Binaya girdim ve maskemi çıkarttım. Hem taksici neden bu maske ne amk diye sormamıştı. Bilmiyorum. Herhalde bu insanlardan sıkılmıştı. Yavaş yavaş yukarı doğru çıktım.
Kapıya kadar geldim ve kapıyı çaldım. Kapıyı beyaz atletti bir adam açtı. "ulan kimi aldı eve amk" diye kendi kendime mırıldandım.

"Buyurun" dedi
"Asıl siz buyurun" dedim
"Ne diyorsun bilader" dedi
"Burası benim evim, ne işiniz var evimde" dedim
"Gece gece bela mısın amk" dedi ve suratıma kapıyı kapattı.

Cebimden anahtarı çıkarttım ve zorladım. Açılmıyordu. Tam o sırada kapı tekrar açıldı
"gibtir git lan burdan" dedi
"Tamam özür dilerim" dedim ve aşağı indim.

Evet yavaş yavaş aydınlanma yaşıyordum. Doğruca minyon tipli kızı gördüğüm kafeye geldim. (kafe ahsenle ilk gittiğimiz kafeydi) Orada hala sigara içiyordu. Ahsene benzeyen burnu, esraya benzeyen saçları ve giselle'e benzeyen poposu yok olmuştu. Sıradan birisi gibiydi. Epey değişmişti.

"Naber, hoşgeldin. Hallettin mi bütün işlerini? Aldın mı intikdıbını" dedi
"sen nereden biliyorsun" dedim
"tahmin ettim sadece. Ben az çok biliyorum seni" dedi
"Sen kimsin" dedim
Sigarasından çekti ve cevap vermedi. iki adım geriye attım kendimi ve koşarak kaçmaya başladım. Tam koştuğum sırada arkadamda 6 kişi belirdi. Fazıl ve sakallı arkadaşları.
Bana doğru koşarlarken durdum. giberim ulan diyip goriller gibi bağırmaya başladım. 3 metre ötemde durdular. gibtirin gidin lan" diye bağırdım. Tam o sırada yanımdan yaşlı bir amca geçiyordu.
"Bana mı dedin evlat" dedi
"yok amca şunlara söylüyorum" dedim
"iyi de orada kimse yokki. Soğuk yedin herhalde" dedi ve yürümeye devam etti. Her şey artık yavaş yavaş çözülüyordu.

Param az olmasına rağmen taksiye bindim. Okula gittim. Okulda minyon kızla görüştüğümüz çimlere gittim (çimler okanla ilk muhabbet ettiğimiz çimlerdi). Minyon kız oradaydı ve el sallıyordu. Evet şimdi daha netti artık. Ahsenden intikam aldıktan sonra ahsene benzemeyi bıraktı, esradan sonra daha da değişti. Peki bunlar tamamdı ama bu şevkati kime benziyordu? Ben şevkatli birisini tanımamıştım. Evet o da anneme benziyordu. Yalnız bırakmayışı ve aldığım kararlarda arkamda oluşu.. Sanırım anneler böyle canlılardı. Hiç görmediğim için de hiç görmediğim kişinin yüzünde ancak bir huy olarak belirmişti. Doğruca odaya gittim. Fazılın yanına gittim

"Bilader yine mi sen? Ne istiyorsun benden?" dedi
"Tamam özür dilerim. Ama ne yaptım ki ben sana?" dedim
"Ne mi yaptın. Hastasın oğlum sen. Kendi kendine kafanı duvara vuruyorsun, yataktan atıyorsun. Bıçağı alıp kendine zarar verecek oluyorsun. Ben engellemeye çalıştıkça da pis terörist diyip uzaklaştırıyorsun." dedi
"Nasıl terörist değil misin, ışidli değil misin sen?" dedim
"Işidli mi? Annem manisalı, babam izmirli. Namazı huzur bulmak için kılıyorum, sakallar da sadece çene altından çıktığı için böyle duruyor" dedi
"Peki girdiğin siteler?" dedim
"Hangi siteler lan?" dedi

Bilgisayardan geçmişi açtı ve bir sürü ferre sitesi ve facebook twitterdan başka bir şey yoktu. Özür dileyip dışarı çıktım. Telefona sarıldım ve 500 lira isteyen pgibologun sekreterini aradım.

