bu da benim hikayem panpalar

derken telefon titredi baktım mesaj gelmiş, sessizdeydi... açtım kim olabilir?? tabiki elifim :( seni çok seviyorum bugün hiç yazmadın iyi misin dedi :((( mesajı okudum anam gibildi... hani insanın kederden anası gibilirya ahan da öyle oldum..o anları hatırlayınca çok kötü oluyorum o yüzden çabuk geçmek istiyorum panpalar kusura bakmayın... tek bildigim elifle bagları koparmam gerektigiydi... ama nasıl yapacaktım

nasıl bir bahane bulacağımı bilmiyordum... ona olanları anlatsaydım kesin gidip halasına bağırıp çağırırdı, halası da ailesine anlatırdı çok kötü şeyler olurdu... hiç cevap yazmadım ona, düşündüm durdum ne yapacam diye... sonunda bişey buldum, çocukça bişey ama aklıma o geldi yapmaya mecburdum... ona babamların telefonumdaki mesajları okudugunu, derslerim çok kötüye gittiği için seninle bir daha görüşürsem beni odaya kitleyeceklerini telefona da el koyacaklarını söyledim

bunu yazınca ilk tepkisini unutamam. aynen şunu yazdı şaka yapıyorsun ama ben yememki bunu okuyunca bu sefer tam kahroldum lan o yaşta bi velet bu kadar acıyı kaldıramıyordu artık delirecektim. cesaretimi topladım herseyn dogru oldugunu soyledım özür diledim seninle bir daa gorusemem dedim.. defalarca yazdım bunu, taaki ona kabul ettirene kadr... tam olarak hatırlamıyorum mesajların içeriğini, çok kötüydüm o an ama bir şekilde ikna ettim onu ve ertesi gün babama tanımadıgım bir sürü numaranın beni aradığını ve numaramı degıstırmesı gerektgını soyledım. o da tamam dedi bi iki gün içinde numarayı da değiştirdim. bu arada okulun bitmesine bi kaç hafta kalmıştı okulda sürekli karsılasıyorduk ama bana nefret eder gibi bakıyordu, bense ona bir kere sarılmak için dünyaları verebilirdim

derken ortaokul 2. sınıf ta bitti panpalar... o yaz elifle bir kere bile görüşmedik ama ben öldüm bittm resmen, sürekli evlerinin orada dolanıyordum çaktırmadan uzaktan görürüm diye ama hiç göremedim... elifimle böylelikle ayrılmıştık... evet çocuk yaşta ayrılığı tatmıştım, acı çekiyordum.. peki bu bir son muydu?? değildi panpalar... bu aslında hikayenin başıydı, herşey yeni yeni başlayacaktı...

hiç uyumadım gece ölüyorum devdıbını yarın anlatacam panpalar hal kalmadı bende

@78 züt herif napaym lan :( öyle yapmasam kızın agzına sıcacaktı ailesi :( kıyamadım çok mu istedim böyle olmasını amk

panpalar çok uzun amk şimdi yazsam da yine en kritik yerlerinde sonlanmak zorunda kalacak, yazacak hal yok lan napayım yarın gece de sabaha kadar yazacam

@89 daha bunlar neki panpa :(

gece 1 gibi başlarım panpa en geç

tamam dinleyenlerden aro sizi seviyorum amk

geldim devam ediyorm birazdan panpalar

evet panpalar dün kaldığımız yerden devam ediyoruz… orta 2. Sınıf bittikten sonra hiç görüşmediğimizi söylemiştim.. haber alamadım ondan hiç, sadece uzaktan takip edebiliyordum ama nadir karşılaşıyordum. nefret ediyordu benden, yani ben öyle hissediyordum bakışlarından…derken 3. Sınıf başladı panpalar, okulda huur çocuğu var biliyorsunuz yan yana gelmemiz yasaktı…o da sevmiyordu beni diye düşünüyordum artık, çünkü okulda karşılaştığımızda nefret eder gibi bakıyordu…sınıftaki erkek arkadaşlarıyla konuştuğunu gördüğümde fıttırıyordum amk ölüyordum ama bişey de yapamıyordum…

sene böyle geçti panpalar, küçük bir çocuktum ama çok acı çekiyordum hayattan tad alamıyordum…velhasıl geldik ortaokulun son dönemlerine.. malum lys zamanıydı çoğu öğrenci harıl harıl ders çalışıyordu, ancak ben çok sıkıntılıydım ve çalışamıyordum…elif te çalışamıyordu fark ediyordum…o dersaneye gidiyordu ben gitmiyordum bazen dersane çıkışında uzaktan izlemeye çalışıyordum onu, bi iki kez bi huur çocuğu gördüm yanında.. ikisi ve kız arkadaşları beraber dersaneden çıkıyorlardı, çok zoruma gidiyordu amk sevgili olmasalar bile samimi olmaları beni deli ediyordu.. birşeyler yapmam gerekiyordu anasını gibmeliydim o huur evladının…ama nasıl ?

dinleyen yok mu yazmayayım amk ? koplaya yapıstır yapacam word e yzdım

ben yine de yazayım okumak isteyen okur amk

yok mu lan dinleyen dıbına koduklarım

biri gibleyene kadar yazacam

@113 nası yapacam onu panpa

düşündüm, düşündüm, düşündüm…ve bunun kafasını anasının dıbına koymaya karar verdim yoksa içim rahat etmeyecekti …böyle düşünürken kararımı verd,m, dersane çıkışı onu bi köşeye çekip anasını gibecektim…öyle de oldu panpalar gittim dersane çıkışında bekledim bir arkadaşıyla beraber çıktı, çıkar çıkmaz koluna girdim sağlık müdürlüğünün boş arazisine doğru yürümeye başladık…kafayı çakmamak için zor tutuyordum kendimi ancak orda kavgayı başlatırsam bizi ayırırlardı ve ben hıncımı alamazdım…derken ulaştık bahsettiğim mekana…gittik oturttum onu bir taşın üstüne…

hemen sordum aklımdaki soruyu…
-elifle aranızda bir şey var mı lan??
-hangi elif?
-hangi elif olacak dıbına kodugumun dersaneden elif sizin sınıftaki…
-hayır sadece arkadaşım, laflarına dikkat et sen kimsin
…bunu der demez gogsune tekmeyi yapıştırdım panpalar..o oturuyordu ben ayaktaydım.. tekmeyi yediği gibi nefesi kesildi amk düştü yere, ben de başladım vurmaya.. tekme yumruk Allah ne verdiyse.. hafifden bagırıp kufur etmeye basladı cıvarda pek kımse yoktu gelmedi kimse.. yorulana kadar dövdükten sonra durdum…yerde yatıyordu…o yerde yatıyorken oturdum ben taşın üstüne…