Ruh halim de tam olarak bu .
https://youtu.be/IAEBZEZncbA

Kimi zaman yalnızlık insanın en iyi ilacı olurken. Kimi zaman yanında yüzlerce insan olsun ister insan.

Bu durum açıkça gösteriyor ki en kötü durumunuz bile sizin ilacınız olabilir. Kimi zaman yaraların sarılsın isterken; kimi zaman kafan yarılsın isteyebilirsin.

Sevgi tam olarak bu noktada çıkıyor bence. Kafan yarılsın istiyorsun. En mutlu anlarını yaşamak istediğin bir insan olduğu gibi. En mutsuz anlarını yaşayarak da mutlu olabiliyorsun.

Bazen anlatmak istediklerimi kelimelere sığdıramıyorum. Ve şu an içimden yazmak gelse de içimde tek kelime bile yok.

O yüzden sizi şu videoyla baş başa bırakıyorum.
https://youtu.be/GiY0QWwQ4T8

iyi geceler. Herkese

Bu hayatta amacın ne diye sorarsan bana, "her gün değişiyor" derim.

Bir gün o güzel gözlere bakarken uyuya kalmak derim. Bir gün sadece boş boş oturmak. Bir gün sigaramı içip oyun oynamak iken. Bir gün o gözlere bakarak ölmek derim.

Hiç birine gerçekten inanarak beraber ölelim dediniz mi? Gerçekten siz onsuz ya da o sizsiz 1 saniye geçirmesin istediniz mi?

istemeyin çünkü mümkün değil göreceğiniz tek şey sizsiz geçirdiği bir ömür olacaktır. Eğer yeterince geniş düşünebilecek seviyede bir insansanız. Tek bakışta onsuz geçen bir ömürün haritasını gözünüze getirebilirsiniz.

ilk sevişmesi, belki ilk evlenişi, ilk acı çekişi hepsini kaçırmak demektir bu. Adeta bebeğiniz elinizden alınmış ve sizsiz büyüyormuş gibi bir his. Üzücü olan ise onun sizi hatırlama ihtimali. Oralarda bir yerde böyle bir insan vardı demesi sizin ve onun için en acı gerçeklik haline gelebilir.

Eğer bebeğinizi kaybettiyseniz. Bir an bile düşünmeyin. Uzaklaşın oradan. Onun sizi bulabileceği sınırların dışına çıkın ve mutlu olmaya çalışın.

Masum bir bebeği mutsuz etmek istemezsiniz değil mi?

Gözlerine taptığınız bir insan düşünün. Çevrenize yalanlarıyla bir gerçeklik oluşturmuş. Adeta cahilsiniz. Bu rüyadan uyanıp gerçekliğe gelmek sizi mutlu eder miydi?

Hiç sanmıyorum. Peki size bir sorum olacak. Ayrıldığınız sevgilinizi yıllarca unutamaz iken gece gördüğünüz mükemmel rüyayı neden unutursunuz? O da güzeldi?

Cevap çok basit. insan doğası rutin avcısıdır. Eğer bir durumu rutininiz haline getirirseniz kesinlikle uyum sağlarsınız. Ancak o geçiş sürecinde zorluk çekmeniz normaldir.

Örneğin hız yasaları. Merkez kaç kuvveti derler buna. Arabayı ani frenlediğinizde sizin sabit bir hızla gidişiniz durduğu için size bir kuvvet uygulanır. Adeta sen yoluna devam et dercesine ön cama doğru itilirsiniz.

Peki her şey mi rutin olmak zorunda hiç sanmıyorum. Ben buna öğrenilmiş rutin adını verdim. Eğer bir gerçeklik size öyle yapılması yönünde rutin bir şekilde gösterilirse; o gerçeklik sizin rutininiz olmalıdır. Beyniniz onu ister.

Beyin rutini mi desek? Onlarca aptal bilgi beynimize bu şekilde işleniyor.

Her geçen gün daha da şüpheye düşüyorum. Acaba davranışlarımın ne kadarı bana ait?

Bir insanı tanımanın en iyi yolu onunla kavga etmektir. Komik mi geliyor? Gelmemeli...

insanlar kendini bir rol model olarak gösterebilirler. Çünkü popüler olmak isterler. Kimi zaman kimseye inandıramaz, kimi zaman ise tüm ülkeyi kandırırlar.

işte o kandıran kişiler, gerçekten planlayan kişilerdir. Size ne anlatacaklarını geceleri bile düşünecek kadar saplantılı olanlardır.

Kavga tüm planları bozar. Sizin kustuğunuz kin karşısında size ait bildiği tüm zayif noktalara saldırmak isterler. Plan kalmaz ortada. Sadece gerçeklerle saldırırlar.

20 yıllık bir arkadaşınız olabilir. Ancak onunla hala bir kavganız olmamışsa bilin ki ilk kavgada ilişkiniz darmaduman olabilir.

