısmarlarım sana

muhabbet ortam her şey şahaneydi. kafalarımız da bi milyondu. neden sonra oğuza rahat battı, başak'ı kolundan tutup oturmaya mı geldik hadi dedi, bunlar kalktı. soran gözlerle bana baktılar. dedim ben böyle iyiyim siz takılın. üstüme bir rehavet çökmüştü. huzurla sigara içmek istiyordum. başakla oğuz kalabalıkta kayboldular.

beyler, bu dünyanın en ucuz şakasına hepimiz kanmıştık lan. oğuzun kuzeni öğrenci birliği başkanıydı ve dj leri, partiyi organize eden nerdeyse bütün öğrencileri de tanıyordu.ruh hastası manyak resmen bizi 'qandırmıştı xd' makinali tabiiki oyuncaktı aslında bir kişi bile dikkatli baksa anlardı ya neyse..ama çok güldük sonradan

tek bildiğim karanlıkta elimi uzattığımda kimsenin tutmadığı. bağırdığım zaman kimsenin duymadığı. belki tanrı sesimin ona ulaşamayacağı kadar uzakta ikamet ediyordur. günün birinde adresini öğrenirsem hayalkırıklıklarımı kargoyla ona yollamayı düşünüyorum. belki sakat kalmış ruhuma bir ayar çeker.en azından tekrar yürümemi sağlayacak bir protez, kalbim için bir yara bandı. kafamı strelize etmek için biraz alkol.

'toplum bilimleri' dersleri de gördüm. ne varsa okudum. hang gibtiğimin sosyologu hangi gibtiğimin antroplogu ne yazdıysa okudum. şimdi de siyaset bilimcilerini okuyorum. büyük büyük laflar eden onca dahiden tek bir tanesi ama bir tanesi bile sorularıma cevap veremedi. okudukça kendimden uzaklaştım. okudukça tiksindim. okudukça senin o toplum dediğin tak çukurunda boğulduğumu hissettim. çocukluğumun saflığına geri dönmek istedim ne yaptım ulan size? yıllar önce babamdan da alamadım bu sorunun cevabını..ne yaptım size? dostlarım ne yaptım size de elimden tek tutunduğum dalı aldınız? kadınlar neyimi beğenmediniz de ihtiyacım olduğu an çekip gittiniz? gitmeden kanımı emmeseydiniz bari. yaşıyordum ben iyi kötü. bari tamamen yalnzı bıraksaydınız. bari tamamen unutsaydınız. toplumun bana ihtiyacı olduğu her an ben oradaydım da ben fellik fellik başımı koyacak bir omuz aradığımda toplum neredeydi?