bu da benim hikayem iste

@67 mesaj attim panpa bi bak

baba hayatini yoluna koymustur fakat cocuklugundan beri sporcu ve musabik kisliginin verdigihirsla heo daha yuksek yerleri hedeflemistir, su anda trabzonspor baskani olan kisilikle yaptigi islerden sonra isvicre sigortayi turkiyeye getirmis ve iyi para kazanmaktadir ama bu ona yetmemeketeidr, bu siralarda bir o siralarda coktan rahmetli olmus cimento tuccari dedemin arkadasi olan biri vasitasiya azeri bir girisimciyle tanisir babam...

bu adam babamla pamuk isi yapmak ister, babamin dedemle calistigi zamanlardan dolayi uluslar arasi is tecrubesi vardir ama bor de cok tecrubeli bir arkadasi varidr, kemercountry nin rahmetli eski sahibinin rahmetli kayin pederidir kendisi, o donemde babasinin mirasindan cikarilmis ve sefil bir durumdadir kendisi, ama mutjis bir zeka ve tecrubeye sahiptir. babam sermayeyi ortagi ise tecrubesini ortay koyarak azeri girisimciyle beraber pamuk isini yapmaya karar verirler... Bu sirada da babam annemin bosandigini ogrenir ve ikisi tekrar bulusmaya baslar.

annemle isleri tekrar yoluna koymayi baslayan babam buyuk bir moralle is dunyasinda yukselis icin gereken riskleri almayi goze almis bir durumda azerbeycana gidr, kendisini ne bekledigini bilmeksizin... Haydar Aliyevle yapilan gorusmelerin ardindan imzalanan anlasmalarla babam istanbula gururlu bir sekilde doner ve anneme evlenme teklif eder, annem bu teklifi buyuk bir istekle kabul eder, annemin tek motivasyonu bir onceki kocasinda bulamadigi ekonomik garantidir...

babam pamuk ithal ettikce para kazanir, yil icersinde defalarca ithalat yapar ve milyonlarina miyon katmaya devam eder, annem ve babam bu siralarda mutevazi bir torenle dunya evine girer ve evliliklerinin ilk yili dolmaya baslarken ben dunyaya gelirim... yillar gectikte para katlanir ama annemin eve olan bagligi azalir, ve babam bunu farketmeye basladiktan sonra yavas yavas hayata karsi olan hirslarini kaybetmeye baslar.

bir keresinde 4 ay suren bir azerbeycan seyahatinden sonra eve gelen babam uyuyan bir cocuk ve dadiyla beraber basucunda bor notla karsilasir " ben samdandayim geldiginde bana katilirsin" annem 4 aydir gormedigi kocasini evde karsilamak yerine gamsizca disariya eglenmeye cikmistir ve babam o dakikada icten oce hayatinin askiyla suren evliliginin sona erdigini farkeder ama tabi ki bunu kabullenmesi bir kac yil daha alir...

gunler ve aylar gecer babam yavas yavas butun konsantrasyonunu ve hirsini kaybeder, paralar eridikce evlilikteki sorunlar artar, degismeyen tek sey annemin yaptigi astronomik harcamalardir... para dibine vurdugu anda babamla annemin evliligi sona ere ve babam yillar surecek bir depresyon ve arinma surecinin icine adim atar, annemin ise uzuldugu tek sey alisveris icin artik londraya gidemeyecek olmasidir...

ben bu hikayeyi 18imde babamla karsilikli raki icerken dinledim, yasanan onca seye ragmen kucuk yasta beni dolduran babam degil annemdi, babam annemin aksine benim birey olmami beklemis ve bana herseyi 18imde anlatmisti, ben bunlari anneme soyledigimde ise aldigim tek cevap harfi harfine "gibtir git" idi o yuzden insanlar bana anne sevgisinden bahsederken ben hep aciyla tebessum etmisimdir hem biraz dalga gecerek hem de biraz icim aciyarak...

bu denli bir ask yasamis ve bu askin sonunda inanilmaz hayalkirikliklari yasayip sonrasinda toparlanmis bir insandan karsilikli raki icilen bir gecenin sonunda "bu kiza evlen" sozlerii duymak beni son derece etkilemisti...

ben onceleri canim gibildiginda antonio vivaldini 4 mevsim koncertosunun yaz ve kis ini sirasiyla ard arda dinlerdim, iliskimizin o siralarinda da bu iki eseri cokca dinlemeye baslamistim ama altindaki manayi anlayamayacak kadar kordum elbette, olmasaydim zaten su anda bulundugum durumda olmazdim diye tahmin ediyorum, ben cok az tanidigim dayima degil de babama cekmisimm direk, bunun farkina yeni yeni variyorum tabi ki...

dalis turlari son derece iyi giderken iliskim bir okdar kotuye gidiyordu ben goremesem de... Bu siralarda bir gece kardeslerimden sevgilimle tanisanla cicek pasajinda raki icerken o unutamadigim telefon geldi, telefon caldi, actim ve karsidaki ses o unutamadigim soleri soyledi bana; bu telefonun sahibi neyiniz oluyor? oysaki kardesimin beni aradigini gorunce onu yanimiza cagirayi dusunmustum ama o yabanci sesi duyduktan sonra bir anda herseyi hisettim, o gun yanimizda olmayan iki karesimiz bir trafik kazasi sonucunda hayatlarini kaybetmislerdi, bizi birakmislardi, beni hayatta kalan tek kardesim ve sevgilimle tek birakmislardi...

