bu da bizim blogumuz avradını sikiyim

Kıvrım; sıcak yaz akşamları sona erdi. Soğuk geliyor kaçının. Bir yılanın dili kadar soğuk ve gerçek, tüylerinizi ürpertecek, kerpeten ucu, makas erotizmi getirecek aşklara. Patapatapataapatatpaptapta..
Bir gürültü patırtı, o sabahın alarm zili olarak x i uyandırır. Gürültü desek mi demesek mi bilemediğim bir şey bu aslında, o kadar şiddetli, o kadar yüksek ve tok bir sesler korosu ki, benim için bile uyanmamak imkansız olurdu. Davulla zurnayla uyanmayan ben, uykucu mu uykucu, mezbahane danası kadar sakin ben, anlatmaya devam edeyim iyisi mi.
x hala sabah sersemliği içinde yatağından doğrulur ve bu müthiş gürültüyü anlamlandırmaya çalışır. Roket takımı sabah duası, cırcır böcekleri yaza elveda partisi, pırasa saçağı, saç başa kavgası. Nedir bu? Kim bu saygısız? Dün gece kaçta uyuduğumu bile hatırlamıyorum, aman neyse, bitmesi lazım, birazdan susacak filan derken, ses hiç bir zaman bitmeyecek. O kadar ki ses, yer yer artarak ve yer yer durularak belli bir tempo tutar gibi insana kendini sevdirmeye bile başlayacak. Ritm duygusu, çok bilinmez ama aslında insanın en değerli hazinelerinden biridir. Duyguyu, düşünceyi, ruhu, hisleri; ritm duygusu yaratır der çünkü bazı ayyaş filozoflar. Bunları derken de zaten bir iki arkadaşı ile birlikte tamtamlarını dövmektedirler. Patapatpapatpaatapapatapataptappata..
x kalkamaz, insanoğlu her şeye alışırdı biranda gürültünün keyfini çıkarmaya koyulur, aklına eski sevdiği gelir, düşünmek bazen eylemsizleştirir ya, x kalkamaz. hoş bazen kalkmamak, uyanmaktan iyi değil midir? Ey denizlerin ulu tanrısı Poesidon, bana bir eğlence lazım, iki de ekmek.
x e göre, aşklar nefretle başlar, cam kırığı acılar, insan karakterinin bir milyon yüz otuz iki parçaya bölüne bildiğini keşfettiğimizden beri, duyarsızlaşma hastalığına neden olmuşken, Nike fabrikalarında çalışan üç milyar altı bin yirmi üç işçi, emekli oldu. Ellerinde kalanlar, nasırlı elleri idi. Ee, böyleyken böyle. Karılarının, kocalarının pütürlü derileri, eskiden bir ipek kumaş seviyormuşuz da şimdi beton duvarlarla öpüşür gibi.
x hafiften doğrulmaya cesaret edebilir neyse ki, sinek yakalamaya çalışan kurbağalar gibi ağzı bir karış açık, büyülenmiş gözleri ve tempolu kalp ritmi ile penceresinden dışarıya bakmaktadır. Aman allahım, bu da ne? Patapatatatapatapta..
Gökten pet şişeler yağıyor. Kaldırımların kenarları şişelerle dolmuş, dağ gibi birikintiler olmuş bazı yerlerde ve şehir aqua mavisine bürünmüş, sessizce yağan şişelere teslim olmuş. x saygı duruşunda, soluk almadan izliyor. Tanrılar çıldırmış belki de. Ey Poseidon, dün gece sen de mi kurbağa yaladın yoksa, hınzır! Kalk hadi uyan, iblisler dans ediyor yarı çıplak, sen hala denizlerde bir o yana bir bu yana; kümülatif ortalamam iki nokta birden iki nokta yirmi beşe çıktığı günden beri hiç bu kadar öz güvenimi yüksek hissetmemiştim. Baksana tanrılarla senli benli konuşmaya başladım bile. O sırada ulvi ses: Bugün çöp karıştıran çingene çocukların bayramı olmalı?
Gerçekten de sokağın başında ve sonunda bir sürü kambur gölge sevinç içerisinde ellerini açmış, bir hazine gibi, yerden şişeleri topluyor. Bu nasıl bir sevinçtir, bu nasıl bir berekettir. Ve nasıl bir hüzündür x için, eski sevdiği, okul günleri.
Ulvi: Tam olarak öyle de değil, kumdan kalelerin imparatoru kırmızı lacivert şapkalı çocuklar, parlak boyalı bigibletlerini tavan aralarına kaldırmışlar. Anneleri artık yaşamlarının son günlerini, oğul ve kızlarının yaptıklarına mutlulukla bakarak geçirecekler. Çocukların çocukları, yeni kumdan kaleler peşinde. Hiç yorulmuyor yaşam, sonsuz saçlı bir samur yavrusu gibi, çok, her şey o kadar fazla ki. Tadına doyamadığım anlar, mutlu oluğunu anlayana kadar çabuk geçerler.
x: Tamam da Poseidon, hiç bir şey anlamadım. Bütün bunlar da ne demek?
Ses: Aman boşver çok içtik galiba, kalk ben acıktım, çorbacıya gidelim?
x: Bütün bunların anlamı ne?