+1
iki yavru köpek sokakta yalnızdı. Biri diğerinden 1 yaş büyük olan bu köpekler birbirlerini kardeş olarak görürlerdi. Büyük köpek artık sokakta yeterince yiyecek bulamayacakları bir zaman diliminde olduklarını anlamıştı. Ve bir sahip aramaya başladılar.
Gördükleri her insana sırnaştılar. Onları eve almaları için tüm neşelerini gösterdiler. Ve bu neşeli tavırlar sonuç gösterdi. Onları bir aile aldı sadece anne ve baba. ilk günler onlara çok güzel baktılar aile çok mutluydu. Adeta 4 kişi olmuş neşe saçıyorlardı.
Ancak her mutluluk gibi bu da kısa sürdü. Ailedeki anne ve baba gelgitler geçirmekteydi. Kimi zaman çok mutlu ancak genelde mutluluktan rahatsız olan bir kişilikleri vardı.
Yanındakilerin mutluluğundan mutsuz olan bir insan. Küçük köpek halinden memnunken büyük olan köpeğe çeşitli pgibolojik işkenceler yapıldı. Ve bunu farkeden küçük köpek hemen onu teselli etti. Ve her şeyin geçeceğine onu inandırdı.
2 yıl boyunca böyle sürdü hayatları acı çeken bir köpek ve ona destek olan küçük köpek. ikinci yılın sonunda büyük köpeğe ailenin yakın bir dostu talip oldu ve aile onu vermeye karar verdi.
Büyük köpeğin gitmesiyle tüm yük küçük köpeğe kaldı ona baskılar yapmaya ve acı çektirmeye başladılar. Büyük köpek ise bu süreçte çok mutlu bir hayat sürdü.
Küçük köpek 1 yıllık bir süre işkence gördükten sonra büyük köpeği tekrar aileye vermeye karar verdiler. Ve büyük köpek eve geldi.
Bunu gören küçük köpek sevinçten havalara uçuşmuştu. Ayrica ona da ayni şeyleri yapacaklari için üzgündü de. Büyük köpekle oturdular ve sohbet ettiler.
Küçük köpek yaşadığı her şeyi anlattığında; büyük köpek: " aile yaptıklarında hakli bence" dedi.
Acılarınızdan uzak kaldığınızda onları hafızanızdan silebilir hatta unutabilirsiniz bile. Ancak unutmamanız gereken bir şey var. Büyük köpek de olsanız her zaman bir küçük köpek olacaktır.
Bence insanlar acılarını unutmamalıdır yoksa büyük köpek olursunuz.