rezerved

dostlraım da oldu hani olmadı değil. kendilerince beni sevdiler bana aşık olanlar oldu gerçekten inandım buna gözümün içine sevgiyle bakanlar oldu.ama bir yer var içimde oraya ben bile ulaşamıyorum ve artık yaşamak istemiyorum ama bir zamanlar yaşamış olduğumu kendime doğrulamak istiyorum

hiç bi zaman yılma zütünü gibtir umudu kesme.

pgibologum bir günlük tutmamı önerdiğinde aklıma burası geldi. eskiden de burada takılırdım başka bir hesabı vardı. kimsenin okumadığı bir günlük daha doğrusu arkamdan herkesin okuyacağı bir günlüktense ismi cismi olmayan birinin yazdığı bir şey arkada bırakmak daha doğru daha cazip daha gerçek geliyor

26 yıldır aldığım her nefes göğsümü acıttı. ötenazi istiyorum.bu konuda kendi kendimin doktoru olacağım. herkes kendi kendinin doktorudur.ev hekimi angiblopedilerini okudum ben boş zamanlarımda

sakinleştirici kullan bol bol oksijen çek rahat olur kafan

edit: bi çük palahniuk havası da yok değil

devam et kardeş

yalnız değilsin

okuduğum tek şey gibik angiblopediler değildi. kutsal kitapları okudum en heyecanlı yerinde bıraktım. makaleler okudum hayatı çözemedim kendi varlığımı bile çözemedim romanlar okudum etkilendim sonra hemen unuttum üniversite okudum diplomamı sofra altlığı yaptım

en çok neyi sevdin diye soracak olursanız en çok japon balığımı sevdim gözlerimin önünde ters dönüp acılı biçimde can çekişerek öldü.en sevdiğim şeyi tuvalete atıp arkasından sifonu çekerken bir şey hissedemedim de nedense kanepenin altına düşmüş ruj izli bir izmarit ağlattı beni

tatillerde doğada kitaplarda pikniklerde denizde hayvanlarda insanlarda huzur aradım kimse kimseye bir dal bile vermiyormuş artık. huzursuzluğumun adını panik atak koydular. titreyen ellerimi saklamak için yazın bile eldiven giydim. rüzgarı yüzümde hissetmek için sunroofu açıp arka koltuğa çıktım. kollarım iki yana açık şarkılar söyledim düşmemem için tutup çektiler

aynaya bakarken utançla başımı eğdim de onun dışında her yere başım dik girdim. öyle öğretmişlerdi çünkü bana. boynun kıldan ince olursa kopuverirdi sonra.. oyuna geldim

ben de örnek bir hayat yaşamış olmak isterdim. hayatımı düzgün okunaklı bir şekilde yazmış olmak isterdim.ama ikokuldan yazısı kötü olduğu için dayak yiyen çocuk hep bendim. hayatımı yazdığım defterin kimi sayfaları ekgib, yazılar kargacık burgacık silgim olmadığı için karaladığım yer o kadar çok ki..diğer yarısı da boş kalsın amk ben artık o defteri çöpe atmak kendi defterimi kendim dürmek istiyorum

göğüs kafesimi açıp içindeki kuşu salmak istiyorum artık. geç bile kaldım amk. neden bu kadar bekledim? neyi bekledim? ne umdum ne buldum? yeterince doydum.o ya da bu şekilde gitmeyecek miyim zaten..ben kendi seçtiğim şekilde gitmek istiyorum.

kendimi sevmeye çalıştım ama yapabildiğim tek şey acımayla karışık bir şefkat beslemekti kendime. şimdi yine o şefkati duyuyorum kendime karşı. söz veriyorum acıtmayacağım.

iki sene önce yiyecekim ne tak yiyeceksem. zaman kaybettim belki başka bir yerde özlediklerime kavuşurum. burada iğrençlikten başka şey bulamadım göremedim.

olm sana naptılar küçüklüğünde lan.

hayatım boyunca olgun kadınlardan hoşlandım.en çok da annemden. beni daha fazla sevmesi için peşinde dolaşıp durdum. diğer anneler gibi kızıp bana terlik fırlatmasını istedim. beni görsün istedim bunun için her yolu denedim en son utandırıcıdan hastanelik olduğumda (lisedeyken) benden bıktığını söyledi beni sevmeni istemiştim lan sadece

babam öyle değildi ama bak..o severdi beni. beni sevdiğini 'elaleme rezil olmamak için' beni kendi tabiriyle 'en iyi özel okullardan birinde' okutmuş olmasından anlıyorum. sevgisine karşılık verebilmek için arabasında huurlar gibtim babamın. babacığım.

ilk cinsel ilişkimi 17 yaşımdayken kız arkadaşımla yaşadım. kendimi tuhaf hissettim. utandım sanki ama hoşuma da gitti. daha çok korktum ama bilmediğim bir ülkeye yolculuk ediyor gibiydim.tek başımaydım aslında iki kişiydik ama yalnızdım

rezerved okurum i ara