bu kıyağı babanız yapmaz alın bakayım

Bana yalan söylemiş olman değil, artık sana inanmamam sarsıyor beni.

'ben senin hiçbir şey'inim.
bahsettiğin tüm o kurgular,
ben onlara inanmayı seçersem var.
şu çiçek kokan bahçe,
yakındaki denizden esen imbat,
kokular, renkler, dokunuşlar
sevişmekten sıkılıp yazmak,
okumayı pek çok şeyden zevkli bulmak,
bir mayıs ikindisinde iki bardak çay koymak,
zamanın efendisi olmak.
gönül rahat huzur içre
aşk beyinde, meşk bedende
sevda adına kurulmuş tüm cümleler kulağımda dilimde,
-çok hoşlanıyorum senden yeminle-
ama ben senin hiçbir şey'inim
bahsettiğim tüm bu kurgular
ben onlara inanmayı seçersem var.
sorun şu ki
-ben de kifayetsizim herkes kadar-''

open your heart i'm coming home.

... belki kafası çalışmayan, bilgisiz, aptal bir insanım, olabilir, ama duygu bakımından başkalarıyla aynıyımdır.

reserved

+Abi sen niye hiç konuşmuyon

-Bir ara çok konuştum , faydasını görmedim , bıraktım.

bunu söylüyücek kızıda bul kıyağı babam yapmaz diyim

lper: Hiç iyi değilim Ada. Seni hiç unutmadım. Bunların olacağını hiç düşünmemiştim. Yarım yamalağım. Her şey bomtak. Sen atlattın mı, yoksa benden intikam mı alıyorsun. Gülümsüyorsun, gerçek mi? Hiç böyle olacağını düşünmemiştim. Senden ayrıldığım ilk günler kuş gibi hissetmiştim kendimi. Sana da kendime de iyilik yaptığımı düşünmüştüm. Ta ki ufacık bi şey beni darmadağın edene kadar. Sana ait ufacık bi toka alay etti benimle o gün. işte o sabah seni ve neleri kaybettiğimi anladım. Bi daha sen olmayacaktın. Bi daha bunu yaşayamayacaktım ben bi başkasıyla. Hayat alay etmeye devam etti benimle. Sana benzeyen yüzler, kokuna benzeyen kokular, sesine benzer sesler çıkardı karşıma. Ya da bana mı öyle geldi ne, bilmem. Biliyor musun bi gün nerde kaybettiğini bilmediğin o küçücük saç tokası hala cebimde durur.

Ada: Senden hemen sonraydı onu görmeye gidişim. Senin doğduğun eve. Çocukluğunun geçtiği kasabaya sevgilim. Sana dair küçük bi yolculuk yaptık annenle. Sana söylememesi için yemin ettirdim ona. Bravo tutmuş sözünü. Büyüdüğün evi, uyuduğun yatağı gördüm sevgilim. Seni, çocukluğunu düşündüm. Sen ordaydın ve bi gün benimle tanışacağını henüz bilmiyordun. Sen dizime yattın, ben bi hikaye anlattım sana, büyüdün. Kafamda bi hikaye. Bilirsin bunu çok severdim. ikimize bi mutlu son yazdım sonra. O evde seninle birlikte oturduk. Sustuk. Yanımda durdun sessizce. Burası sondu. Başka bi yaşamdı. Sadece biz vardık. Bana baktın, mavi ve telaşsız. Sustuk. Başka bi yaşamda başka bi mutlu son. Biz bunu haketmiştik, hikayemiz orda bi yerde hep benimle duracak. Dayanabilmemin tek yolu bu çünkü. insanın kokusu hep aynı mı kalırmış. Şaşırdım. Sonra sana ait bi şey aldım yanıma. Bi küçük 45’lik plak. “Arda Kardeşin Masalları”. Eve uğrarsan bi gün o plağın nasıl kaybolduğunu asla bilemeyeceksin. Biliyor musun sen o küçük plakla bende, evimdesin hala. Ve sen bunu bilmiyorsun. Ve gözlerimi kapattığımda kollarımda başka biri değil sen varsın. Ve sen bunu bilmiyorsun.

gecenin bi vakti. oda karanlık.
göğsümde bi baskı.
nefes almaya takatim yok.
okulun en ciksi kızı gelse kapıya,
sarılırım sadece.
hiç bir şey yok,
uykuya dalmak ve bir daha uyanmamak sonsuza kadar.
işte o kadar yorgunum.

