trende taşımayın tanıyanlar var entry ile okuduğunuzu belirtin yeter.
Bilmiyorum beyler nasıl başlayacağımı nasıl anlatacağımı size hislerimi... Ne kadar yazsam da anlatamam ama deneyeyim dedim . Ben ilk kez yasıyorum böyle bir olayı . öncesi vardir ama çocuktuk hislerimiz yoğun değildi bu kadar .

Beyler öncelikle herkese iyi geceler dileyerek başlamak istiyorum anlatacaklarıma . Sene 2016 lise2ye gidiyorum . Lise2 dediğime bakmayın bende güler eğlenirim tabi ama zamanı geldiğinde yaşıtlarımdan daha olgun düşünebilen biriyim . Olaya başlamadan önce belirteyim birkaç haftadır bir kız dikkatimi çekiyordu. (Kız demeye bin şahit ister , melek adeta ). beyler ama sadece dikkatim çekilse yine iyi, kız yanımdan geçerken kanım çekilirdi , ruhum çekilirdi beyler hissederdim bunu . Bu zamana kadar bilmezdim böyle duyguları. Okulun en üst katında sayısal sınıftayım ben , gülüşüne aşık olduğum kız ise yan sınıfımda ismi DAMLA . Ilk kez koridorda göz göze gelmiştim onunla, gülüyordu. Ama öyle böyle bir gülüş değil abiler .. Gülmek fiili sadece ona yakışırdı benim gözümde . Tanrı gülmek eylemini onun için yaratmış olmalıydı . Başka açıklaması olamaz bunun . inanmam. Gülüşü , dünyanın tüm kirliliğine karşı kirlenmeyen tek şeydi sanki . Çok masumdu . Çocuklar gibi gülüyordu beyler . Bende gülerdim , sebebini bilmeden hiçbir şey duymadan sadece gülümserdim. Sırf o gülüyor diye güler mi bir insan ? Aklınız alıyor mu bunu. Gülerdim ben . Utanırdım, başımı eğip gülmeye usul usul devam ederdim.

Aradan günler geçti beyler kızla tanışmıştım. Utangaçlıklar atılmıştı hafiften . Ben utanmazdım ondan ama saygı duyardım , incitmekten korkardim , bundandır ki rahat konuşamazdım . Tenefüs olurdu yanına giderdim , bir daha giremezdim sınıfıma gülüşünde kalırdı aklım nedendir bilmem . Son dersin zili çalmıştı çıktık sınıftan gittim yanına ve aldım onu benim "gittiğim yoldan gidiyordu" 10 DAKIKA FAZLA GÖREBiLiYORUM DiYE ŞÜKRETTIĞiMi BiLiRiM annemin bir sözü vardır . Hayallerin peşinden git diye.Şanslı sayılırdım. Sonuç olarak onun gittiği yoldan gidiyordum. Yetmezdi bu bana durağa bırakırdım onu gerisin geriye eve dönerdim. Saat 5 gibi evde olacaktı sormuştum . Evine gitmişti ve vakit gelmişti ...
Sorular soruyordum ardı ardına cevaplar alıyordum. Tanımak istiyordum onu .O whatsapp denen uygulamada Damla'm yazısının altında "yazıyor... " cümlesi çıkıyordu ya beyler . Screenshot alıp yazmadığı zamanlar bakarak kendimi mutlu etmeye çalıştığım oldu desem bilmem inanır mısınız bana ?

Akşam akşam neyin kafasıysa iltifat edesim tuttu . Herşeyin olurum senin bu hayatta dedim . Arkadaşın , abin , baban . Herşeyim ol ama babam olma dedi. Babası vefat etmişti beyler. Kendi babam ölse bu kadar üzülürdüm ancak . Bunu söyletmek istemezdim , yarasını deşmek istemezdim . Allah varya belamı verseydi de o soruyu sorup o şekilde hissetmeseydim . O olgun davrandı . Ben davranamadım. Üzüldüm. çok konuştuk bunun üzerine beyler . neredeyse yatmamıştık gece boyunca . Ben halimden memnundum . Ama onun uykusuz kalması hoşuma gitmiyordu. Iyi geceler diledik birbirimize ve uyuduk . Sabah oldu okula gittim . Heyecanla bekliyorum yine . Damla gelecek çünkü , hayallerimdeki o kız gelecek . Bekliyorum , geldi , sarıldık . Huzur kokuyordu biraz da mutluluk . Aralık ayında baharı yaşamak herkese nasip olmaz beyler . Şanslı sayılırdım. Kaçınız yaşadı bu hissi söylesenize ? Birkaçınız .. Ama cidden mutluluk nedir diye sorcak olursanız bu konuda bildiğim tek şey . "DAMLA". Belki anlatamam mutluluğu ama tarihini verebilirim . 28 Kasım Pazartesi 2016.