kurekle uzerlerine topraklarini attigimi ve ilkokuldan beri bildigim tek dua olan "suphaneke" yi okudugum o anlar her gece gozumun onune gelir o gunlerden sonra birbirimze kenetlendik hayata kalan kardesimle, ve tabi ki sevgilimler... sevgilim ve kardesim benim aldigim nefesim ve ictigim suyum oldular...

evdeki misafir idasini kardesime vermistim, ben, sevgilim ve kardesim ayni evde kalmaya baslamistik ve gercekten guzel vakit geciriyorduk, ama ikimiz de her aksam birbirimizin duyamayacagi kigiblikta agliyorduk giden kardeslerimizin ardindan, beni teselli edecek bir sevgilim vrdi, o ise tekti... birkac ay daha gecti ve universtemin ilk senesinin sonuna geldim, tabi sevgilim de o egitim yilini yine gibintisiz bir sekilde noktalamisti, artik rahattik hem kolayca hallettigim ve yuksek rakamlar kazandigim isim yolundaydi hem de vaktim artik tamamen kardesimin ve sevgilimindi...

ucumuz beraber her aksam harika vakit geciriyorduk, nerdeyse ucumu bir butun olmustuk ama sadece ikimiz sevisiyorduk, aah salak ben yine herzamanki gibi herseyi toz pembe zannediyordum... islerin iyi oldugu donemlerden bir gun antalyaya gitmem gerekti dalis turlarinin organizasyonuyla alakali ama gittigim gunun ertesi gunu biim sevgilimle yildonumumzdu, donme ihtimalim yotu cunku isler inanilmaz yogundu ve ben bunu sevgilime soylemistim, ozur de dilemistim, he unuttum tabi soylemeyi hamile oldugu icin ucaga binmesini istemiyordum, otobus yolculugu da tabi ki onu rahatsiz ederdi, 6 aylik hamileydi o donemde ve oglumuz olacakti,,,

ben uzuntulu bir sekilde antalyadayken ilk aksamimda hayatta herseyin is olmadigindan emin olmus bir sekilde eve donmeye ve yildonumumuzde sevgilime surpriz yapmaya karar verdim. ucaga atladim ve istanbula dondum, ikimiz icin cok anlamli olan chatteuneuff du pape dan bir sise alip evimin yolunu tuttum, yoldayken de bir cicekcinin onunde durup sevgilimin en sevdigi cicek olan orkideden olaganustu bir buket hazirlattim. tekrar taksiye atladim ve evimin yolunu tuttum, apartmanin onunde indim ve heyecan dolu bir sekilde merdivenlerden kosarak ciktim, sessizce anahtarimi delige soktum, cevirdim ve kapiyi actim...

kapiyi sessizce kapadim ve salona dogru ilerledim, ev karanlikti, belli ki sevgilim uyumustu, ben de onu uykudan uyandirmak uzere odamiza dogru sessizce yola koyuldum, kapiyi araladim ve isigi actim, sevgilim onun kollari arasinda bana bakti, hani bi katilin gozlerine baktiginda korkarsin derler ya, hani soguktur hani duygusuzdur ya o gozler, iste onun da goleri oyleydi, belki bir bedeni oldurmemisti ama belli ki bir cok kalbi katletmisti, o an o gozleri gordukten sonra elimdeki herseyle beraber bedenim de yere dustu, evet hayatta babam haric elimde kalan iki kisi buyuk bir sehvet icersinde beraber oluyorlardi, tabi ben bayilmisim, gozumu hastahanede actigimda basimda sadece babam vardi, gordugu herseyin bir ruya olmadigina inanmam da gayet tabi bir sure aldi, o gunden sonra o eve bir daha adim atmadim...

ben toparlananakadar cocuk dogdu, butun masraflarini ben karsiladim gayet tabii, onu elimde tuttugumda bu dunyadan bambaska bir yerdeydim, benim oglum olmustu bana benzemiyordu ama olsun oglum olmsutu ve kollarimdaydi...

babam o cocugu gordugunde bana dna testi yaptirmami soyledi cunku bebek de olsa benle alakasi yoktu ve o kadin ve ben bembeyaz tenli olmamiza ragmen dogan bebek o herif gibi esmerdi, herseyin gelistigi gibi dogan cocuguma yapilan dna testinin sonucu da cocugun bana ait olmadigini soyluyordu...

bir kac gun uzulsem de, uzerimden buyuk bir yukun kalktigini anlamaya basladim, bana ihanet eden iki insanin arasinda buyuyecek olan ve benim genlerime sahi olan bir cocugum olacagina hic olmamasi daha iyiydi gayet tabii.

dalis isine kapattim, universteyi biraktim, babamin yanina, kalamisa tasindim, babama nekadar benzedigimi o donemlerde ogrendim, o annemle arasinda gecenlerden cektigi acidan ogrendigi tecrubeleri beni iyilestirmek icin kullandi, heralde annemin beni dogurmak haricinde hayatimda ise yaradigi tek nokta da buydu... uzun ama dolu dolu suren bur rehabilitasyon surecinde babama sahip oldugum 170 bin liradan da bahsetmistim, zaman gecti ve yaralarim tamamen kapandi...