bu defa

ben bu şarkıyla çok şey hissediyorum. sadece susup o sözlere dalıyorum, o kadar uzak yerlere gidiyorum ki.. çok uzak yerlere.. kimsenin olmadığı, huzur bulduğum bir yere gidiyorum.. bazen de maziye gidiyorum.. unutamıyorsun maziyi çünkü.. yaşananları, hissedilenleri, geçmişteki seni unutamıyorsun.. hata yaptığını düşünüyorsun ama sonra diyorsun ki "iyi ki olmuş hayatımda" "iyi ki hissettirmiş bazı şeyleri" ve bir de "keşke hayallerimdeki gibi biri olsaydı, keşke sarılıp hiç bırakmasaydık birbirimizi, keşke o güzel kokusunu sürekli içerime çekebilseydim, keşke o kokusu evimizin her yerini kaplasaydı, keşke çocuklarımın annesi benim de meleğim olsaydı, keşke birbirimizin olsaydık" diyorum.. sonra da ne oluyor biliyor musunuz? "hayat güzel hikayemde kalınca" nidaları yükseliyor.. daha da hissediyorsun bazı şeyleri, daha da dalıyorsun derine ama yalnızca boş hayallerin kurbanı oluyorsun.. yanlış insanlara duyulan doğru hislerin kurbanı oluyorsun.. ve böyle şarkılara sarılıp "keşkelerle" geçiyor ömrün.. işte bazende göz yaşın akıyor (napıyım tutamıyorum ki) sonra bir sessizlik kaplıyor.. bazen rüyana giriyor o kişi, beraber yürüyorsun, konuşuyorsun, aynı kulaklıktan bu şarkıyı dinliyorsun bunları yapmak bile o kadar özendiriyor ki.. sadece o olsun isterdim be beyler. keşke birazcık değer verebilseydi bana.. keşke hiç gerçek yüzünü göstermeseydi.. ne olcaktı ki beni birazcık sevse? azcık ya.. onu öpmeye kıyamazdım ya.. dokunurken bile çekinirdim acaba zarar verir miyim diye.. keşke her şeyimin ilkleri onla olsaydı.. ilk ve sonum olsaydı ama o benim düşündüğümün tam aksi birisi çıktı.. ve ben bunu anladığımda ağladım beyler.. öyle boş boş duvara baktım ve saatlerce odaklanamadım hiçbir şeye.. sonrasında anladım zaten ne kadar sevdiğimi, neler hissettiğimi.. ne diyeyim ki.. umarım çok mutlu olur ve istediği gibi bir hayat yaşar.. o benim hala meleğim, aklımın bir yerinde sürekli o var..

boşluğa düştüğünüz zaman geliyor işte aklınıza, dedim ya.. bir şarkıyla hatırlıyorsun her şeyi.. su gibi akıyor kafandan.. bana pgibolojik sorunların var diyordu.. haklıydı belki de.. bu kadar sene unutamamak normal bir insanın işi değildir.. ama napıyım.. çok sevdim ve sevgiyi dibine kadar hissettim.. ama olmadı..

olsun ya.. bence bir gün birbirimizi sonuna kadar hakedeceğimiz ruh eşimi bulacağım.. inanıyorum, hala değecek biri olduğuna, güzel insanların olduğuna inanıyorum.. ve bekliyorum.. sonuçta hayat bu.. ne getirir ne zütürür bilemiyorsun, bazen çöküyorsun bazense en zirvedesin..

öyle işte ya.. hala dinlemeyenler için; https://www.youtube.com/watch?v=qkkBrHBAixE

hayatınızda hep sakin olsun, çıkarmayın olur mu?