Bugün size solan bir gülü anlatmak istiyorum. Gül doğar. Her canlının yavrusu gibi güzeller güzelidir. Minik yeşilliğiyle hayranlık uyandırır.

Ardından gül gelişir. Renklenir. Artık güzelliği dillere destandır. Ancak gülün güzelliği, yanında dikenlerini getirir.

Gülün dikenleri onu sevenler için değildir. Ancak onlara da batarlar. Gül mutsuz olur. Solar yok olur. Ondan geriye kuru bir renklilik kalır. O ise ordan oraya savrulur.

Ben her zaman savrulmak istemiştim. Ne kadar kötü gözükse de savrulursan tüm dünya olursun. Gezer durursun.

Duygu ile yaşadığımız saçma çocukça olaylardan sonra. Ben, ergenliğin dünya bana tapmalı; her şeyi biliyorum evresine geçmiştim bile.

Herkese kafa tutabilirdim. Tüm kağıt ve bilgisayar oyunlarını biliyor haldeydim. Ve tüm konular hakkında bir kaç düşüncem vardı. Ben de bu düşünceleri sosyalleşmeye harcadım. Derslerden kopup; batak, okey sohbetleri ile eğlendim.

Herkesi bilgisayar oyunlarında yenip kendimi üstün görüyordum. Aptal bir sanal oyun demek aklıma bile gelmedi.

Aptallık demişken. lisede dersle tek alakam. Devamsızlık sayımdı. Ve sınav tarihleri. Sınavlara girmemek baya zordu. Hoca belamızı giberdi.

Sistem yolundan tamamen çıkmalı mıyız?

Yoksa sınırında yürüyüp duruma uygun kararlar mı vermeliyiz?

Rezaaaakmeee

Reklamlaaar

Hikaye bitiyormu hevesin kursagindami kaliyor hiz uzulme ayni tarz hikaye burda => (bkz: 6 yıllık entry)

1. Yılımın sonunda elimde rezil notlar. Ve geçici arkadaşlar vardı. Tabiki geçici olduklarını sonradan farkettim.

Genel olarak; hoşlandığım kız tipi, yüzü güzel ve minyon olanlardır. Arada kaçamak yapıp sarışın kızı tercih etsemde genel minyondur. Benim 190 boylarında olmamdan kaynaklandığını düşünmekteyim.

Ve minyon bir kız, lise 2 de karşıma çıktı. Onun adını vermek istemiyorum. Takma isim de vermeyeceğim. O, odur.

Onunla tanışmamız çok basit bir sohbet sırasında oldu. Çok güzeldi. Beni kendine çekiyordu. Ben de gittim. Ve ilişkimiz gayet güzel bir hal almışken, beni evine davet etti. Komiktir ama o an aklımdan kıza yapacaklarım değil gece evden çıkarsam, annemin bana yapacakları geçti.

Kabul ettim. Annemden kuzene gidiyorum bahanesiyle izin aldım. Gittim de... Ancak gece onlarda kalmayıp, onun yanına gittim. Balkonda karşıladı mavi gözleriyle. Tatlı görünüyordu. Herzamanki o işte. inanmayacaksınız ama ayıcıklı pijaması vardı.

Ağzını burnunu yedim beyler. Gerçekten yedim, ısırdım. Pijamasındaki ayılar gibiydim. Onun taa göz kapaklarına kadar her yerinden öptüm. Böyle bir duygusal yoğunlukta o da kendinu tutamadı. Ve o gece ikimiz de ilk ciksimizi yaşadık.

Ama ciks değildi beyler. O aptal ferregrafilerin, o an anlamı olmadığını anlamıştım. ciks değil istekler önemlidir.

Bedenimizin amacı üremektir. Ve biz onu zevk almak için kullanıyoruz. Prezervatif dildo vb.

Her şeyi bozduğumuz gibi ciksi de bozabilir miyiz? insanlığın zarar veremediği bir şey var mıdır?

Rezervatullaerinyengrisi

Şimdi size bir hikaye anlatmak istiyorum. ismi tazı. Bir köpektir tazı. Av köpeği. Yetiştiği yerde tek amacı kedileri yemektir. Ancak asla yakalayamaz. Hep onları gördüğünde çılgına döner.

