@1 anani deniz kiyisinda gibtim :D

aynaya bakarken utançla başımı eğdim de onun dışında her yere başım dik girdim. öyle öğretmişlerdi çünkü bana. boynun kıldan ince olursa kopuverirdi sonra.. oyuna geldim

hiç bi zaman yılma zütünü gibtir umudu kesme.

sabahın köründe beynimi delen alarm sesiyle uyandım. gibik hayatımın geri kalan ilk günü böyle başladı. üniversitede ilk günüm.vay canına ne heyecanlı... odada tektim. dalyarak mert derse gitmişti herhalde. isteksizce kalktım, duşa girdim.bir müddet sıcak suyun altında öylece durdum. derse gitmek istemiyordum ama ben hep uslu bir çocuk olduğumdan ilk günden dersi asma fikrini bir kenara bıraktım.

gözlerimi kıstım, oydu lan. evet bu herif o herifti. yeni yanaşan arabadan inmişti.vay amk.. anında herife uçup yakasından tuttum, kafasını ellerimle parçalayacaktım. birileri tuttu beni.
-dur lan napıyosun?
caner denilen herifti. ötekiler de inmişti arabadan.
-sen kendi işine baksana huur çocuğu! manitamı gibiyor lan herif gavat mıyım lan ben?

hayatı içimden vakumlayıp almışlar gibi hissediyorum. neşe duyamıyorum. hayallerim küf tutmuş sanki. bıçakla küfleri kazısam bile geriye yenecek bir şey kalmıyor üstelik. klavyenin tuşlarına bile basmaya mecalim yok. yine de sizin için sadece bir ses olduğumu bilmek huzur veriyor. elimden gelse tüm varlığımı ses olarak sürdürmeye razıyım.

şoka girmiştim. nasıl belli edecektim ki? nasıl bakmam gerekiyordu daha? nasıl dokunmam gerekiyordu? neler söylemem gerekiyordu? neden peşinden koşmama izin vermemişlerdi ki..
-ne zaman söyledi bunu sana? hiç haberim yoktu gayet mutlu görünüyordu.
-ya işte.. aramızda kalacak değil mi?
-tabii ki..
-ya işte herif beni gibtiredecek gibi dedi. bunda şey var.. kimsenin onu sevmeyeceğini sanıyor ya bu..şeyden sonra..
-neyden sonra lan?

-başak'ı ne kadar tanıyorsun?
-söyledim ya... yedi yıldır falan tanıyorum.
-beni nasıl anlattı sana?
-aşık oldum diye beni aradı.
-doğruyu söyle bana..
-yemin ederim ki doğruyu söylüyorum.o sık sık böyle olmaz en son işte lisede biri vardı..
-kim vardı lan lisede?
-ya işte bir çocuk.. böyle gitar çalıy..
-gibtret anlatma. başka ne dedi benim hakkımda?
-ben seviyorum da o öyle değil gibi dedi pek..
!!!

hayatta gerçekten istediği şeyi yapan kaç kişi var? giydiğin donun nerden geldiğinden, yediğin domatese kimlerin dokunduğundan bir haberken özgürlükten bahsetme bana amk. kendi kanına bile yabancısın artık. kendi tenin dokununca plastik hissi veriyor. cansız bir mankensin artık.

insanlara karşı kırıcı olmamaya çalıştım. çokça okuduğum ve gereğinden fazla inandığım gibik masal kitaplarında ruh diye bir şey vardı çünkü.ruh acıtılmamalıydı. gerçek bir centilmen kılıcıyla düşmanını öyle ustalıkla doğramalıydı ki,yüreğini dilimlese bile ruhuna dokunmadan yapmalıydı bunu. cesaretini değil de ana damarını kesmeliydi hısmının. centilmen dövüştüm. ortaçağdan kalmış değer yargılarımla yenildiğim yetmedi bir de taşak oğlanı oldum.ben hiç yara almadım. benim doğrudan yüreğimi öldürdüler.tek tuşla nakavt oldum. düşmanın terlememişti bile.

takdire şayan bir irade örneği göstererek başkaldırıyı bastırdım. zafer benimdi beyler. galiba işleri de bitmişti huur çocuklarının. kavga falan da etmişlerdi herhalde kız kapıyı çarpıp çıktı. gözlerim kapanıyordu.bu mert tam bir bine benziyordu. sabahın köründe derse gitmek de işkenceydi.. annem acaba ne yapıyordu şimdi? galiba uyuyordum sonunda yavaş yavaş..

