Tutarsa zütüme cam bardak sokarim aq.

Düşünmediklerimi farkettirdin anlat dinliyorum

gibtir deli

15 yaşımda, hayatımı değiştirip beni bambaşka bir yola sokan kızla tanıştım ve o zaman 10 aylık bir beraberliğimiz oldu. Bu 10 ay içinde değil bir çocuğun, bir yetişkinin dahi kaldıramayacağı çok ağır olaylar yaşadım. Ayrılıklar yaşadım, en yakın arkadaşım aşık olduğum kıza tutuldu, bu en yakın arkadaşım dediğim kişi bütün arkadaşımı ve hayatımı elimden alıp beni ortada bıraktı. Yani anlat desen de anlatılabilecek şeyler değil beyler, 3 ayda 10 kilo verdim derdimden ve sürekli kız hayatıma girip çıkıyordu bir türlü başımdan atamıyordum. Artık komple gitsin en azından böyle acı çekmem diye düşünüyordum ama olmuyordu beyler bi şekilde yine yanyana geliyorduk, hal böyle olunca benim durumum daha da vahimleşiyordu. Kendimi tamamen eve kapatmıştım, konuşmuyordum, yemek bile zar zor yiyordum, içki içecek bir dostum bile kalmamıştı tek başıma ağlaya ağlaya içiyordum. ilk kez dertli olarak içkimi tek başıma odamda oturup içtim hiç unutmam bunu da.

Prevezerve

Yaz kardeşim yaz dertlendim darlandim

tek yaptığım okula gidip gelmek olmuştu, olaylardan dolayı sinir sistemim çökmüştü ve ailemin gözünün önünde eriyordum ama hiç bir şey gelmiyordu ellerinden. Hayat böyle dipte geçerken o yakın arkadaşım bir gün mesaj attı ve bir parka çağırdı.

Yalnız kalmış, acı çekmiş arkadaşlarımız bilir nasıl bir şey olduğunu. Birine güvenmek ve inanmak istersin, biraz konuşmak ne yaşadığını anlatmak ister. Olaylar bu kadar belliyken, ve bu huur evladı benim hayatıma sıçmışken bile gittim. Gittim oturdum masaya, ortada bir paket sigara var ikide bira. Anlat dedim, geveledi konuştu konuştu ama ben zaten bir arkadaşlığa açtım. Aslında bu olanların hepsinin sevgilimin beni kıskandırması için bir oyun olduğunu, sevmek gibi bir şeyin olmadığını, sadece arkadaş olduklarını söyledi. Çıktık parktan biraları bitirdik, sigarayı bitirdik.

Dolanıyoruz sigara içe içe, bir yandan ben konduramıyorum dost ve sevgilim dediğim insanlara bu ithafları. Muhabbete ihtiyacım vardı ve muhabbetin dibine vuruyorduk. Hava çoktan kararmıştı, eve dönüp mutlu mutlu uyumuştum.

Bu iki kuruş değer etmeyecek insan için hayatımda kalan son insanları da karşıma almış, resmen ateşle oyun oynuyordum. Sevgilimle tekrar barışmıştım, ancak artık eskisi gibi değildi hiç bir şey. Bu adamın evine giderdik, bunlar acaip samimiler. Şakalar, oyunlar falan eğleniyorlar. Ara sıra kızı alıp odaya zütürüyorum takılıyoruz orada ama kızla iş bittikten sonra adamın yanına gidiyor onunla takılıyor.

işte o zaman anladım, ben inanmak istediğim bir oyuna inanmaya çalışıyordum ama olmuyordu işte. Yapamıyordum, bende daha fazla gururuma yediremeyip ikisine de eyvallah çektim. ikisi de şaşkın halde kaldılar çünkü böyle güçsüz düşmüş bir benden bu hareketi beklemiyorlardı. Ne dedilerse, ne yaptılarsa da ikisine de dönmedim bir daha.

Bir daha hayatıma girmemek üzere çıkarıyorum sizi, kalbimde size yer yok artık diyerek veda ettim aylarımı feda ettiğim ilk aşkımı ve yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmemiş adamı.

işte o zaman başladım beyler sigaraya, daha önce içerdim ama öylesine. O günden sonra her sigaramda durdum düşündüm, ne kadar kolay değişiyordu insanlar böylesine. Ne kadar kolay yıpranmıştım, iki insanın kumpasına gelip hayatımı mahvetmiştim.

