bu saatte buradaysan yalnızsın işte

@137 auooommmm...

aynen öyle amk

http://tr-tr.facebook.com...o.php?v=10150205988397137

@135 panpa senin yazdığını görüp cevap veriosam yanlız değiliz

bildiğin yalnızız lan. bildiğin yalnızım, hem de acayip şekilde. bu kadar kişi yalnız lan harbiden.

Ben yalnız değiliz

şizofren stayla

sıçtın ruh halimin içine panpa

iyi geceler kardeşim...

ben yanlız değilim amk

Panpalar.. iyi geceler..

o kadar yalnızım ki yalnıztan ölücem lan..

@126 hala bendekileri bitirmedi panpa... ama o bana yeni sevgilim var gibisinden bi şeyler demişti... o günden sonra aklımdan her şeyi silmeye çalıştım... sinirlerim, pgibolojim bozuldu.. şu anda ilaç kullanıyorum sinirlerim için...

@125 okuyup derdime ortak olman yeterli kardeşim... çok sağol...

@120 mesafe herşeyi bitiriyor yapacak bişi yok panpa üzüldüm

@120 şimdi senin durumun kötü , ben sana şuku versem kenarda gülücük çıkacak durumuna gülmüş gibi olacaz , eksi versem tamam altta üzülme çıkacak ama bu sefer de eksi verilmez ki şimdi

dökün içinizi panpalar

duygusala bağlamayın dıbına koduklarım yalnızsak yalnızız, bizde buluruz birilerini amk. sıkmayın güzel canlarınızı

of be içimdeki boşluğa taş attın ve yankıladı bom boş bi gib hisstmirom

en kısa haliyle anlattım... teşekkür ederim az da olsa içimi dökebilmeme fırsat verdiğiniz için...

lan çok tatlı bi sevgilim vardı adapazarında yaşıyorduk. 17 aralık 2008de çıkmaya başladık. öyle böyle derken antalya'ya taşınma olayım çıktı... okul, aile... 17 aralık 2009... kızla buluşamadık o gün 18 inde buluştuk. söylemedim ona o gece yola çıkacağımı ve bir daha geri dönmeyeceğimi... sinemaya gittik salon bomboştu... şans mı, kader mi bilmiyorum... o gün içimden geçen, söylemek istediğim her şeyi söyledim ona ve 1. yılımızda o bilmiyordu ama ben ona son kez sarılıyordum... o günün gecesi yani 18 aralık 2009... 8 saatlik ömrümün en uzun, ömrümün en kısa, ömrümün git gide azaldığını hissettiğim yolculuğa çıktım... bir daha geri dönmemek üzere... 19 aralık 2009... antalyadayım... yanlış hatırlamıyorsam cuma günüydü. söylemedim ona... pazartesi günü beni aradı... aşkım beni okuldan alır mısın ? seni görmek istiyorum... ne diyeceğimi şaşırdım... içime içime ağladım o an... aşkım dedim efendim bitanem dedi. aşkım ben artık seni okuldan alamam dedim. neden dedi kızarak. ben antalyadayım dedim... ne... nasıl... dedi. artık geri dönmeyeceğim dememle ağlamaya başlamamız bir oldu. ne yapacağımı şaşırdım,ne olduğumu da... her gün konuşuyorduk artık sözde özlem gideriyorduk... webcam falan filan. aradan 1 yıl daha geçti araları anlatıp daha fazla sıkmak istemiyorum... he unutmadan 14.02.2010da yüzük taktık kendi aramızda. 1 yıl geçti işte 17 aralık 2010 a geldik. napsam ne etsem bilemedim. gittim geyveye... adapazarına gidersem bir daha geri dönemeyeceğimi bildiğim için geyveye gittim. buluştuk 1 senenin ardından. o gün özlem giderdik ve aradan yine zaman geçti... artık olmuyordu böyle çok üzülüyorduk ikimizde. ben sırf onu daha fazla üzmemek için, daha fazla yıpratmamak için ayrılalım dedim. anasını gibeyim hayatımın hatasını yaptım. hayatımı gibtim o kelimelerle... 17 ocak 2011... ayrıldık... kendimi sildirdim, engellettirdim faceten, telefondan... o gün bugündür hala ona aşığım ama söyleyemiyorum ne kendime ne de bi başkasına... ayrıldığımızdan beri kimseye gözüm kaymadı, sevemedim,bakamadım, hoşlanamadım,dalgasına bile takılamadım... o gün bugündür yalnızım tamamen...