ölüyorum tanrım
bu da oldu işte

her ölüm erken ölümdür
biliyorum tanrım

ayrıca, aldığın şu hayat
fena değildir...

üstü kalsın...

ustayı anmış olalım

ben şu beni hatırladın mı diye soran adamım. yazsana bin kurusu. validen hariç

çocukken oyuncaklarımla konuşurdum. belki bunu çoğunuz da yapmışsınızdır.bir oyuncağım vardı, daha sonra bir tim burton film karakteri olduğunu öğrendim onun ama o zamanlar ne olduğunu bilmiyordum, sadece alışveriş merkezindeki oyuncakçıda onu gördüğüm an eski bir dostumu görmüş gibi ona yapıştığımı hatırlıyorum. almak için tutturacağım ilk ve tek şey o olacaktı muhtemelen de, annem çouk vızıltısıyla inci küpeli kulaklarını yormaktansa kredi kartını uzatmayı tercih eden bir kadındı.

babam ben çocukken joker misali, kredi kartının kenarıyla ağzımı boydan boya kesti ki hep gülümseyebileyim. glasgow smile deniyor buna.

benim çocukken hiç gerçek jiletlerim olmadı, ben de bu yüzden ergenlikte elime geçirdiğim bir neşterle kestim sağımı solum. kendilerini paslı jiletlerle kesen apaçi kardeşlerimden ayrıldğım tek nokta buydu işte. ha, bir de kullandığım legal uyuşturucular. hani şu bağdat caddesindeki profesörün verdiği. benim torbacım oydu. zenginin torbacısı bile okumuş oluyor. hadi özenin hayatıma.

neyse, ne diyordum? alışveriş merkezinden aldığımız o oyuncak en yakın dostum oldu tam sekiz yıl boyunca. oyuncağımı gören herkes 'iğren' olarak nitelendiriyordu onu. böyle beyaz suratlı, mavi dudaklı, ceset suratı gibi bir suratı olan, cadı şapkası takmış bir şeydi. bir de maskesi vardı, maskeyi takınca gülümsüyordu, normalde surat asıyordu. kendime benzetmiş olmalıyım onu.

https://d2djzakkfkyr8w.cl...arebeforexmas_img_01.jpeg

şu resimdeki en öndeki şeyin oyncağıydı işte dediğim

ben de işte her çocuk gibi oyuncağımla konuşur ve onu çok severdim.tek fark konuştuğumuz şeylerdi sanırım. yediğim tokatlar yanaklarımı ve ruhumu yakarken yatağa yattığımda kulağına fısıldardım:
-babamı öldüreceğim. yemin ederim.
çünkü daha o zaman tanrının çoktan ölmüş olduğunun ve bu nedenle kendi işimi kendim görmem gerektiğinin farkındaydım. çünkü ihtiyacı olanlara yardım eden, duaları duyan tanrı eğer dedikleri gibi merhametliyse sesimi çoktan duyup öldürmeliydi babamı. tanrı merhametsiz olamayacağına göre de ölmüş olmalıydı.

çok sevdiğim bir şarkı binler dinleyin.aslında klibi de izleyin benim için.klipte bir adamın bakire bir kıza tecavüz edip öldürmesi anlatılıyor

http://www.youtube.com/watch?v=md7SJ1kDE24

ben burdayım usta devam et sen

neyse.. konuyu çok dağıtıyorum umarım milleti kızdırmıyorumdur amk. hakan'la konuştuklarımızda kalmıştık, ve şerefsiz haysiyetsiz orosğu çocuğunun sevgilimi nasıl dövmüş olduğunu öğrenmekle meşguldum. devam ediyorum.

can kulağıyla seni dinliyorum

huur çocuğu tm bunları yaparken telefonunu da alıyor kızın, ve bağırmasın diye de arada öldürmekle tehdit ediyor. sabah oldğunda kafa yapacak bir şeyler bulmak istiyor, telefonu çıkarıp buna geri verdikten sonra hiç bir şey olmamış gibi çıkıp gidiyor. sanki bir önceki gece hayalmiş gibi, kendinen o kadar emin ki.öğlene doğru stüdyoya gelen bir eleman başak'ı buluyor perişan halde. telefonu kullanacak kadar bile takati yok uyuyakalıyor koltuğun üstünde. hakan anlatırken salya sümük ağlıyordu:
-adam onu o halde görünce şok olmuş zaten. önce öldü sanmış öyle çürük içinde, bembeyaz görünce, dürtmüş uyansın diye bizimki hemen can geldi sanıp ellerini kaldırmış kendini korumak için
-

http://www.youtube.com/watch?v=g4cVv0kb-Fs

beyler..onu öyle o halde kafamda canlandırınca yüreğim parçalandı lan. tabiri caizse 'dokunmaya kıyamadığım' sevgilimi biri öldüresiye dövüp işkence ediyor.. insanlar nasıl katil olur o an çok iyi anlıyorsun işte. onu bulan müzisyen annesine haber vermek istiyor, başak istemiyor.bir kız arkadaşında kalmaya gidiyor.o gece fenalaşıyor. hastaneye kaldırıyorlar, iç kanama geçirdiği anlaşılıyor.

nasıl bir dayak bu varın siz düşünün. neyse ki kanama öyle hayatını tehdit edecek duruma gelmiyor. daha doğrusu bu daha iyice fenalaşmadan arkadaşı ısrar edip doktora zütürüyor, hastanede anlaşılıyor olay. kimse ağzından laf alamıyor tabii.nuh diyor peygamber demiyor.

ha bu arada tanışmış mıydık beyler? je suis charlie.

dayak olayından sonra bunlar ayrılıyor haliyle. daha doğrusu herif başak'ı giblemiyor. sanki hiç tanışmamışlar gibi aramıyor sormuyor selam bile vermiyor.
-o kadar çok ağlıyordu ki..kaç kere telefon etti biliyor musun? can açmadı telefonu
vay amk diyordum hakan'ı dinlerken.vay amk..ne aşkmış arkadaş bu neymiş lan?

bir sigara aldım. ateş kayıptı. hakan'dan ateş istedim. ellerimin titremesini gizleyemedim sanırım sigaramı yakarken.
-ver ben yakayım...
-susma. anlat.ne var ne yok duymak istiyorum.

-can zaten o ara başka karılara takılıyordu. duyuyorduk sağdan soldan. başak'ı unutmuş gibiydi. kafayı sıyırdı başak,ilk sevgilisydi abi.. çok kaptırmıştı kendini.bir de bilirsin ya,hoşlanır kızlar küçük yaşta böyle it kopuktan. başak'ı da anası babası hiç sallamadığı için iyice kaptırmıştı kendini. onun hem sevgilisi hem babası hem abisi hem işkencecisi gibi bir şeydi. garip bir ilişki vardı aralarında. kız tam unutur gibi oldu derken,bu pislikten bir telefon geldi. yine atlayıp gitti garibim.bu sefer dövmemiş ama başka bir şey yapmış.