vaktiyle yalnız yaşan bi anası gibik varmış ... bir gun telefon calar, hattin diger ucunde hayli urkutucu bir ses "ben kanli parmak; 1 hafta sonra ordayim" der. adam telefon sapigi diye aldiris etmez. ertesi gun yine telefon ve yine ayni ses "ben kanlı parmak; 6 gun sonra ordayım". adam haliyle tirsmistir; fakat ustelemez. ertesi gun tekrar telefon gelir, obur gun yine... bu kez aradiginda ise "ben kanli parmak; yarin ordayim" der ve adamın gotu atmaya baslar . ertesi gun telefon yine calar, adam telefonda yine o sesle karsilasir ben kanli parmak apartmanin onundeyim . kisa zaman araliklariyla telefon konusmalari devam eder ben kanli parmak; 1. kattayim , "ben kanli parmak 2. kattayim ben kanli parmak; 3. kattayim ... "ben kanli parmak; kapinin onundeyim".ben kanlı parmak ananın amındayım adam korkudan altına sıçmaya başlar . telefonu kapatir kapatmaz zil calar. adam saklanacak yer arar ama nafiledir, zil israrla calinmaktadir. titreye titreye kapiya yaklasip, kapiyi acar. kapiyi actiginda gercekten de parmagi kanlar icerisinde bir adam karsisinda durmaktadir ve "ben kanli parmak; yara bandiniz var miydi?" ulan bundan tırsıyodukk bee hem tırsıp hemde sonunda ki o saçma sapan baglamaya yarak gibi gülüyoduk ne malmışız amk..