Beni gecmise goturdu. Bugünün diğer günlerden farkı neydi bilmiyorum ama mutfakta yemek yerken okunan ezan bana geçmişteki günlerimi animsatti. küçükken yaz tatilinde arkadaşlarımla oynadigim futbolu.
Sabah anne babalar ise gittikten sonra10-11 gibi benle bi kaç kişi dışarı cikardi. tabi mahalleyi toplama görevi bize düşerdi. kapı kapı gezip adam toplardik mac yapmak icin.. tabi mahallenin kilit kişisi top sahibiydi

O kilit kişinin kapısını calardik genelde annesi açardı.
-teyze ali aşağıya inecek mi?
+yok bu gün inmeyecek.
Eğer bu olumsuz cevabi aldiysak da bizi yildirmazdi çünkü top evin çevresinde bi yerde olmaliydi. annesi kapıyı kapattıktan sonra gizlide topu aramaya başlardik topu buldugumuzda aşağıya inerdik. değişmez sokak maçı klagibleri vardır iste aldım verdim tasa tukurup kuru yas yapmaları "top mu kale mi" ler. sonra başlardı futbolcu isimleri soylenmeye.mac klagibleri ronaldinho mondragon cordoba eto. bende de o yasta nasıl ego varsa mondragon derdim. baslardik aksama kadar oynamaya

Öğleden önce kaleci oyuncu ve forvetten oluşan maçlar öğleden sonra gelenlerle birlikte kaleci defans orta saha forvet hatta nadiren de olsa hakem olurdu. tabi gelen yeni oyuncular takim dengelerini degistirmesi mac içinde rakip takımla karşılıklı transferler yaşanması kaçınılmaz olurdu. tabi bu dengeleri mahallenin lider ruhlu kaptanları yapardı. neyse öğleden sonra gelen annesinden zorla izin alan top sahibi de aramıza katılırdı. isin ucunda mahalleyle takisma olduğu için topumu neden aldınız sorusunu sormazdi.

oynanan iki uç saatlik maçlarla 10 lu 20 li skorlarlara ulasilirdi. aksama doğru cami ışıklarının yanmasıyla o anlık skor neyse uzatmalara gidilirdi.o yanan ışık yenilen takim adına isleri kizistirirdi. hele bi de 19-20 gibi skorlarla gidiliyosa. takim kaptanlarinin kasları catilir. artik o andan sonra yapilan en ufak hataya tahammül yoktur. herkes it gibi koşar efor sarfeder. fauller yapılır rakip takımla bagirismalar olur.bu gergin ortamı bitirense ezan okunmasıyla top sahibinin annesinin top sahibini eve cagirmasidir.her seye ragmen herkes evine yorgun ve mutlu bi şekilde giderdi. hala o günleri hatirlayinca yüzümde bi gülümseme belirir.ama artik o günleri bi daha yasayamacagim için bi tarafımda it gibi aglar