Neyse, asıl konu bu değildi ancak rahatsızlığımın tetikleyicisinin bu olduğunu düşündüğümden yazmak, paylaşmak istedim.

Daha sonra kapıma da geldiler, telefonla tacizde ettiler ama gibtiri çekmeyi becerdim. Zaten ben gittiğimde aralarındaki şeyin sevgi, gerçek bir arkadaşlık değil de benim hayatımı gibmek için ortaklık olduğunu çok fazla sürmedi muhabbeti kesmişlerdi. Eskisine göre daha iyiydim, bir gece kaybettiğim iki değerli dostumla da sözleşip buluştuk ve dönen oyunların hepsini konuştuk. Halimi gördüklerinde beni tanımamışlardı, 55 kilo bi adam vardı karşılarında, durumu görünce acıma duygusuyla karışık ruh halime vererek benimle barıştılar. Güvenlerini hala tam kazanamamıştım ama yine de yanımdaydılar, buna da şükür diyordum. Ve hayatımın en zorlu dönemini burada bırakmıştım.

Küçük yaşımda kimseye kalbi emanet etmemeyi, sonsuz güvenmemeyi öğrenmiş, sır küpü bir adam olmuştum. Artık sadece insanlarla eğlence için beraber oluyordum, ailem dışında kimse gibimde değildi günlük yaşıyordum yani.

Hala mahvediyor musun bu hayatını ?

Artık hayatım huzurluydu, çevrem eskisi gibi genişlemişti, hatta o kadar vurdumduymaz bir herif olmuştum ki o hayatımı giben kızı çağırıp ağzına zütüne verip yollamıştım. O ise bana şunu demişti.

"her ne kadar benimle oynasan da sözünü bozdun ve beni hayatına soktun."
ama yanılıyordu beyler, harikulade bir gülümsemeyle cevabımı verdim.
"seni hayatıma almadım, hala söz verdiğim gibi kalbimde yerinde yok. Kullandım ve bugünden sonra olmayacaksın."

bu cevabı aldıktan sonra zaten anlamıştı beni daha fazla yıpratamayacağını gibtir oldu gitti, bir süre sonra kendisinin hayatı mahvoldu ve bana hala aşık olduğunu söylüyordu. Hoşuma gidiyordu beyler, zamanında beni bitirmeye çalışan kişi köpeğimdi ve bu bana hayatta sevene yer olmadığını gösterdi, ben ona köpek muamelesi yaptıkça çekici geldim. Ama bir süre sonra sıkıldığımdan gibtir ettim.

ikisi de görmüştü çok güçlüydüm, yani dışarıdan böyle görünüyordum ancak kalbim hala çok açıktı ve kendini birisine kaptırmaya hazır bekliyordu...

Öyle ya da böyle lise üç olmuştum ve eskisinden daha iyiydim, orada burada yatıp kalkıyordum, her gün içiyordum param da yetiyordu. Çıkıyordum sabaha karşı dolaşıyordum sokaklarda, bana eşlik eden şu hayatta değer verdiğim üç kişiden bir dostum da yanımdaydı. Zaman böyle geçiyordu hiç bir şey umrumda değildi, kendime çok güzel olmasa da bir sevgili yapmıştım rahat takılıyordum. Ama sahiplenmiştim beyler, kendime bir daha sevmeyeceğime söz verdiğim için sadece sahipleniyordum. Kafa dengi biriydi ve temiz bir kızdı, okulda beraber olurduk hep. Her şey tıkırında ilerlerken önce ortamımızda ayrışmalar başlamıştı, çok garip olaylar oldu ve hepimiz dağıldık. Grupta üç beş kişi kaldık erkek grubu olarak ve ben sebebini bilmezken herkes dost düşmanı bellemişti, benim gibimde değildi ama rahatım bozulmuştu. Daha sonra sevgilimden ayrıldım, kendimden hiç beklemediğim şekilde kahroldum, o zaman samimi olduğum bir arkadaşımın omzunda ağladım o kız için(daha sonra bu adam hikayemde geçecek fatih olsun ismi). Ama artık duygusuz olmaya alıştığımdan ötürü kolayca kabullenmiştim her şeyi, şimdi hatırlamıyorum ama ayrılmalar barışmalar olmuştu o zamanlar.

