boş insanlar kendi bilinçleriyle böyle oyunlar kurup oynar ve bu kişiye rahatsızlık verir. gerçeklikten kopma kendine saygı duy bir hedef belirle ve hayata tutun

ilaç tedavisinden uzak durmamın sebebi ise antidepresan denilen ilacı 2-3 yıl düzenli kullanıp standart ve aptal bi insana dönüşeceğim konusundaki haklı şüphelerimden kaynaklanmaktadır.

En kötü durum ise bu sorundan kimseye bahsedememek. Biliyorum "deli misin gibtir git" diyeceklerini bunun için empati yapmaya gerek bile yok fakat bu olumsuz cevabı vermeyip iyimser olacak olan doktorlar bile ilaç yazmaktan başka bişey bilmemektedir.

Bu pgibolojik durumun getirisi ve zütürüsünü göz önünde bulundurduğum zaman intihar çok mantıklı bi çözüm gibi görünüyor fakat bunun bi çözüm olmadığına adım gibi eminim. Nasıl bi yol izlemem gerektiğine çok emin değilim. Bazen saçma sapan doktor tavsiyelerinden uzak birinin beni yönlendirmesini diliyorum. Ama öyle birinin varlığı konusundaki inancım ℅2 oranında.

Tüm bunlara bağlı olarak bu durumun bana kattığı artı (+) yönlerde var elbette. Sokakta surat ifadesini gördüğüm her bir insanın pgibolojik durumuyla ilgili analiz yapıp uzak veya yakın durman gerektiğiyle ilgili öngörüde bulunmama sebep oluyor. bu durum reflexlerimi de etkiliyor haliyle.

bu durumu hiçbir pgibiyatrist'e anlatmayı düşünmedim çünkü daha önceki sinir sorunlarıma verdikleri tek tavsiye antidepresan reçetelerinden öteye gitmediği için bana faydaları dokunacağına inancım hiç yok.

Vay be cidden çok değişikmiş

okuyanı gibsinler amk

aynı şeyi sevinçli insanlar içinde hissediyorum onlarla beraber seviniyorum fakat tüm bunlar kendi hayatıma hissizleşmeme sebep oluyor. çok gariptir ki kendi hayatıma bi duygu besleyemiyorken başkalarının sevinç veya üzüntülerine yoğun bi şekilde katılabiliyorum. bu beni çok düşündürüyor.

bi insan üzüldüğü zaman başına gelmiş en kötü şeyi düşünür ve onunla beraber kendi başıma gelmişcesine üzülürüm bu kişinin kim olduğu önemli değil herhangi biriniz bi derdinizi anlatsa empati kurma konusundaki kişisel gelişimim, derdi anlatan kişiden daha çok üzülmeme sebep olmaktadır çünkü her daim en kötü senaryoyu düşünür o senaryoya üzülürüm ve bu beni gerçekten çok yoruyor beyler. asık yüzlü birini görünce hemen kafamda senaryolar oluşuyor ve üzülmeye başlıyorum ve buna engel olamıyorum. buna bağlı olarak sanırım bu pgiboloji beni kanser edecek.