bu hikayeden cok ders alicaksiniz cok

rezerved

- tercih dönemi ya telefonlarım sürekli çalıyordu. dershanedeki, okuldaki arkadaşlarım merak ediyordu ne yaptığımı. herkesinki benden kat kat iyiydi ben puanımı soyledıgımde arkadaslarımın susmasından ve
- anladım kardeşim bizim de öyle işte demesinden belliydi..

zaten ben de sormuyordum kimseye sen ne yaptın diye ,biliyordum benden iyiydiler.o günlerde evden dışarı çıkmadım 2-3 gün edanın dışarı çıkma tekliflerini reddetmek zorunda kaldım.o tabii sınavı kazanmıştı istedigi gibiydi her şey kutlucak adam arıyordu ki hak ediyordu da.
annem sınav sonucunu öğrendikten sonra bambaska bir kadın oldu. zaten sinir oluyordum o günlerde sürekli kavga ediyorduk daha da kötüleşti her defasında yüzüme vuruyordu çalışmadıgımı.

sonuclarını ögrendin mi canım sevgilim ?
-evet şapşal çok iyiiii senin ?
-çok sevindim canım benim istedigim yere puanım yetmiyor o yüzden seneye tekrar giricem.sen ne yapıcaksın ? tercih yapıcak mısın ?
-anladım sevgilim evet ……… üniversitesinde hukuk düşünüyorum 1 e yazıcam
kendimi çok ezik hissediyordum bu duygu pek anlatılmaz yani cok rı bır sey kızın “anladım sevgilim” derkenki ses tonunu sizlere nasıl söylesem bilmiyorum.. zamanında adam gibi çalışsaydım simdi onun üniversitesine gidebilir onu her dakika merak etmek zorunda kalmazdım. babamı dinlemeliydim.

devam ediyorum kardeşlerim ;

günler böyle geçti kardeşlerim imkanım oldukça edayla bulusuyordum babam da bu duruma hic sesini cıkarmıyordu. annemle konusmuyordum , babamın parasını bıtırmekle ugrasıyordum. edayı ortakoy e gotur, edaya cıcek yaptır, edaya yemek ısmarla, edaya surprız yap. cebımde 5 lira varsa 4 ü edanındı. onun bir gülüşü yetiyordu.. dedigim gibi günler böyle geçiyordu ta ki üniversite sınavı sonucları acıklanana kadar. istedıgım üniversite marmara üniversitesiydi.. marmarayı bırak dogru duzgun hıcbır unıversite o puanda ögrenci kabul etmiyordu. seneye bir daha hazırlanıcaktım. edayı aradım.

reserveeeeeed verin beyler adam küstü galiba. :D

beyler arada sırada kendinizi belli edin kime anlattıgımızı bilelim edenleri biliyorum etmeyenlere söylüyorum panpalar alınmayın

anlat panpa

reserverd

sonra ibret alcam

rezervuar köpekleri.

reserve

o an yaşadığım şoku size anlatamam bir anda yanagımı kızın kafasından kaldırdım sarılma pozisyonundan cıktım.her zamankı gıbı ıkı elım de basımdaydı ne dicegimi bilemiyordum..
-heeey yapma böyle.ben alıştım artık hem bak üzülmüyorum bile dedi
yüzüne baktım..ilk defa oyle bir ifade goruyordum.. aglıcak bir “anne” desem aglıcak ama dolmus gozlerıyle bana gülümsüyor.
-ben çok özür dilerim dedim
sımsıkı sarıldı bana hıckırıklarından anladım agladıgını bir 2 dakika öylece kaldık.
ona benimle çıkar mısın diye somamıştım ama sevgili gibi davranıyorduk birbirimize sormayı da düşünmüyor degildim sadece nasıl yapıcam onu bilmiyordum..
babamla , annemle bir çok kez güzel yerlere gitmiştim.ne istesem yaparlardı beni mutlu etmek için çabalarlardı şimdi anlıyorum bunları.ama o gün ortaköyde eda ile gecirdigim kesinlkle hayatımın en güzel günüydü hicbir güne degismezdim..onu mutlu etmek apayrı bir şeydi.

benim hicbir yere giremeyecegimi ilk duydugunda :
- tek sorumluluğun çalışmaktı. taş mı taşıttırdık sana ? ne istedik senden ?
bu sözler bana çok ağır geliyordu…

- anne yapma lütfen olan oldu
- senden adam olmıcak “….”
- seneye girerim anne olmaz mı ?
- seneye çok bir şey değişicek sanki. babana söylemiştim bu çocuk okumaz diye ama dinlemedi.. yine adam gitti ek iş yaptı senden habersiz hastalıgını bir kenara baktı bir tek seni düşündü.ne kendini , ne beni bir tek seni düşündü nasıl bir evlatsın sen anlamıyorum!
- anne ne hastalıgı , ne işinden bahsediyorsun ?

reserved

annem kaşlarını çatmış bir şekilde baktı bana, sustu..söylememesi gereken bir şeyi söylemişti yüzündeki ifade tarif edilemezdi. aglıcak mı bagıracak mı anlayamıyordum susmayı tercih etti. yatak odasına gecti kapıyı kilitledi.
bense olanları anlamaya çalışıyordum babamın neyi vardı ne iş yapmıştı bu adam ?
kapıya dayandım

hafif bir tıklatma ile
- anne kapıyı aç..
- anne sana dedim konuşmalıyız..
sonrasında daha sert bır tıklatmayla :
- anne sana diyorum
- anne lütfen

annemin agladıgını biliyordum ama duyamıyordum. gözlerimden yaş geliyordu. bana söylemeliydi babamın nesi vardı. kapıyı yumruklamaya başladım sırtımı duvara yasladım kendimi aşağı bıraktım

- anne açacak mısın kapıyı hadi..

bitcek bitceek lan

rizörv

bu gecede bıtmesse zaten eben yandı mk

göztepe köprüsünden sonra bir yerlerdeydi bu hastane biliyordum kamil abiye hiçbir şey demeden yola koyuldum.. hastanede ordan oraya koşuşturan “babam nerde”demekten başka bir şey bilmeyen bir çocuk vardı.

babam beni görünce çok şaşırdı beni beklemediği çok açıktı. gülümsedi doktora bakarak bak seni benim aslanımla tanıştırıyım dedi eliye beni gösterdi

- hoş geldin delikanlı biz de yaramaz babanla ugrasıyorduk gelirken kendine karton sigara almış, vermek istemiyor bana.

ben şok içindeyim babamı serum takılı bir halde görmek beni çok derinden etkilemişti.o an aklıma gelince kendimi zor tutarım aglamamak için.. belki siz de yaşamısınızdır beyler babanızı oyle goren olmustur.bir erkek çocugunu en çok etkileyen şey odur bence koskoca kuvvetli büyük babasının hastalanmıs, çaresiz halini görmek kim koruyacak seni o giderse ?

işallah :D

babamı aradım telefonlarına bakmıyordu çok korkmuştum. hemen dışarı çıktım asansörü kullanmadım 7 katı merdivenle koşarak indim asansörü bekleyemezdim. babamın iş yerine gittim. orda bizim eve gelen babamın en yakın arkadaşını buldum benim de en çok tanıdıgım tek muhabbetım olan adam oydu.

- vay “….” sen ugrar mıydın hic buralara dedi hafıfce bır tebessumle
- kamil abi babama ulaşamadım sen nerde biliyor musun
- baban bugün işe gelmedi
- nasıl yani evde de yok ?
- hastanede tedavisi başlıcaktı bugün senin haberin yok di mi
- hangi hastanede ?
- “……..” hastanesi