bu gülizar yenge kadar lanet bir kadın yok amk

kendisi alt kat komşumuz. 180 cm'in üzerinde boyu, geniş omuzları ve sıkı zütüyle tam bir ölüm makinesi. 2 tane boğa gibi erkek çocuğu var. ikisinin toplam kilosu 150'nin üzerinde. sinirlenince bunları kaldırıp duvara çarpıyor kadın. kocasını 5 sene önce kaybetmiş. trafik kazası diyor da, onun öldürdüğünü müge anlı'ya kadar herkes biliyor.

neyse bu kadın günaşırı bizi ziyarete gelir. annem ile oturup taks maçı filan izlerler.
arada ben de katılırım aralarına. gülizar'ın yanına oturmamaya özen gösteririm. taksör sağlam bir yumruk attığında aynısını omzumda deneyeceğini bildiğimden odanın diğer ucuna tüneyip öyle yerim kısırımı, kalın doğranmış hıyarımı.

yine böyle bir günde gülizar'ın taraftarı olduğu taksör feci dayak yemeye başladı. doğal olarak bu durum gülizar'ın yüzünün düşmesine, sinirden ellerinin titremesine sebep oldu. bana dönüp değiştir şu kanalı! dedi. ben de o gün ciğer mi yedim ne yaptıysam kalsın yeaa biter şimdi. dedim. bana bir bakışı var beyler... hehe diye gülüp bir anda özür dileriiimm. diye ağlayacaktım neredeyse. yaramazlık yaparken kendi canını acıtmış çocuk suratı yerleşti suratıma. var gücümle kumandayı aramaya başladım. dıbına koyduğumun aletini bulamıyordum...

annemi kaldırdım attım. altına baktım yok. koltuğun altını kontrol ettim, yastıkların içini dışına çıkardım, yok yok yok! televizyona koştum sonra üzerindeki tuşlardan değiştireyim diye. bastım çalışmıyor. kilitlemiş birisi önceden. gülizar'la göz göze gelmemek için kafamı yerden kaldırmıyorum. baktım annemi duvarın dibinde unutmuşum. onu kaldırdım koydum yerine. hala 'ne arıyon oğlum?' diye soruyor. 'ebenin dıbını anne!' dedim. gülizar 'hişşş düzgün konuş.' dedi o sırada ve ona doğru bakınca kumandanın elinde olduğunu gördüm.

ben görünce o benim gördüğümü gördü. o benim gördüğümü görünce nasıl yaptı, ne ara elinden çıkardı anlamadan kumandayı iki gözümün ortasına yedim. inanın ayaklarım yerden kesildi. kalktı üzerime doğru geldi. geri geri kaçmaya çalışıyorum ama köşeye sıkıştım. başörtüsünü çıkarıp sağ eline doladı. sol eliyle yakamdan tutup kaldırdı. annem kafamın arkasına yastık koydu. bu başladı burnuma çalışmaya. acıdan ezan okumaya başladım. olmadı elimi kalbime zütürdüm bi de istiklal marşı patlattım. bırakmadı. ben kendimden geçene kadar bırakmadı. en son yumruklarını analiz ediyordum. ooo bu iyiydi. oha lan ne güzel vurdun! anne bak bak bu süper olacak. gibi şeyler dediğimi hatırlıyorum.

15 gün kadar hastanede kaldıktan sonra taburcu oldum. öğrendim ki çocukları gülizar'ı 16 yerinden bıçaklamış. mahallede bayram havası yaşandı. herkes arabalarıyla çıktı, korna sesleri, sıfır çizen tofaş'ların lastik kokusu... her şey mükemmeldi...

güle güle gülizar... güle güle kadın demeye bin şahit insanı... güle güle gençliğimin katili...