Dısardan sesler geliyordu ama buna alışmıştım artik o seslerden etkilenmiyordum bile. Sabah oldugunda odadan dışarı cıktım karakoldaki telsizlerden sesler geliyordu ama cizırrı gibiydi. Heralde telsizler çekmiyor diye düsündüm köpegimide alıp sahil tarafina doğru gittim. belki benim gibi başkalarıda vardır umuduyla telsizle hergün saat 12 de mesaj bırakiyordum. Artık 1 sene geçmişti bile kimseden haber yoktu ama ben hala hergun saat 12 de sahile gidip telsizle cağrılar yapıyordum. Köpegimde artik buyümüstü.Bi gün yine sahile gittim ama artik bıkmıştım bu hayattan . Hayellere dalmıştım. Kulağıma uğultular gelmeye başladı köpeğim sürekli havlıyordu ve evet sahilde hayallere daldığımda çok vakit geçmişti.O yaratiklar dışarda dolanmaya başlamıştı bile. hemen arabaya atladım köpeğimle birlikte. yaratıklar arabanin etrafina doluşmuştu köpek hiç durmadan havlıyordu içimden şimdi sıctın hayat bu kadarmış diye iç gecirdim. arabanın üstüne çıkmışlardı ve araba hareket bile edemiyordu son bi umutla gazı kökledim ama nafile . Yaratıklar camlara vuruyordu ve kırılmasına az kalmıştı arka koltuktaki silahımı aldım elime bekliyordum cam kırıldı zombilere o camdan ateş ediyordum ama cok kalabaliklardı bunu başaramiyacagımı anladım tam umutsuzluğa kapılmışken bi ışık gördüm ve ardından bi çarpışma sesi.

Buraya geldiğimde halk arasinda bazı seyler duymuştum ama inanmamıstim zombiler evrim geçiriyor ve zekilesiyor diyorlardı.ve bende bunun kanıtını o gün görmüştüm asalak gibi dolaşan zonbiler simdi birbirlerinin üstune tırmanarak duvari aşmaya çalısıyorlardı hemen bi şey yapmam lazımdı telsizle üst rütbemdekine haber verdim oda buraya destek yollucaktı ama destek gelene kadar benim burayı savunmam gerekiyordu. elimdeki silahla zombi sürüsünü tariyordum ama nafile çok kalabaliklardı iki tane el bombam vardı birini fırlattim biraz dağildılar ama okadar kalabaliklarki ben bütün cephanemi harcasam bile onları öldüremezdim birbirlerinin üstune çikarak duvara tırmanmaya devam ediyorlardı adeta bir piramit seklinde ilerliyorlardı cok yaklaşmışlardı ikinci el bombamıda attim bu bomba bana biraz vakit kazandıracaktı silahımin sarjörünü değiştirdim ve taramaya devam ettim destek hala gelmemişti acaba kaçsamıydım neden canımı tehlikeye atiyordum diye düsünürken zonbinin biri ayağımdan tuttu ve beni aşağıya doğru çekiyordu bıcağimı çıkardim ve savuruyordum zombilerin elleri göğüs kafesimin oralara kadar gelmişlerdi elimle duvardan sim sıkı tutunuyordum ama artik dayanacak gücüm kalmamıştı