bu hikaye efsane olur beyler

sonra birden onu gördüm gülümseyip kayboluyordu sanki. benim neyim var böyle ? ve uzun zamandır o karanlıktakiler.. artık korkum artıyordu. her defasında gözlerimi sıkıca kapatıp yorgana kafamı gömüyordum. bi dakka durun neden ben peki ? sadece belirtiler.. ve gözümü yavaşca açtım ve gördüklerim sanki okuduğum kitaplardaki kahramanların slüetleriydi. sizi bir yerden tanıyorum. peki neden ben hala cevabını bulamamıştım ve bu konu kafamı çok kurcalıyordu.
kitapların içinden çıkmak isteyen cümleler. sanki kelimeler cağırıyordu beni. bu gerçek olabilir mi ?

ha bu arada kendimden bahsedeyim sadece iyi çocuktum fırlama veya bin değildim ama iyi espiri yapardım lafın altında kalmazdım çünkü yapıma tersti saçları kara gözleri kahverengi bi çocuktum yani anlaşılan biraz çirkin birşeydim fakat gözlerim ve kirpiklerim yüzünden bayağı sevilen çocuktum ki şunu hatırlıyorum anaokuluna giderken yoldan çevirip beni severlerdi sırf kirpiklerim ve gözlerim için bunlar bende hep pozitif etki yaratırdı.

dedim ya etrafımı tanımaya başlıyodum süreç ilerdi zaman geçti ve hislerimde gelişti tabi artık akıcı okuyabiliyodum ve tv izlemek dışarıda oyun oynamak yerine kitaplar okumak en değerli şeyim olmuştu fakat babam artık kaşlarını çatıp bakıyordu kitap okumak yerine dışarıda gezmemi ve derslerime yönelmemi istiyordu niye ki benim derslerim orta seviyedeydi ve dışarıda artık çekici hiç bir şey yoktu çünkü dışarısı karanlık her ne kadar güneş olsa bile insanların içi karanlıktı gözlerinden anlayabiliyordum.

Rezerve

Bu
Hik
Aye ef
Sane ol
Maz bosu
na Yazma bir
Daha buralara

belki okurum

gel zaman git zaman büyüdüm etrafımı tanımaya başlıyodum ilk okulda fazla göze batmazdım insanlar çekici gelmiyordu çünkü hayallerde yaşamak her zaman daha eğlenceli ve çekiciydi. kafamı sıranın üstüne koyar camdan içeri giren güneşe bakarak düşünürdüm. nasıl ? neden ? 2. sınıfa yeni geçmiştim okumayı çat pat biliyordum ama yine tıkanıyordum benim bi şekilde bu okumayı sökmem gerekliydi çünkü abimden duyduğum şuydu kitap okursan hayallerini daha net yaşarsın istediğini hayal eder ve hayal gücünü genişletirsin. benim bir şekilde akıcı okumayı öğrenmem gerekliydi o yüzden sadece okumaya odaklandım küçüklüğümden beri yapımdır ve sürekli sorgularım.

reserved

tek seferde yazsanız şunları

--spoiler--

--spoiler--

belki okurum

reserved

reserved

okurum belki.

--spoiler--

--spoiler--

reserve

reserved almayı unutmayın beyler.

çok mu içime kapanıktım ? hatırlamıyorum fakat yarım yamalak yüz hatlarını hisseder gibiyim.. yoksa sen o değil misin ? karanlıkta dahi tanıdığım insan gerçekten yokmuydu ? peki hissettiğim kimdi ?

daha ufak yaşlarda başlamıştı bu his, kafamı kaldırıp güneşe baktığımda gözümün yaşardığı gibi onu da hissettiğimde sanki gözüm yaşarıyordu. her taraf sessizken kulaklarımda sanki onun gürültüsü... yaşamak bir an bile çekici gelmeyebilirdi fakat ben bu yaşta bunları nasıl düşünüyordum ?

benimde herkes gibi toz toprakta geçti küçüklüğüm. hani hatırlarsınız cilliler sonra mermerin altına sabun sürüp kaymalar artist kağıtlar tasolar falanlar çok mutluydum o dönem fakat içimdeki sıkıntı sanki insanların bulanıklaşıp kaybolması beni ürpertiyordu o yüzden 11 yaşıma kadar annemle uyuyordum yada yatağımda ağlayarak uykuya dalıyordum. ben karanlıktan çok korkardım yada karanlıktakilerden. hayal gücüm pek genişti aklımdakileri korkuyla harmanlayıp gözlerimin önüne getirebiliyordum galiba buda zamanla beni hasta etti..

edit : zamanla yazıcam beyler çok karmaşıklardayım ara ara yazıcam sıkmadan

edit2: toparlamaya çalışıyorum toparladıkça aktarıcam yavaş yavaş sindire sindire beyler

edit3: beyler akşama devam edicem merak edin az