"Görüşmek istiyorum" dedim
"Yarına randevü verebilirim" dedi
"1000 lira vereyim ama şimdi görüşeyim 1 saat" dedim
"ben bi sorayım" dedi

Dönüşü olumlu oldu.

Evine gittim. Kapıyı açtı ve içeri girdim. Hemen oturduk ve anlat dedi.

"işte bunlar bunlar yaşandı. nedir problem" dedim
"Peki sen yaşanmamış olayları yaşanmış gibi algıladığına emin misin?" dedi
"Evet" dedim
"Peki takıntılı olduğun bir şeyler var mı?" dedi
"evet perdeler" dedim
"Ne zamandan beri" dedi
"Liseden beri" dedim.
"Geçmişte ağır şeyler yaşamış olduğun belli. Taksiciyi hüseyin beye benzetmen sana o an bir nasihat vermeni istemenden dolayı, kıbrıstaki adam da sanırım hayal ürünü çünkü heyecanını yitirdiğin bir andan, normal bir yaşantıya geçmek zorlamış seni. Kendine bir heyecan yaratmak istemişsin ama becerememişsin. Ama giselle gerçek. Ama giselle ile bir şeyler içerken yanına gelen çocuk tam bir hayal ürünü olabilir. Onunla ilişkiye girmek istemenin bir belirtisi olarak gelmiş yanınıza. Bugün yaptığın şeyler de gerçek çünkü elin yüzün bu halde. Ayrıca bir ruh boşalması gerekiyordu, onu da bugün yapmışsın. Biz buna pgibolojide sinaps diyoruz. Şizofreninin bir tezahürü. Şizofreni olamazsın çünkü sosyal bir kişiliksin. 1 saati doldurduk ama ben yine de devam edeceğim. sorun var mı?" dedi
"Peki ben gerçek ile olmayanı nasıl ayırt edebilirim şuan" dedim
"Perdelerden" dedi
"Nasıl yani" dedim
"Mesela bir ortama girdiğinde, o perdeler sana olumlu veya olumsuz mesaj veriyordur illaki. Onlar sayesinde ayırt edebilirsin." dedi

Sonra düşünmeye başladım. Hangileri gerçek hangileri yalandı.

"Ankarada yaşadıkların senin için son damla olmuş ve bunları bunları yaşamışsın. Ama emin ol üstesinden gelebilirsin. Hem de tek başına gelebilirsin. Görüldüğü kadarıyla artık bir boşalma sağlamışsın. Yalnız kalmaktan çekin." dedi

"Emin misiniz?" dedim
"Elbette" dedi.

"Peki minyon tipli kızı tekrar görecek miyim?" dedim
"Görmek istemiyor musun?" dedi
"istemiyorum" dedim
"O zaman istanbula git ve kaybolan babanı bul. Onunla birlikte bunların üstesinden gelirsin ancak" dedi.

Teşekkür edip bir hastaneye gittim. Serum takıldı ve 1 hafta sonra kendime geldim.

Otobüsle istanbula geçtim. Derya annenin evine gittim. Babamı istiyorum, haberin var mı?" dedim
"Var evet" dedi
"Neden söylemiyorsun öyleyse ne zamandır biliyorsun" dedim
"En başından beri" dedi
"Çağırır mısın benim için" dedim.

Hani ilk istanbula gelişimde derya annenin evine gelmiştim de bir adam vardı. O işte benim babammış. O adam geldi. Evet babam. Babamla karşılaştık. Bana benziyordu evet. Dikkat etmemiştim. Sarıldık. Bunların üstesinden ancak babamla gelirdim zaten.

okuduğunuz için teşekkür ederim. hikayenin devam hikayesi "bu da bizim lisenin hikayesi" yapacağım. Eğer olumlu tepki alırsam. Hepinize tekrar teşekkür ederim. Beklettim belki ama güzel bir final olsun diye uğraştım. güzel günler sizinle olsun.

Edit: bu da yeni hikaye anketi. Olursa yazarım neden olmasın? https://twitter.com/Dassa...status/735565718838779908