Güçlü birliktelikler birbirlerinin zayıf noktalarını belirtip onları geliştiren birlikteliklerdir. Örneğin sabah kalkın ve saçınızı yannan kürek bir hale getirin. Ve gidin sizi seven insana saçım nasıl olmuş diye sorun. Alacağınız cevap yannan gibi olursa bilin ki doğru yoldasınız.

Ancak çok güzel diyor ise; bilin ki bir yalanlar ülkesinde yaşıyorsunuz.
Hitler ülkeyi kaybederken bile övülmekteydi unutmayın. Kendiyle yüzleştiğinde intihar etmeyi çözüm olarak bulabildi.

Siz bunu daha erken farkedin ve kendinizi intihara sürüklemeyin.
Yanınızdaki insanlara ne kadar güveniyorsunuz?

Rez rez rez

Rezervasyon

Rezerve 28

Rezervuar

Rehezemrmslmx

Bakarım

Onlarca din, hayat tek bir düşünce yapısıyla tekrar tartışılabilir. Buna öğrenmişlik denir.

Doğduğunuzda öğrenmeye başlarsınız. Bazı refleksler doğuştan gelirken. Geneli öğrenilir. Ailenizi gözlemler nasıl konuştuklarını öğrenirsiniz. Önünüze çıkan her örnek sizi bilgilendirir. Bildiğiniz gibi(ya da bilmediğiniz gibi *) birçok ülkede kar yağmıyor. Ve orada yaşayan bir insan kar hakkında çok az fikre sahip. internet olmadan önce çoğu yabancı; karı pamuk sanmış.

Burdan çıkaracağımız sonuç öğrendiğimiz kadarını biliriz. Düşünme şeklimiz bile ona göre gelişir. Peki ya bazı bilgileri hala insanlık öğrenmediyse? Evrende bir zaman yasası varsa? Adeta yerçekimi gibi. Hayal etmesi zor değil mi? Ama unutmayın ki bundan 20 yüzyıl önce uçağın olma ihtimaline ancak bir deli inanabilirdi.

işte sevmek de böyle öğrenilir. Çevrenizden gördüklerinizle. Böyle bir duygu olmayabilir. Belki sadece bir insan 0dan başlattı. Ve bize hoş geldiği için beynimiz bizi kandırıyor.

Yaşadıklarınızın ne kadarı gerçek? Amacımız ne? Amacımız olması gerekiyor mu? Cennete inansanız bile sonsuz bir yaşamı bize cezbedici kıldıracak nedir?

Her şeye sahip olanlar bile mutlu olamıyorsa varoluş amacınız nedir? Kendiniz için mi yaşıyorsunuz?

Soru sormayı dinsizlik olarak görmeyin. Ancak bir aptal sorularına cevap bulmadan bir gerçekliğe inanabilir.

42

Rezerved

Rezzzz z zz znxjsjs

rez güzel bi hikayeye benziyor

Rezzzzzz

Hadi lan acıdım

rezervasyon

insanların zeka seviyelerini karşılaştırır dururuz. Kimine aptal kimine zeki deriz. Ancak neye dayanarak?

Bir şeye inanmamız için onu destekleyen bir yasa olmalıdır. Örneğin benim bu güne 3 şubat 2018 demem için. Bir 0 varsaymam gerekir. Bu miladi takvime göre alınmış değer. Ve takvimim kabulleri var. Ancak ya sıfır 0 değilse. 2018 yıl boyunca ileriye giden zaman belki belirlikli aralıkla geriye gidiyordur. Ancak biz ileri gittiğini kabul ettiğimiz için ona inanıyoruz.

Aptal olduğunu düşündüğünüz insanı neye dayanarak aptal konumuna soktunuz bir düşünün. Matematik becerisi mi yok. Denge becerisi mi yok. Yoksa mantıklı düşünemiyor mu?

Senin 0'ın ne? Ben sana söyleyeyim. Senin kabulün geçmişte yaşadıkların. Aslında karşındakinin aptal olduğu düşüncesi senden çok çevrendekilerin yapımı. Bu nedenle birine yaklaşırken onu reddetme. Onun açısından bakmaya çalış.

Bu bir empati yoludur. Dünyadaki çoğu insanın empatiyi doğru yapabildiğine inanmıyorum. Empati 1 saniyelik bir iş değildir. Empatinin ya ben onun yerinde olsaydım düşüncesi olduğunu biliyorsunuz.

Peki onun kadar seçici düşünebiliyor musunuz? Önce karşınızdakinin görebildiğiniz tüm özelliklerini benimsemelisiniz. Örneğin bugün sevgilisiyle kavga ettiğini biliyorsunuz. Bunu da kendinize katın. Tamamen o olun yarım değil.

%100 başarılı empati yapılmadığı gibi karşınızdakini de %100 analiz edemezsiniz. Onun aptal olduğunu düşünmek yerine ya değilseyi düşünün. Ancak böyle doğru bir iletişim kurabilirsiniz.

Ya tüm kabullerinizin çürüdüğü bir gün gelirse? Ya inandığınız her şey sizin zekanızın algıladığı kadarsa?

Belki de yaşadıklarınızın öğrettikleri yalandan ibarettir?