2 çocuk bir tazı sahiplenmek istemiştir. Bu durumda tazı taa ortamından bir eve kadar gelebilmiştir. iki kardeş tazıya çok iyi bakarlar. Babaları tazının çok hızlı koştuğunu söyler ancak çocuklar evde hiç bunu göremezler.

iki çocuk tazıyı parka zütürmeye karar verirler. Parkta ipini bırakırlar. Tazı ilk başta sakindir ancak yanlarımdan geçen kediyle çılgına döner. Ve peşinden koşuşturur. Tazının koşuşu iki çocuk için de dünyanın en güzel şeyidir. Taa ki kediyi yakalayana kadar.

Tazı kediyi yakalar ve parçalar. Ardından durur. Sadece ne yaptığına bakar. Tazı amacına ulaşmıştır peki ya sonra...

Ben de onunla sevişmiştim. Peki ya sonra...

Içimdeki amaç gitmişti. Bunun bir ergenlik olduğunu ve benim aslında onu sevmediğimi farketmem ile bu ilişki de bitmişti.

Eğer bir kadının elinden böyle kolay kurtulabileceğinizi sanıyorsanız yanılıyorsunuz. Ben de kurtulamadım. Abilerine edilen şikayetle okulumun çıkışında yakın arkadaşlarımdan biriyle konuşurken. 20 kişilik bir grubun geldiğini farkettim. Umursamadım nerden bilebilirdim bana olduğunu?

20 kişilik dayağı tek başıma yedim ağzım burnum kan. Eski sevgilim en yakın arkadaşım duygu bana yardım etti. Eczaneye gidelim dedi reddettim. Hastane mevzusu olmasın diye. Eve kadar yürüme kararı aldım. 10 kilometre mesafe. Ne güzel gider. Tabiki sigara 4 paket aldım. Koydum çantama. Sadece düşündüm.

Hata mıydı yaptıklarım? Hata yapmak normal miydi? Yoksa insanlık hatayla mı oluşmuştu? Milyarlarca olay milyarlarca hatadan meydana mı geldi?

Çok temiz dayak yemişim yüzüm 5000 parçalı puzzle a dönmüştü. Eve giremedim sigara kokusu bü yüz. Girmedim de . Dışarıda kalmanız gerekse nerde kalırdınız? Bankta? Aptalca...

Hastaneye gittim acile. Hasta yakınıymış gibi sandalyeye kuruldum. Zaten yüzüm olsun, 5 dkda bir sigara içmem olsun ; şüphe edemezdiniz bile.

Telefonum yoktu. Bana ulaşamadılar. Tüm gece ne yapmam gerektiğini düşündüm. Sonunda anneme üzüldüm eve gitmeye karar verdim. Gece 5 evin tüm ışıkları açık.

Annem kapıdaydı apartman önüne oturmuştu. Sigara içiyordu. Yanına gittim. Sevinmedi. Tip tip baktı. Döndün sen eyvallah da bende mecal kalmadı der gibiydi. Özür dilerim dedim ağladım. Umursamadı.

Telefonu uzatti. "Baban polise gitti" dedi. Babamı aradım. Baba evdeyim dedim. Ve babam sövmeye başladı. Yüzlerce küfür yedim sustum. Benim haklı sebebim vardı. Korku.

Eve gittiğimde yaşayacaklarımı geciktirmek için hasarın artmasını göze almıştım. Bankaya gidersin kredi çekersin şimdiki borçlar için geleceğe daha fazla verirsin. Ama sana tanılan zamandır. Senin için değerli olan.

Hayatının 1 dakikası için milyonlar verebilir misin? Hayatının değerli anları sadece hatırladığın için mi güzeldi? Yoksa gerçek miydi? Öğrenmek istemez miydin?

Anlat artik

reZ alıyorum

Hayatta her şeyiniz peş peşe gelir. Multluluklar. Ve mutsuzluklar.

Mutsuzsuzluklardan kurtulmanın tek yolu aklınızı kontrol etmektir. Önce düşünmemeyi denedim. Düşünmemeyi düşünürken düşündüğümü gördüm. Kafayı yiyordum. Bu olay kafamı karıştırdı nasıl umursamaz olabilirdim?

O gece aklımla düşünceler dans etmişti. Ve o gece hiç bir şey düşünmedim. Beni mutsuz eden. Eğer düşünmemek istiyorsanız sonsuzluğu düşünün. Hayallerinizde öyle bir kaybolun ki sizi kendiniz bile bulamasın.

Beni üzen her şeyi hayatımdan silmeyi başarmıştım. Ancak fazla düşünmek beni çıldırtmak üzereydi. Bir insan 3 saat düşüncelere dalıyorsa sıkıntıdır. Değil mi? Peki ya düşünmekten uyuyamıyorsa bile? Hemde uydurma bir hikayeyi.

