bu da benim hikayem iste

okuyan veya okuyacak olan varmı panpalar bence ouduunuza pek pişman olmazsınız

arkadaslar ben hayat tecrubemden sizler de faydalanin istedim bi cok insan genc bu sozlukte hatta lise caginda dalganizda olmayin herzaman bazen yarim saatinizi alacak birkac satir hayat gorusunuzu etkileyebilr okuyana okumayana saygilar iyi geceler hatta saat itibari ile iyi sabahlar panpalar seviyorum sizi

benim ortaya koydugum sermayeyler ve babamin essiz hayat ve is tecrubesiyle beraber gida isine girdik, avrupaya turkiyede yetisen gudalari ihrac etmeye basladik. hala bu isi yapiyoruz ve 170 bin lira 1 milyon civarina yaklasmakta. arkadaslar diyecegim su ki biz hayatimizda bize deger verdigini sandigimi ama aslinda bizi sadece kullanan ve bize ihanet eden kadinlar ugruna hayatlarimizin en verimli dinemlerini cope atiyoruz, belli bi yastan sonra copun ustu o kadar birikiyor ki alttan disariya cikilamayacak bir hal aliyor. Ben sansliymisim ustume cok birikmeden bu coplukten cikabilmisim ve kendi yolumu cizebilmisim, siz de asla hayallerinizden ve kendi yolunuzdan kendi yolundan asla cikmayacak bir kisi ugruna sapmayin, cunku kendi yolunuzu cizdiginide kendi yolundan odun vermeye hazir bir cok insan cikacak karsiniza ve iste o zaman secim hakki belki de ilk defa siin elinizde olacak. insan egoist bir varliktir ve secim kendinde olmadigi zaman yani zorla yaptigi tercihlerden buyuk olasilikla mutlu olamaz bu yuzden kend tercihinizi yapabileceginiz bir hayat yaratin kendiziniz, bu arada ben fuat tanistigimiza cok memnun oldum...

antonio vivaldini 4 mevsimindeki yaz'da tormenta diye bir kisim vardir, turkce'de firtina, bu parcanin en etkileyici kismidir, kisa surede yukseldukce yukselir ama cok cabuk biter, babam ve benim kadinlarimizin aramizdakilerin bittigi gibi yuksek ve cabuk...

dalis isine kapattim, universteyi biraktim, babamin yanina, kalamisa tasindim, babama nekadar benzedigimi o donemlerde ogrendim, o annemle arasinda gecenlerden cektigi acidan ogrendigi tecrubeleri beni iyilestirmek icin kullandi, heralde annemin beni dogurmak haricinde hayatimda ise yaradigi tek nokta da buydu... uzun ama dolu dolu suren bur rehabilitasyon surecinde babama sahip oldugum 170 bin liradan da bahsetmistim, zaman gecti ve yaralarim tamamen kapandi...

bir kac gun uzulsem de, uzerimden buyuk bir yukun kalktigini anlamaya basladim, bana ihanet eden iki insanin arasinda buyuyecek olan ve benim genlerime sahi olan bir cocugum olacagina hic olmamasi daha iyiydi gayet tabii.

babam o cocugu gordugunde bana dna testi yaptirmami soyledi cunku bebek de olsa benle alakasi yoktu ve o kadin ve ben bembeyaz tenli olmamiza ragmen dogan bebek o herif gibi esmerdi, herseyin gelistigi gibi dogan cocuguma yapilan dna testinin sonucu da cocugun bana ait olmadigini soyluyordu...

ben toparlananakadar cocuk dogdu, butun masraflarini ben karsiladim gayet tabii, onu elimde tuttugumda bu dunyadan bambaska bir yerdeydim, benim oglum olmustu bana benzemiyordu ama olsun oglum olmsutu ve kollarimdaydi...

kapiyi sessizce kapadim ve salona dogru ilerledim, ev karanlikti, belli ki sevgilim uyumustu, ben de onu uykudan uyandirmak uzere odamiza dogru sessizce yola koyuldum, kapiyi araladim ve isigi actim, sevgilim onun kollari arasinda bana bakti, hani bi katilin gozlerine baktiginda korkarsin derler ya, hani soguktur hani duygusuzdur ya o gozler, iste onun da goleri oyleydi, belki bir bedeni oldurmemisti ama belli ki bir cok kalbi katletmisti, o an o gozleri gordukten sonra elimdeki herseyle beraber bedenim de yere dustu, evet hayatta babam haric elimde kalan iki kisi buyuk bir sehvet icersinde beraber oluyorlardi, tabi ben bayilmisim, gozumu hastahanede actigimda basimda sadece babam vardi, gordugu herseyin bir ruya olmadigina inanmam da gayet tabi bir sure aldi, o gunden sonra o eve bir daha adim atmadim...

ben uzuntulu bir sekilde antalyadayken ilk aksamimda hayatta herseyin is olmadigindan emin olmus bir sekilde eve donmeye ve yildonumumuzde sevgilime surpriz yapmaya karar verdim. ucaga atladim ve istanbula dondum, ikimiz icin cok anlamli olan chatteuneuff du pape dan bir sise alip evimin yolunu tuttum, yoldayken de bir cicekcinin onunde durup sevgilimin en sevdigi cicek olan orkideden olaganustu bir buket hazirlattim. tekrar taksiye atladim ve evimin yolunu tuttum, apartmanin onunde indim ve heyecan dolu bir sekilde merdivenlerden kosarak ciktim, sessizce anahtarimi delige soktum, cevirdim ve kapiyi actim...

