bu hikayem inci sözlüğe

bu arada hikayenın yarısına geldik diyebiliriz panpalar. bundan sonraki kısım daha belirgin hafızamda

okurum bi ara rezervi

olum çok fena duygulandım ya koydu yani gözlerim falan doldu. başın sağolsun kardeşim valla o acıyı hissetim bende. burda bile kaç kişi ağladım kaç kişi gözlerim doldu diyor senin için ne kadar zordur kim bilir.. allah yardımcın olsun bu konuda.

reserved

onceki okulda emre eceyi sevmis buraya gelince duraganlasmis amk.

panpa tassakli yaziyon devam

@205 @211 güldürdünüz panpalar lan kapın şukunuzu ama yaklaşamadınız ikinizde :D

*** yukarıdaki entrilerde sölemiştim emre 8. sınııfta bi durağanlaşmış içine kapanmıştı. sebebi de ece demiştim bence. emre annemin babamın ilgisine o kadar alışmıştıki
ecenin bu ilgi alakayı azaltacağını düşünmüş olmalıydı. kıskançlık yapmıştı desek yalan olmaz herhalde. ama biliyo musunuz bu kıskançlığı yüzünden hiç kızmadım emreye
çünkü sevgiye ilgiye alakaya muhtac bi çocuktu emre bizim de görevimiz ona bu ilgiyi sevgiyi vermekti. bu ilgide alakada en ufak bi azalma emrenin canını sıkmaya
yetmişti. e biraz da sınav stresi vardı hak vermek lazımdı.

*** babam o yaz polklnk için olan işlerini halleti yer tuttu ev aldı düzen kurmaya çalıştı. biz de bu sırada annem ben emre tatildeydik. babam işleri hallettikten sonra bize de istanbul yolu gözükmüştü. istanbul demek yeni maceralar yeni olaylar demekti. biz de istanbula gidip yerleştik. babam 8. sınıfı özel bi okulda okumamzı istedi malum liselere giriş sınavı vardı bu sene. çevre ilçelerden birindeki özel okula yazdırdı bizi. bi sene gibi bi sürede orada ne yeni arkadaşlar edindik ne de aklımızda kalan bi hatıramız oldu. çok sıradan günler geçirmiştik.

*** 7. sınıftan 8. sınıfa geçerken babam polikilinik açmaya karar vermişti. yer olarak da istanbulda karar kılmıştı. istanbul dendiği zaman emre'nin gözleri buğulanmıştı. sanırım dedesi gelmişti aklına. galiba dedesine çok bağlanmıştı emre. her ölüm zamansızdır ama dedesinin gidişinin hiç sırası değildi. tam her şey yoluna girdi dediği zaman kaybetmişti ama hayat ne kadar garip ki tam her şeyi kaybettim dediği zaman yeni bi aile kazanmıştı

Reserved

gececi tayfa buraya uğrarsa yazmaya devam ederim

seri yaz

@196 tamam panpa sen yakala bizi ben de biraz hız kestim zaten

biraz arkadan geliyorum ama panpa bence şuan dozu çok iyi tutturdun böyle devam eline kuvvet

*** yukarıdaki entrilerde sölemiştim emre 8. sınııfta bi durağanlaşmış içine kapanmıştı. sebebi de ece demiştim bence. emre annemin babamın ilgisine o kadar alışmıştıki
ecenin bu ilgi alakayı azaltacağını düşünmüş olmalıydı. kıskançlık yapmıştı desek yalan olmaz herhalde. ama biliyo musunuz bu kıskançlığı yüzünden hiç kızmadım emreye
çünkü sevgiye ilgiye alakaya muhtac bi çocuktu emre bizim de görevimiz ona bu ilgiyi sevgiyi vermekti. bu ilgide alakada en ufak bi azalma emrenin canını sıkmaya
yetmişti. e biraz da sınav stresi vardı hak vermek lazımdı.

*** daha önce sölemiştim emre istanbulda dedesiyle yaşarken bi alt yapı takımı ile antrenmanlara çıkıyordu. o yaptığımız okul naçlarını babam izledikten sonra emre'nin
futboldan kesinlikle kopmaması gerektiğini düşünmüş olcak ki hemen elinden tutup bi takıma yazdırmıştı. emre de bunun hakkını veriyordu bi kaç kere babamla antrenmanı
izlemeye gittiğimizde hocası gelip sizin oğlan çok yetenekli abi 2 gün değil 5 gün gelsin idmanlara demişti. ama babam her seferinde sınavımız olduğunu söyleyerek hocaya
bu teklifi sakın emreye söleme diyordu. işte bizim oğlan dertlerini unutturan futbola bağlanmıştı yine. babam da bu konuda en büyük destekcisiydi.

*** ece. ece demiştik dimi panpalar. kız arkadaşı, sevgilisi gibi yorumlar okudum ama ece ne benim ne emrenin sevgilisiydi. ikimiz de seviyorduk eceyi. yok yok
ikimiz aynı kıza aşık olmamıştık. şimdi eceye aşık olsak türk filmi edasında devam eder hikaye dimi? hikayede iki erkek tek kız var. ece'nin sözlükte tanımı şöyle geçer.
Güney ve emre'nin küçük prensesleri. evet ece bizim kardeşimizdi. biz emreyle 8. sınıfın başlarındayken ece dünyaya gelmişti..bu da demek oluyordu ki emreyle benim
pabuçlar dama... ama hiç tahmin ettiğimiz gibi olmadı. ne babam ne annem bizi ihmal etti. biz de o sıra sınav belasıyla uğraşıyorduk çünkü. annemgil bize yeterince
destek oluyordu. bunu hissediyorduk mesela babam her cumartesı pazar, tatil günü olmasına rağmen emreyi antrenmanlara zütürüyordu. ha size bundan da bahsetmedim di mi
durun şimdi de bundan bahsedeyim kısaca

erken gelmiş olursam yine devam ederiz hikayeye

@161 tamam panpa şimdiki yazdığım partlarda detaya inmeye çalışıyorum

yaz bin yaz okuyoz up amk