Yokluğunda uyuşturucuya düşüp kaybolan 5 yılımı aradığım kişiyi gördüm. Onu düşündüğüm zaman ay yerini değiştirirdi, yıldızlar hızla yeryüzüne düşerken asılı kalırdı. Çiçekler konuşur beni teselli ederdi, gözyaşlarımı silerdi . içimin yangınına su yetmezdi, söz geçmezdi arzularıma, ne tuhaf bu aşk. Onu görünce anılarıma gittim, döndüm. içimde kendime karşı acımayla karışık bir şefkat hissettim. Yazık sana dedim bana ve tebrik ettim kendimi; ondan vazgeçtiğim için, güçlü hissettim, iyi yaptığımı anladım. Ondan sonra hiç aşık olmadım. Hislerim beğeniyi geçmedi. Ayak üstü muhabbet ettik hayatında kimse yokmuş yokmuş, özgürmüş, yapayalnızmış, üzüldüm onun adına. Hislerim değişmiş. Bu defa görünce ona olan aşkımın yerinde yeller bile esmedi. Ay yerinde, yıldızlar da yerinde. Çiçekler suskun, içimin yangını küllükten çıkmış, arzularım yok. Eski bir dostumu gördüm sanki, taşınmış gitmiş kalbimden. Zaman gerçekten bir ilaçmış meğersem , iz bile bırakmıyor. ilk defa böyle aşık olmuştum, geçecek derlerdi de inanmazdım, geçmiş. Ben de geçmişim. Şimdi iyiyim, kendimle yalnızlığımla mutluyum. Öyle işte.