sobaya dokunma, yabancıyla konuşma, kibriti bıçağı bırak bi tarafını yakar, kesersin vs vs her anne çocuğuna bunları der duygularını ön plana çıkararak. ama çocuk büyüdüğünde rütbesi korkaklık olur. bu gibi anneler sanırım ki 80'li 90'lı yıllarda daha çoktu ki bugün korkak bir türk gençliği ortaya çıktı. gece dışarı çıkmaktan korkan, kavgadan kaçan, etliye sütlüye dokunmayan. oysa osmanlı'da öyle miydi ya da çok daha eskiye gidelim göktürkler'de böyle miydi ? çocuk neredeyse doğar doğmaz kılıç kuşanır, ata biner, ok atardı. acaba savaşı unuttuğumuzdan mıdır bu korkaklığımız ? 1500 sene savaşmış bir millet olarak en son savaşımızı 70'de 80'de komünizme, zalime karşı verdik belki de. ama gene de 20 sene geçmiş aradan belki de 30 sene. nedir bu yüreksizliğimizin sebebi ? farkında mısınız bilmiyorum ama bu emperyalizmle doğru orantılı bir durum. bid'atler en çok son 10 senede yaygınlaştı. islam en çok son 10 senede zarar görmeye başladı. biz en çok son 10 senedir korkmaya başladık. eskiden delikanlılıktı yolda kıza laf atıldığında atan herife kafa atmak. şimdi kimse kimseyi tınlamıyor bile. yılanlara dokunmaya dokunmaya çoğaldılar, evrim teorisi gerçekleşti bu yılanlar insan kılığına dönmeye başladılar. derdimiz okey, tavla oldu ya da rap, pop, rock denilen müzikler. hayatımızda tek amacımız okul bitirmek. e ne olacak sonra? okul bitti ve işsizsin. yalnızsın, korkaksın. hiçbir inanca sahip değilsin yalnızca yaklaşık 20 sene okula gitmiş bir robotsun. başka hiçbir konuda hiçbir şekilde görüş sahibi değilsin. okuyalım.ama robot olmak için değil kendimiz olmak için okuyalım. 4 yıl sonra replay.