harikasın panpa

yıl 2013 hala aşka inananlar var

"... Ne kadar yakından ve arada uçurumlar,
insanlar, evler aramızda duvarlar gibi... "

bir kış göğü gibi o saat alçalır ölüm,
yalnız işitme duyusu kalır ortada.
asya kentleri yürür dururlar,
höyükler burnumda hızma.

uzakta dev bir damla: pırıl pırıl pencap!
tabanlarından kayıp duran sütunlar
yitmiş bir geleceğin işaret parmakları:
horasan uykusuna havlayan köpekler, buhara.

uzaklara bir bakışın vardı kafeteryada,
keşke yalnız bunun için sevseydim seni.

perdeler kapalı, ışıksızım.
odanın tam ortasına kurmuşum tahtımı.
rahatım hemde çok rahatsızlık içinde. kahvem yanımda.
vücudum ayrı .
farklı bi ağırlığı var
kolum parçam olsaydı bedenimi kaldırır atardı belki.
kaldırabilmesi zor gerçi.
perdeler kapalı, ışıksızım.
perdeyi açmaya kalkıyorum.
biraz ışık. 2 adım atıyorum.
ışık odama gırer girmez karanlık saçıyor.
karanlığa dönüyor oda.
rahatım hemde çok rahatsızlık içinde .kahvem yanımda.
kapıyı açacak güç buluyorum bazen.
anlık güç.
kapıdalar.
bazıları içeri girecek zor durduruyorum eşikte.
arkalardan küfürler savuruyorlar kapının dışında.
kaçışanlar mı ararsın , bekleyenler mi .
zorlayanlar var, patlatacak gibiler.
benim kapım kuvvetlidir. çelik kapı. arkasına iki üçte destek koydum. umursamazlık.
ben beni tanımazken, sen beni nasıl tanırsın .
yüzümü verip yolluyorum ikisini.
o an tokat patlıyor yüzümde. sarsılıyorum.
böyle biri olamaz.
kapıyı kapatmak üzereyim.
bir ses.
arkalardan. gülen gözlerle.
parlak ve ışıldayan.
dışarı çağırıyor ilginç.
korkuyorum zırhsızım.
kapamaya yöneliyorum kapıyı.
ayağını koyuyor kapıya .göz mü ayak mı belli değil.
izin vermiyor kapanmasına.
kolum isteklerim olsaydı bi tokatta o atardı belki yüzüme.
hadi çık ne duruyorsun be adam.
perdeler kapalı, ışıksızım.
rahatım hemde çok rahatsızlık içinde .kahve kusuyorum.
anlasana.

bu yüzüm nasıl oldu biliyor musun ?
bir zamanlar karım vardı.
çok güzeldi, senin gibi...
benim çok endişelendiğimi, daha fazla gülmem gerektiğini söylerdi.
kumar oynadı, tefecilere çok borçlandı.
... bir gün yüzünü çizdiler.
ameliyat için paramız yoktu, buna dayanamıyordu.
onu tekrar gülerken görmek istiyordum.
yaralarını umursamadığımı bilmesini istiyordum.
ben de ağzıma bir jilet soktum ve bunu yaptım.
daha sonra karım bana bakmaya dayanamadı ve beni terk etti.

HERŞEYDEN ÖNCE BEN SENi SEVDiM
BiLiYORUM iNANIRIM
SENDE BENi SEVDiN
AMA HERŞEYDEN ÖNCE DEĞiL

ulvi bir kızla yürür ve evin önüne gelirler.

kız: yukarı gelip bir kahve içmek ister misin?

ulvi: bu saatte ne kahvesi ya, sabaha kadar uyuyamam sonra, sende içme vur kafayı yat.

sana gitme demeyeceğim.
ama gitme lavinia..

"bazı anlarda yüzün aldığı bir ifade, sevenin belleğinde sonsuzlaşır, insan o ifadeyi her şeyden çok daha fazla özler. o yüzün sahibiyle günün birinde darıldıktan, ayrıldıktan, hatta ondan nefret ettikten sonra bile, o ifadeyi özler. bir andır o ama bütün zamanlara siner"

önce öp sonra doğur beni