Çılgınlık kısa sürede beni ele geçirdi. Düşünmek istediklerimi de düşünemedim. Aklım bana oyun oynarken; elimdeki parayla pgiboloğa gittim. Ve o pgibolog ablam değildi.

Para durumumuz düzelmişti. Hatta babam 3 ev almıştı. Düşünün. Pgibolog fatihti. Onunla konuştuk sakinleştirdi beni. Onunla dünyayı tartıştık. Saatlerce. Benim kadar zevk alıyordu bu sohbetlerden.

Hayat sorgulanabilir mi? Yoksa asla algılayamayacağımız bir gerçeklik mi? Gerçek mi?

Deliler gerçeği gören midir? Yoksa gerçeğe asla dönemeyen mi?

Bence deliler en zekilerdir. Ancak delilikte ısrar ederler ise. Ve delilerle uğraşanlar korkusundan deliliklerini saklamaktadırlar. Oysa her insan deli doğar.

Delilik ile deha arasında bir çizgi vardır. Benim çizgim o. Burdan sonra akıl sağlığım pek iyiye gitmemektedir.

Babam bunca şeyden sonra okulumu değiştirme kararı aldı. Ben ise ayık bir güne bile tövbe ettim. Her gün içiyordum. Temmuzundan eylülüne kadar içtim. Birayla uyudum. Ağzıma 3 dilim patetes kızartması atıp tekrar içtim. O kadar sigara içtim ki kaldığım eve giren öksürüğe boğuluyordu.

Ama eğlendim. Doğan abimle tanıştım. Onunla içtik. O bipolar ben pgibopat. Anlaştık. Çılgınlar gibi eğlendik. Çılgınlar gibi içtik. Şarkı çaldı söyledik. Uyumadık geceleri de gezdik. Paranın dıbına koyduk.

Mutluluk buydu benim için. Rahat olmak.

Bugünki doğruların yarın da doğru olacak mı? Düşüncelerin mi gelişir yoksa dünya mı?

Bir insan ne düşünür? Aklın yolu gerçekten 1 midir?

Düşüncelerimiz bizi hep tek bir yere mi zütürür? Yoksa aşk gerçek midir?

Aşık olacağınız insan sizin için orada bekliyor mudur? Yoksa sadece şans mı?

Ben cevaplarını bir çift gözde buldum. Şimdi o gözlerin karanlığında kayboldum. Kimse bulamaz ki beni.

Sarhoşluğumun doruklarındayken yeni sınıfımda sıraya kafamı gömmüşüm uyuyorum. inanın üzerimde en ufak bir detay yok. Kırmızı bir hırka eski . incin olmuş saçlar. Tek umrumda olan şey düşünmemek.

Beyniniz durmuşken dünyanın en güzel göz çifti size baksa. içleri onun kalbi kadar dolu olsa ne yapardınız? O an beynim milyonlarca düşüncelerle doldu.

Dünyanın en güzel gözleri elinizdeyken korkunuz nedir? Onların kaybolması?

Ölümün nedir? Göze aldığınız şey? Kaçınılmaz olan? Sıkıntının boyutu? Yaşamın sonu?

Bence hiçbiri;

Eğer sahip olduklarınız, iziniz yoksa ölüsünüzdür. Dünyada bir 0.

Kaçmak yerine sonucu görüp pes etmektir. Yada yoldaki kurtarıcıya inanmaktadır.

Ben hiçbir şeye inanmam en inanılır olana bile. Inandığın an savunmasızsındır. Yaraların açık beklemek.

Sevdiğiniz sizi seviyor mu? Sevmiyor mu? Seviyor gibi mi yapıyor? Intikam mi alıyor? Kaybetmekten mi korkuyor?

Anlayamazsınız. O da beni anlamadı. Ben o gece bir hatama hayatımı verdim. Bir ömür birlikte olacağım kadını kaybettim. Yoksa etmedim mi?

Düşünmek çıldırtıyor ınsanı. Peki sınırda kalırsam?

Bu hayatta en çok korkulacak insan kaybedecek hiçbir şeyi olmayan insandır. Çünkü herşeyini kaybetmiş ve kaybetme korkusu olmayan birisidir.

Ben her şeyimi doğarken kaybettim. Gerisi boşluk.

Yarım bırakma bunu. ilk ve son entrym. Lakin yazmayı bırakırsan kendimi yorup tekrar giriş yapmak zorunda kalacağım ve küfürlü bir entry gireceğim.

Up up uppppp

Upppppp

Jdjhrjsjudjejjd

Rezervasyon

RESERVED