Mart ayı civarında sevgilisizlikten sızlanırken sevgilim olacak, ve sevgililerim arasında en güzel kız olan pelinle tanıştım. Beklemediğim bir biçimde çok kısa sürede samimi olduk, kaynaştık ve sevgili olduk. Ve sen seviyordum, uzun süre sonra birini seviyordum, popüler bir kız olmasına rağmen benim için bütün erkekleri engelliyordu, kıyafetlerine dikkat ediyordu. Çok kafa bir kızdı her günüm onunlaydı artık, dersten kaçıp okul köşelerinde sarılıyorduk, yanağından öpüyordum. Yeni arkadaşlar edinmiştim onlar ile takılıyordum bir yandan hayat yine yolunda yürüyordu.

Zaten ben o zaman anladım hayatta sabit bir şey yoktur, zaman geldiğinde ya daha çok düşüyorsun ya da daha çok yükseliyorsun. Bazılarının şansı yaver gider, ya da hırsından yükselir, bazıları ise elinde olmadan boyuna düşer dıbına koyduğumun hayatında.

Artık okuldan kaçıp bana bırakılmış boş eve gidiyorduk, kahvaltı yapıp uyuyorduk beraber, evde doyasıya sarılıyordum. Zaman geçtikçe samimiyetimiz artmıştı ve artık öpüşmeye falan başlamıştık, doyamıyordum öpmeye dokunmaya beyler. Çok güzeldi ve öperken her gözümü açıp baktığımda o orada durduğu için mutlu oluyordum. Bağlanmıştım beyler ve her ne olduysa ilişkimizin sonunu getiren bu felaket hastalık baş gösterdi, tabii ki bilmiyordum rahatsız olduğumu...

Tam bir gün içinde çöktüm, depresyona girdim ve içime kapandım. Ne kimseyle konuştum, ne kimseyi gördü gözüm. Tek istediğim içkiye sarılmak ve tek başıma öylece düşünmekti. Kız ne olduğunu bile anlamadan o hafta ilişkinin içine ettim ve ayrıldık. Ayrılınca depresyonun kaynağının bu olduğuna kendimi ikna ederek bir müddet iyi hissettim kendimi. Ama bu yalandan mutluluktan sonra daha kötü bir şekilde depresyon gümbür gümbür geldi.

Tamamen çökmüştüm beyler, okulda tatil olduğu için her gün arkadaşlarımla kafayı çekiyordum, günde iki paket sigara yutuyordum. içiyordum, dertlenip müzik açıyordum sabah kadar uyuyamıyordum ve sabah olunca sigaramı yakıp uykunun kapıma gelmesini bekliyordum. Arkadaşlarıma da bulaştırmıştım bu depresyonu, onlarda derbeder olmuştu. Müzikle uğraşıyordum, size sözleri yollasam bu adam yaşıyor demezsiniz zaten. Çok acı çekiyordum ama sebebi yoktu beyler, sebebini sürekli aşka meşke paraya pula yoruyordum ama mutluluk haramdı resmen. Kıvranıyordum adeta ve vücudumu harap ediyordum. Üç tane tişörtüm vardı aynı tip aynı renk onlardan başka bir şey giymiyordum. Artık tanıdıklar giydiğim o tişörtlerden tanıyordu öyle diyeyim. Görenler halimden durumumu anlıyordu ama anlat dediklerinde anlatacak bir şey yoktu.

Hiç bir şeye karar veremiyorum, işin içinden çıkamıyorum, dikkat desen zaten yok, ilişkilerim yürümüyor insanlar uzaklaşıyor. Bende iyice çekiliyorum bütün hesaplarımı telefonumu her şeyi kapatıyorum ama neden yaptığımı bilmiyorum kaçıyorum ama kaçmak yaramıyor yine de insanlardan kaçıyorum.

dinleyen var mı beyler yoksa hemen tamamlayıp bırakacağım.

Anlat burdayız

Hep burdayım kardeşim beni anlatmışsın bildiğin canına kurban

Birazcık ben yaz dinlerim uyuyamiyorum sigaram da hazir en sevdiğim müzikte

Rez panpa seri yaz