bu sıradan bir hikaye degil beyler

'evet' dedi. hayatımın en büyük şokuna, sadece bir kelimenin
basit bir kelimenin neden olacağına hiç ihtimal vermezdim.
'evet' dedi.
'... konuşmayı da pek beceriyor sayılmaz. iyice anlamak için
ona 'evet' kelimesini kullandırabilirsin.' yazıyordu. ve kullanmıştı o kelimeyi.
ama 'evet' den başka herşeye benziyordu.
pelteklik desen değildi, yeni konuşan bir çocuk bile bu kadar beceriksiz söyleyemezdi.
öyle bir 'evet' demişti ki, 'v' kısmını söylerken dilinin yarısı dışarı çıktı.
'e'ler barizdi ama 't' kısmı tam bir fiyaskoydu.
youtube'da izlesem, gerçekten gülerdim.
zaten embesil bir görüntüsü vardı, iyice embesile dönmüştü.
ne biçim bir 'evet'ti lan o öyle. tekrar duymak istedim.
bacağına çatalı bi sefer daha batırdım.
'şimdi acıdı mı?' dedim. başını evet anlamında salladı.
'anlamadım?' dedim üsteleyerek.
'hıhı' gibisinden bir ses çıkardı.
evet dediğinde yüzümdeki ifadeyi görüp utanmış olacak ki,
o gün bir daha konuşmadı.
akşam sahnem vardı, giyinip çıktım.

beyler kimsenin gibinde değil anlaşılan. bırakıyorum.

yaz amk dinliyoruz

insan bi tepki verir amk kendi kendime takılıyorum yarım saattir

yaz ulan dinliyoruz işte

devam ediyorum

devam et amk uykum geldi seri ol

ankara kızılayda voodoo blues diye bi mekan açıldı iki üç sene önce
bilen bilir.
orda sahnemiz vardı o akşam 10-12 arası.
rutin hazırlıklar muhabbetler falan sahneye çıktık
her zamanki repertuar
ilk şarkı, 'when the children cry' amk.
(şarkı da bu http://www.youtube.com/watch?v=MHZ79InLGRY )
algıda seçicilik desen değil, düpedüz kader anasını satıyım.
başlar başlamaz kafa gitti benim.
söylerken içim titredi resmen,
güzel bi alkış aldık. ama o şarkıdan sonra iptal oldum ben.
kafa gitti bizim embesil doruk'a.
çocuğun önüne bi kap yemek bi bardak su bile koymadan çıktık amk.
sokaktan eve getirdiğin kedi köpek olsa böyle yapmazsın.
12 de biten sahneden 11 e doğru ayrıldım beyler.
eve geldim.
uyumuş...

reserved

:(

reserved

kucakladım, kanepeye yatırdım. üzerine bir şeyler örtüp,
bizimkinin tekerlekli sandalyesine oturdum. bi sigara yaktım.
çocuk uykusunda bile embesil gibi görünüyor,
lan dedim oğlumsan bile kafam trilyonken mi yapmışım ben seni.
aldım çocuğu zütürdüm yatağıma yatırdım.
üstümü başımı çıkardım, yanına yatacaktım ki
dedim 'bu günlük bu kadar romantizm yeter.'
kanepeye uzandım.
anası olacak huuryu bulmaya karar verdim.
ama nasıl bulacaktım?
bulsam ne diyecektim?
oğlun mu, oğlumuz mu?
gibeyim onu da öğrenmek lazımdı dna testi falan filan.
bi bu ekgibti dıbına koyım.
gerçi sıkılmaya başlamıştım,
hareketli ve eğlenceli olan her şey sıkıcılaşmaya başlamıştı.
bi hareket geldi yaşantıma diye düşündüm en son.
sonra uyumuşum.

panpa hızlı ol

reserved

uyanır uyanmaz, istemsiz olarak ona bakmaya gittim.
kapıyı açınca sıcak bir havasızlık ve koku vurdu yüzüme.
uyanmıştı ama hala yatıyordu hareketsiz,
bacaklarını kullanamadığı için kalkamayacağına sonradan akıl erdirdim.
üzerindeki battaniyeyi kaldırdım, altına sıçmıştı.
hiç bişey demeden, yüzüne baktım bütün sinirimle.
odanın cdıbını açtım. sakinleşmek için camın önünde kaldım
dışarıyı izledim bir süre.
camın önünde öylece dururken,
caddenin karşısındaki pastanenin bahçesinde oturan hatunla göz göze geldim.
karı kızla muhatap olacak halim yoktu ama
sabahları çok mu çekici oluyorum nedir,
hatun gözlerini alamıyordu benden.
baktım, baktım.. kalktı, masanın üzerine para bıraktı
caddenin sonuna doğru yürüdü.
gözden kayboluşunu izlemedim, odanın içine döndüm.
'sucuklu yumurta sever misin?' dedim.

elimden geldiğince hızlıyım panpalarım.

hiç inanmıyorum tabiki ama okumayı seviyorum panpa devam et sonunuda tahmin edebiliyorum

'salam yok mu?' dedi bütün beceriksizliğiyle.
hay gibeydim ya ananı.
'anan iyi beslemiş herhalde seni kocazüt' diyecektim,
nedense diyemedim.
kaldırdım, taklu zütüyle tekerlekli sandalyesine oturttum.
çarşafı toplayıp öylece çöpe attım.
salona sürdüm, ona çizgi film açtım.
salam almak için dışarı çıktım.

@57 ne desem boş. bu sıradan değil demiştim, tesadüfler fazlasıyla abartılı. haklısın.
ama gerçek bu.

dıbına koyim okumaya başladım ezan başladı bi gib anlayamadım ki dıbına kodum megafonundan çıkan ses merkezden duyuluyo huur çocuğu ya baştan okucam bil diye söylüyorum yalnız hissetme