bu mısraları seviyorum dediğiniz

Sen;
bulamadığım.
Tahta çıtırtılarında
kapı aralıklarında
eski sandıklarda aradığım
bulamadığım.
zümrüt yeşili bir tülbent gibi doladığım
kilitli çekmecelerde sakladığım
göğsümde fırtınasını dindirdiğim
gurbetinde kaybolduğum.
Sen;
bulamadığım.
Hiçbir yere sığdıramadığım
hiçbir boşluğa dolduramadığım
havaya karıştırdığım
toprağa düşürdüğüm
ateşten kaçırdığım
rüzgârda dolaştırdığım
yağmura karıştırdığım
zerrelerime bölüştürdüğüm
buldukça kaybettiğim
aradıkça bulamadığım
ne olduğunu bilemediğim
hayra da şerre de yoramadığım
boynumdan çıkaramadığım
avuçlarıma alamadığım
yakamı kurtaramadığım
suretini çıkaramadığım.
Sen;
bilemediğim
cevabını bulamadığım
sırrını çözemediğim
kabuğunu kıramadığım
karanlığını ağartamadığım
tane tane söyleyemediğim
dilimi anldıbına döndüremediğim
tercüme edemediğim.
Sen;
hiç bilmediğim
bilemediğim
meçhulüm kayıp hazinem
gizli düşüm kanayan yaram
gömüldüğüm çalılanmış kabrim
ağıtım şenliğim
düşündükçe kaybettiğim
kaybettikçe düşündüğüm.
Sen;
bilemediğim
söylediğini duyamadığım
dudaklarını okuyamadığım
şifresini çözemediğim
parolasını hatırlayamadığım
aklımdan çıkaramadığım
hafızamda tutamadığım
yankısında yankılanamadığım
tozuna bulanamadığım
kalabalığına karışamadığım
saçlarıyla yarışamadığım
Sen;
duyamadığım
dünya gözüyle göremediğim
hücrelerine kadar tanıyamadığım
teninde konaklayamadığım
terinde üşüyemediğim
maniler döşeyemediğim
yandığım yakamadığım
söndüğüm söndüremediğim
oklarımla vurup öldüremediğim
zehrinde ölemediğim
bahçesinde yaşayamadığım
ücrasında tutunamadığım
yabanım, uzağım
gidemediğim ve gelemediğim
yolunu bulamadığım.
Sen;
göremediğim
yakınına varamadığım
yürüdükçe ıraklaştığım
hasretini kıramadığım
vuslatına eremediğim
sofrasına oturamadığım
tadına bakamadığım
doyamadığım
ezeli açlığım
açılmaz çıkınım
etim kemiğim çekilmiş ruhum
yitirilmiş soluğum
geçmiş zamanım
harcanmış geleceğim
zamansızlığım
aynadaki yokluğum
uzandıkça kaçırdığım.
Sen;
varamadığım
kimselere soramadığım
öfkesine kapıldığım
merhametine sığındığım
gizlice fısıldadığım
açıktan anamadığım
kendimden başkasıyla paylaşamadığım
gölgesinden bile kıskandığım
bilmecem, muammam
dalından düşen yaprağım
yerine çürüdüğüm
ucundan tutamadığım
kapısına varamadığım.
Sen;
içlenip de diyemediğim
ruhumdan çıkaramadığım
korkudan söyleyemediğim
cümlesini kuramadığım
yüklemini yüklenemediğim
uç uca getiremediğim
yan yana koyamadığım
biriktiremediğim
harcayamadığım
hesabını kesemediğim
başlayamadığım ve bitiremediğim
seferine çıkamadığım
haritasını çizemediğim
limanına ulaşamadığım
lisanını bilmediğim.
Sen;
dilimin ucuna gelip de söyleyemediğim
tek satırını okuyamadığım
seldıbını alamadığım
kelimelerinde dolaşamadığım
zarfını açamadığım
postaya veremediğim
yolunu gözleyemediğim
müjdesini alamadığım
sedef kutuların içinde saklayamadığım
kokusunu içime çekemediğim
unutamadığım ve hatırlayamadığım
sayfalarını çeviremediğim
resimlerine bakamadığım.
Sen;
okuyamadığım
bakmaya kıyamadığım
kem gözlerden sakındığım
nazarından korktuğum
ışığım ışıksızlığım
dünyadan habersizliğim
divaneliğim
biçare pervaneliğim
rengim ve renksizliğim
parmak izlerimde gezdirdiğim
ekgibliğinde eskidiğim
örsünde örselendiğim.
Sen;
dokunmaya kıyamadığım
çitlerle çeviremediğim
mevsimlerinde dolanamadığım
dağlarında avazım çıktığı kadar bağıramadığım
ürktüğüm çekindiğim
bir türlü açılamadığım
bir türlü kapanamadığım
bir türlü istediğim kadar sevemediğim
bir türlü aşkından kurtulamadığım.
Sen;
çaresi olamadığım
çaresini bulamadığım
oya oya işlediğim
ilmik ilmik söktüğüm
işlemekle bitiremediğim
sökmekle tüketemediğim
bakınca göremediğim
arayınca bulamadığım
dokunmaya kıyamadığım.
Sen;
olmayanım
olamayanım!..