bu da benim hikayem panpalar

dedi, gelince çağrı at bana dedi ve kapattı telefonu... gitsem bir türlü gitmesem bir türlü amk... napacam şimdi ben korkuyorum çocuğum daha lan, bu kadar şey fazla değil mi... ne olacaksa olsun dedim panpalar, gittim ptt nin önüne, fazla uzak degildi bize çalıştığı şube... çağrı attım hemen aradı

-serkan geldin mi?
-geldim teyze evet kapının önündeyim
-yan tarafa gel penceredeym 1. katta göreceksin beni..
-gördüm sizi evet.
-şu kapıdan gir 1. kata çık..
-tamam geliyorum

sen gel huur bide ayağına mı çağırıyosun dıbına yumruk atarım sonra üstüne bal atar ormana zütürürüm ayılara gibtiririm seni deseydin kanka

çıktım odasına çok sert bakıyordu bana kahpe.. oturttu beni masasının karşısına. odada bi arkadaşı daha vardı o da bayandı, çalışan.. bize biraz müsade eder misin bu gençle biraz konuşalım dedi. çıktı diger kadın... bu direkt konuya girdi dıbına kodumun karısı...
-hocanızdan elifle aranızdakileri öğrendim. yaşınız kaç başınız kaç utanmıyor musunuz böyle birşey yapmaya. neyseki ben insaflıyım elifin babasına anlatmadan seninle konuşuyorum, anlatırsam öldürürler onu dayaktan...

amk şimdikilerin anası babası biliyor bide analarına babalarına anlatıyorlar vay amk eksi zaman iyimiydi desem kötümüydü desemmm

kaltak ufacık çocuk napsın amk oynuyolar işte huur

-açık ve sadece bir kez konuşacam seninle..ben sürekli elifin telefonunu takip edecem eğer bir daha onu rahatsız edersen ailesine anlatacam senin de peşini bırakmayacam...

böyle konustu huur, ne yapacaktım şimdi ben. ters konuşsam aşkıma sahip çıksam ailesine anlatır elifi çok döverler anlattıgına göre. yapacak bişey yoktu anasını gibeyim yoktu!

- yutkuna yutkuna tamam dedim. tamam dedim lan dıbına koduklarım tamam dedim başka hiçbirşey söyleyemedim

iyi yine elifin peşini bırakman için para teklif etmemiş panpa

çıktım odasından.. pttden çıkar çıkmaz öyle bi ağladımki panpalar... hiç o kadar ağladığımı hatırlamıyorum en yakın arkadaşımı boğulurken kurtaramayana kadar... ağlıyorum ama tutamıyorum kendimi, tutamıyorum amk hıçkıra hıçkıra ağlıyorum nereye gideceğimi de bilmiyorum..
ayaklarım beni mahalledeki boş arsada bulunan hurda kamyonetin yanına zütürdü.. kimse görmeden ancak orda ağlayabilirdim, girdim içine o pis kokunun içinde oturdum saatlerce ağladım.. akşam olmaya yakındı gözlerim kan çanağı olmuştu ağlamaktan eve gitmek istemiyordum ama mecburdum bişey yapamazdım...

huur karı ananı gibeyim ne olur lan çocuklar oynasalar ananın amında birdirbir oynuyum senin o ananın dıbına balta sokuyum huur kevaşe amk çocuğu elim ayağım titredi ananı gibeyim sivri burunlu huur

önce camiye gittim elimi yüzümü defalarca yıkadım ağladıgım belli olmasın diye ama apartmanın merdivenlerini çıkana kadar yine ağlamaya basladım amk.. kapıyı çaldım annem açtı hiç yüzüne bakmadan lavaboya koştum altıma yapacam sıkıstım dedım. tuvalette baya kaldım durdurabildim biraz kendimi.. çıktm yüzümü tekrar defalarca yıkadım..ama hala belli oluyordu çok ağladıgım. içeri girer girmez annem yüzüme baktı ne oldu sana dedi, o oyle der demez babam da kardeşlerim de başıma toplandı. beynimi gibtiler..bi şekilde kavga ettim falan diyerek attım onları başımdan... gittim oturdum balkona.. aldım walkmenimi elime taktım bi kaset dinlemeye başladım.. gizliden ağlıyorum yine durmadan...

reserved

hüzünlendim amk ya sabah sabah huur karı

derken telefon titredi baktım mesaj gelmiş, sessizdeydi... açtım kim olabilir?? tabiki elifim :( seni çok seviyorum bugün hiç yazmadın iyi misin dedi :((( mesajı okudum anam gibildi... hani insanın kederden anası gibilirya ahan da öyle oldum..o anları hatırlayınca çok kötü oluyorum o yüzden çabuk geçmek istiyorum panpalar kusura bakmayın... tek bildigim elifle bagları koparmam gerektigiydi... ama nasıl yapacaktım

panpa anlat amk ne konuştunuz merak ederim ben hadi daşşanı yiyim

nasıl bir bahane bulacağımı bilmiyordum... ona olanları anlatsaydım kesin gidip halasına bağırıp çağırırdı, halası da ailesine anlatırdı çok kötü şeyler olurdu... hiç cevap yazmadım ona, düşündüm durdum ne yapacam diye... sonunda bişey buldum, çocukça bişey ama aklıma o geldi yapmaya mecburdum... ona babamların telefonumdaki mesajları okudugunu, derslerim çok kötüye gittiği için seninle bir daha görüşürsem beni odaya kitleyeceklerini telefona da el koyacaklarını söyledim

amk söyleseydin halasını böyle daha mı iyi oldu amk :(

bunu yazınca ilk tepkisini unutamam. aynen şunu yazdı şaka yapıyorsun ama ben yememki bunu okuyunca bu sefer tam kahroldum lan o yaşta bi velet bu kadar acıyı kaldıramıyordu artık delirecektim. cesaretimi topladım herseyn dogru oldugunu soyledım özür diledim seninle bir daa gorusemem dedim.. defalarca yazdım bunu, taaki ona kabul ettirene kadr... tam olarak hatırlamıyorum mesajların içeriğini, çok kötüydüm o an ama bir şekilde ikna ettim onu ve ertesi gün babama tanımadıgım bir sürü numaranın beni aradığını ve numaramı degıstırmesı gerektgını soyledım. o da tamam dedi bi iki gün içinde numarayı da değiştirdim. bu arada okulun bitmesine bi kaç hafta kalmıştı okulda sürekli karsılasıyorduk ama bana nefret eder gibi bakıyordu, bense ona bir kere sarılmak için dünyaları verebilirdim

bende seni adam sanmıştım gibtir git burdan

derken ortaokul 2. sınıf ta bitti panpalar... o yaz elifle bir kere bile görüşmedik ama ben öldüm bittm resmen, sürekli evlerinin orada dolanıyordum çaktırmadan uzaktan görürüm diye ama hiç göremedim... elifimle böylelikle ayrılmıştık... evet çocuk yaşta ayrılığı tatmıştım, acı çekiyordum.. peki bu bir son muydu?? değildi panpalar... bu aslında hikayenin başıydı, herşey yeni yeni başlayacaktı...

hiç uyumadım gece ölüyorum devdıbını yarın anlatacam panpalar hal kalmadı bende