bu değişim çok üzücü beyler

5. ya da 6. sınıfa gidiyorum o zamanlar. herkesin evinde interneti bırak bilgisayar dahi zor var. internet cafelerin tavan zamanları. ağ yüzünden cs ye girmek için yarım saat beklenen yıllar. hangi yıllar anlamışsınızdır.
o zamanlar mahallesine girene çıkana bakıyordu herkes. başka mahalleden biri geldi mi hayırdır? diye sorarlardı. sen yabancısın ne işin var burada diye. kabadayılıktan değil ulan küçük kardeşlerine bir zarar gelmesin diye. çünkü o zamanlar küçük çocuk kaçırma muhabbetleri çoktu. hala da çok ama gündeme gelmiyor tabii. çaçaronlardan gündem kalmıyor.
neyse işte.. o günlerde abiler kardeşim diye hitap ederdi bize. bizden 2 yaş büyüğe abi derdik. bi edeb vardı.
geçenlerde saat 3 gibi evdeyim. lise yeni dağılmış. tüm liseliler kapının önünden geçiyor. yaklaşık yarım saat izledim bunları camdan. her cümlelerinde küfür var. tamam küfür hayatın gerçeği ama ensesine vurdu diye arkadaşını anası bacısı kalmayıncaya kadar söverek kovalar mı insan? üzüldüm valla bunlara.
kalabalık dağıldı sonra. yaklaşık 10 kişi çöktü bizim kapının önüne. başladılar akşam ne yapıyoruz? şeker atalım vs. demeye.
ben bunların yaşlarındayken abi dediğim adamlar şahit olsa bu konuşmaya ağzımı yüzümü dağıtırdı. babam gidip niye dövdünüz dese alacağı cevapla birdaha dövün derdi.
kızlara bakıyorum. 1.60 boyu var. lise 1 belli amk. kendinden yaşça büyük elemanlara isimleriyle bas bas bağırıyorlar. bu kişiler de tepki göstermiyor. kızlar peşinden koşuyor bunların. bağırış çağırış curcuna. üzülüyorum bu duruma. bu kızlara sahip çıkacak bi babası abisi yok mu? kim bacısının 2 3 yaş büyük serserinin peşinden bağıra çağıra koşmasını ister beyler?
o zamanlar lise çıkışı dahi farklıydı. adamlar birbirine senin ananı gibeyim demez yarın görüşürüz kardeşim derdi.
o zamanlar kızlar erkeklerin peşinden bağırarak koşmazdı. kendi arasında muhabbet ede ede kahkaha ata ata ilerlerdi.
o zamanlar sigara dönülürdü. 2 duman alıcam deyip tüm sigarayı gasp etmezdi kimse. delikanlı gibi 2 duman alıp verirdi.

bu değişim beni çok üzdü beyler.

kim bu değişimin uygarlaşma ya da özgürlük olduğunu savunabilir.

bu tamamen kültürden kopuştur. bu tamamen edepsizliktir.

bunun sorumlusu ne hükümet ne dış mihraklar ne terör ne de ekonomidir.

bunun tek sorumlusu aileler. çocuğuna göz kulak olmayan. yetiştirmeyi bilmeyip güven veren. benim çocuğum mükemmel diyip hatasını bile bile çocuğunu koruyan aileler.

elimden üzülmekten başka bir şey gelmiyor.