29.02.2011, olaylar tam olarak bugün bitmişti 2011 yılında Şubat ın 28 gün olmasına rağmen. Acele etmeden okuyun nasıl olduğunu Şubat ı nasıl bir gün fazla yaşadığımı anlayacaksınız. Yaşananlar ne gerçektir diyeceğim nede gerçek dışı, inanıp inanmamak size kalmış, kesin olan tek şey bu hikaye bu gece bitecek.

Kışa yeni girmiştik, çalıştığım yerden çıkıp titreye titreye eve doğru yürümeye başlamıştım. Herşey aynıydı, yine aynı kalabalık, aynı canlılık. Yine köftecinin önünde kamp kurmuş gece tayfası (Ankara Üni.). Lakin rahatsız edici bir şekilde yalnız hissetmiştim o gece kendimi, insanlar etrafımdaydı fakat sanki ben orada değildim. Tanıdık taksicilere verdiğim selamı sanki zorla almışlardı, bilinçsizce. Yoluma devam ederken bilboarddaki yansımamı gördüm, gariptim. Olduğumdan daha uzundum ve gözlerim parlıyordu, şaşırıp gözlerimi ovuşturdum ve tekrar kendimi olduğum şekilde gördüm(Burayı unutmayın.). Bir süre daha yürüdükten sonra nihayet evdeydim, çalışmanın yorgunluğundan direk üstümü değiştirip yatağa geçtim. Üstümdeki rahatsızlık geçmemişti fakat ben uyumaya çalışıyordum. Gece saat 2.45 te uyandım. Neden uyandığımı bilmiyordum fakat aşırı derece susamıştım, mutfağa gidip bir bardak su içip tekrar yatağa girdim ama uykuya dalmak üzereyken telefonun alarmı çalmaya başladı. Telefona baktım ve alarmın saat 3 e kurulduğunu farkettim fakat bunu benim kurmadığımdan son derece emindim, işyerinde telefonuda bir yere bırakan bir insan değildim. Hafif bir gerginlikten sonra tekrar yatağa yatmam ve gözlerimi kapatmamla beraber saçma bir rüya görmeye başladım. Bir yoldan gidiyordum ve yolun sol kısmında önce yarım metre çapında küçük bir gölet oluştu, daha sonrasında göleti yukarıya yarım metre yükselecek biçimde ölü balıklar doldurdu, son olarakta gerçekten huzursuz edici bir balıkçı belirdi, herşeyiyle normal bir insandı fakat anlamsızca sırıtıyor ve rahatsız edici bir şekilde bana bakıyordu. Yoluma devam ettim ama birkaç saniye sonra bir anda uyanmıştım, daha doğrusu uyandığımı sanmıştım. Yatağın diğer ucunda yatıyordum ve bir anda kaskatı kesilmiştim, her tarafı sarıklarla kaplı sadece yüzü görünen ve yüzünün ağız kısmı kırmızımsı bir bezle kapalı bir şey yavaşça yürüyordu. Beni farketmemişti, varlığımdan tamamen habersiz gibiydi, ne kadar dua etmeye, konuşmaya çabalasamda mırıldanmaktan başka birşey yapamadım. Görüntü yaklaşık 4 saniye sonra kesildi ve kendimi yatağın yattığım ucunda buldum ve bu sefer vücüdumu hareket ettirebiliyor ve konuşabiliyordum. Yorgun olduğum için çok üstünde durmadım ışığı açıp biraz oturdum, karabasandır diye geçiştirdim. Daha sonra tekrar yatağa döndüm ve ertesi güne kadar rahat bir şekilde uyudum.