ucumuz beraber her aksam harika vakit geciriyorduk, nerdeyse ucumu bir butun olmustuk ama sadece ikimiz sevisiyorduk, aah salak ben yine herzamanki gibi herseyi toz pembe zannediyordum... islerin iyi oldugu donemlerden bir gun antalyaya gitmem gerekti dalis turlarinin organizasyonuyla alakali ama gittigim gunun ertesi gunu biim sevgilimle yildonumumzdu, donme ihtimalim yotu cunku isler inanilmaz yogundu ve ben bunu sevgilime soylemistim, ozur de dilemistim, he unuttum tabi soylemeyi hamile oldugu icin ucaga binmesini istemiyordum, otobus yolculugu da tabi ki onu rahatsiz ederdi, 6 aylik hamileydi o donemde ve oglumuz olacakti,,,

evdeki misafir idasini kardesime vermistim, ben, sevgilim ve kardesim ayni evde kalmaya baslamistik ve gercekten guzel vakit geciriyorduk, ama ikimiz de her aksam birbirimizin duyamayacagi kigiblikta agliyorduk giden kardeslerimizin ardindan, beni teselli edecek bir sevgilim vrdi, o ise tekti... birkac ay daha gecti ve universtemin ilk senesinin sonuna geldim, tabi sevgilim de o egitim yilini yine gibintisiz bir sekilde noktalamisti, artik rahattik hem kolayca hallettigim ve yuksek rakamlar kazandigim isim yolundaydi hem de vaktim artik tamamen kardesimin ve sevgilimindi...

reserved

kurekle uzerlerine topraklarini attigimi ve ilkokuldan beri bildigim tek dua olan "suphaneke" yi okudugum o anlar her gece gozumun onune gelir o gunlerden sonra birbirimze kenetlendik hayata kalan kardesimle, ve tabi ki sevgilimler... sevgilim ve kardesim benim aldigim nefesim ve ictigim suyum oldular...

dalis turlari son derece iyi giderken iliskim bir okdar kotuye gidiyordu ben goremesem de... Bu siralarda bir gece kardeslerimden sevgilimle tanisanla cicek pasajinda raki icerken o unutamadigim telefon geldi, telefon caldi, actim ve karsidaki ses o unutamadigim soleri soyledi bana; bu telefonun sahibi neyiniz oluyor? oysaki kardesimin beni aradigini gorunce onu yanimiza cagirayi dusunmustum ama o yabanci sesi duyduktan sonra bir anda herseyi hisettim, o gun yanimizda olmayan iki karesimiz bir trafik kazasi sonucunda hayatlarini kaybetmislerdi, bizi birakmislardi, beni hayatta kalan tek kardesim ve sevgilimle tek birakmislardi...

ben onceleri canim gibildiginda antonio vivaldini 4 mevsim koncertosunun yaz ve kis ini sirasiyla ard arda dinlerdim, iliskimizin o siralarinda da bu iki eseri cokca dinlemeye baslamistim ama altindaki manayi anlayamayacak kadar kordum elbette, olmasaydim zaten su anda bulundugum durumda olmazdim diye tahmin ediyorum, ben cok az tanidigim dayima degil de babama cekmisimm direk, bunun farkina yeni yeni variyorum tabi ki...

bu denli bir ask yasamis ve bu askin sonunda inanilmaz hayalkirikliklari yasayip sonrasinda toparlanmis bir insandan karsilikli raki icilen bir gecenin sonunda "bu kiza evlen" sozlerii duymak beni son derece etkilemisti...

ben bu hikayeyi 18imde babamla karsilikli raki icerken dinledim, yasanan onca seye ragmen kucuk yasta beni dolduran babam degil annemdi, babam annemin aksine benim birey olmami beklemis ve bana herseyi 18imde anlatmisti, ben bunlari anneme soyledigimde ise aldigim tek cevap harfi harfine "gibtir git" idi o yuzden insanlar bana anne sevgisinden bahsederken ben hep aciyla tebessum etmisimdir hem biraz dalga gecerek hem de biraz icim aciyarak...

gunler ve aylar gecer babam yavas yavas butun konsantrasyonunu ve hirsini kaybeder, paralar eridikce evlilikteki sorunlar artar, degismeyen tek sey annemin yaptigi astronomik harcamalardir... para dibine vurdugu anda babamla annemin evliligi sona ere ve babam yillar surecek bir depresyon ve arinma surecinin icine adim atar, annemin ise uzuldugu tek sey alisveris icin artik londraya gidemeyecek olmasidir...

bir keresinde 4 ay suren bir azerbeycan seyahatinden sonra eve gelen babam uyuyan bir cocuk ve dadiyla beraber basucunda bor notla karsilasir " ben samdandayim geldiginde bana katilirsin" annem 4 aydir gormedigi kocasini evde karsilamak yerine gamsizca disariya eglenmeye cikmistir ve babam o dakikada icten oce hayatinin askiyla suren evliliginin sona erdigini farkeder ama tabi ki bunu kabullenmesi bir kac yil daha alir...