Hayatıma son verme kararı aldım. 2010 yılından bu yana buradayım. o kadar çok intihar edecem diye başlık açıldı ki inanmamanızı haklı buluyorum. ama kim bilir o başlıkları açanların gerçekten hayatlarına son vermediğini.

insanın tutunacak dalı kalmadı mı, çaresizlik çukuruna battımı ölüm tek çare oluyor malesef. önceden intihar edenlere şaşardım. ulan bi insan nasıl caresiz kalır da intihar eder? hiç mi eşi dostu arkadaşları yahut da ailesi yok! bir insan bile mi bu adamı tutup çekmemiş bataktan? şimdi inanın bana daha iyi anlıyorum.

tıkandım, bıktım, yıldım, tükendim!

kendi sonumu kendim hazırladım. şuana kadar hiçbir şey yapmadım, hiç umursamadım. bir hayalin pesine takilip 25 yılı heba ettim amk! bu geçen yılların pişmanlığı ve hatalarım bana her gün dayanılmaz acılar veriyor. benim için her yeni gün yeni bir umut olmaktan çıktı. her gün aynı dayanılmaz acılar.

bir de üstüne üstlük insan yerine konmamam ve istikrarsız olmam da cabası. hiç istikrar yok, çaba yok.

şuan felaket uykusuzum. bir yazı okumuştum insanın uykusu bastırınca duygu ve hisleri azalırmış. korku vb şeyler işte. bizimkileri bekliyorum. hepsi saat 7 olunca işlerine o monoton hayatlarına gidecekler. ben de evde yalnızken yüksek dozda hap içip isim vermeyeceğim depderin bir uykuya dalıcam. kendimi dibi görünmeyen, kapkaranlık bir uçurumdan aşağı bırakıcam. ve bunu yalnızken yapıcam. hep yalnız değil miydim zaten...

evet sorumluları var! kendi menfaatleri ve disiplin anlayısına kendini kaptırmış ailem sorumludur. benimle arkadaşlık kurup bir iki kelime etmeyen insanlar sorumludur. ilaç olarak gördüğüm ama bana gibtiri çeken, aşağilayan kız sorumludur.

beyler adım koray. bir bilemediniz iki güne gazete sitelerinde haberim çıkar. olmadı eskişehir yerel gazetelerine bakın orada bulursunuz.

hoşçakalın...