siz hiç kusmuklu ağzınızla öpülecek kadar sevildiniz mi? dünyaya neden geldim sorusunun yarattığı sisin dağıldığı anlardan biriydi işte o an.aşk için gelmiştim dıbına koyayım, aşk için sevilmek için gelmiştim bu dünyaya. sevmek için gelmiştim ne yazık ki.beynimin içinde havai fişekler patlıyordu. doğal felaketler, ekonomik krizler, insanlık tarihi, borsa, ozon tabakasındaki delik hepsi önemini yitirmişti.

tam dalar gibi oldum bu sefer de seslere uyandım.'o kadar da değildir canım.yok artık daha neler?' diyordum içimden de yok kulaklarım beni yanıltıyor olamazdı beyler. resmen gibiş dönüyordu karşı yatakta.vay anasını dedim yani tamam ne tak yiyorsanız yiyin de benim yanımda yemek zorunda mısınız o taku? çok zorladım kendimi dikkatimi dağıtmak için.isa'nın doğumunu, ispermeçet balinalarının soyunun tükenmeye yüz tuttuğunu, sovyetlerin neden çöktüğünü falan düşündüm ama benim ufaklığın yavaş yavaş uyanmasına engel olamadım. karı çok fenaydı anlaşılan... hayır ulan ertesi gün dersim vardı. karı aşağılara iniyordu galiba?yok yahu en iyisi derse gitmeden yemekhaneye uğrayıp kahvaltı etmekti.o duyduğum şaplak sesi miydi amk? gibtiret en iyisi lacivert kapşonluyu giymek yarın hava serin olacak gibi..

-dövmek hafif kalır.. sabaha kadar resmen işkence yapmış kıza.bir görsen,her yeri çürük içindeydi. dudağında dikiş izi var farketmedin mi?
farketmiştim, bellir belirsiz ufak bir şey. çocukken düştüm demişti. ellerim titriyordu anlatılanları duydukça.

adamla uzun uzun göz göze bakıştık. delikanlı-ağır abi gibi bir havası vardı. altında full taşşak bir mercedes.ama kıro işi. herif okuldaki öğrenci profiline hiç uymuyordu. dışardan mı geldin ulan barzo dedim içimden ama yanında cıgara tellendirmekle meşgul olan herifi (bana huur çocuğu diyen) daha önce bir kaç kere görmüştüm sanki. uykulu suratından tanıdım bini.
-kendi işime bakıyorum pekekent. canlı ferre izlemek zorunda mıyız? okul lan burası!

dinleyen var mı? yalnız mıyım lan burda? bir ses verin amk arada... kendi kendime konuşuyor gibiyim.

dostum kendime yakın hissettim seni aslında hepimizin içinde ruh hastası, obsesif,takıntılı biri var makine miyiz amk tabi olacak benim sana önerim ölümü hatırla

mesela bir ortamda kücük mü düstün ölümü hatırla yasam devam edecek ordan sonra yin yasayacaksın seni kücük düsürenler de ölecek hic bi sey katamadan bu dünyaya ondan yalan iste dünya

yasamaya devam cünkü hayat durmuyor ..

çocukken oyuncaklarımla konuşurdum. belki bunu çoğunuz da yapmışsınızdır.bir oyuncağım vardı, daha sonra bir tim burton film karakteri olduğunu öğrendim onun ama o zamanlar ne olduğunu bilmiyordum, sadece alışveriş merkezindeki oyuncakçıda onu gördüğüm an eski bir dostumu görmüş gibi ona yapıştığımı hatırlıyorum. almak için tutturacağım ilk ve tek şey o olacaktı muhtemelen de, annem çouk vızıltısıyla inci küpeli kulaklarını yormaktansa kredi kartını uzatmayı tercih eden bir kadındı.

neyse, ne diyordum? alışveriş merkezinden aldığımız o oyuncak en yakın dostum oldu tam sekiz yıl boyunca. oyuncağımı gören herkes 'iğren' olarak nitelendiriyordu onu. böyle beyaz suratlı, mavi dudaklı, ceset suratı gibi bir suratı olan, cadı şapkası takmış bir şeydi. bir de maskesi vardı, maskeyi takınca gülümsüyordu, normalde surat asıyordu. kendime benzetmiş olmalıyım onu.

Kendini asmazsan huur çocuğusun. Bu hesabı takip edicem. Bu geceden sonra tek bir entry görürsem öldür beni diye yalvarırsın.

Bir huur evladı hastalıklı bin daha temizlensin. Toplumun safrasi yavşak.