bu da benim hikayem dinler misiniz

öncelikle panpalar biraz kendimden bahsedeyim.

ben 27 5 92 kadıköy doğumlu orta gelirli bir ailenin tek çocuğuyum.

ilkokul 2 ye kadar kadıköyde okudum.

orda olan var mı panpalar

kadıköyde eskiden şarlo cafe vardı şuan 216 ve çinilinin sokağında adı değişti 10 yıl önce bizim deviretmemizle orası bizimdi her neyse.

babamın o cafeyi batırıp annemi bırakıp gitmesiyle ümraniye atakent mahallesine taşındık annemle dedemlere yakın diye.

bilenler bilir hemen altında mustafa kemal eski adıyla 1 mayıs mahallesi vardı ve arkadaşlarımda ordandı siyasi bir mahalledir orada büyüdüm kişiliğime kattığı eksi ve artı yönler oldu.

ilkokulu orada bitirip ümraniye atakent lisesine başladım.

hiç bir zaman çalışkan bir adam olmadım öğretmenlerin hep zeki ama çalışmıyor klişesine uygun bir çocuktum.

lisede buna devamsızlık ve karıştığım kavgalar eklenince liseden 2.yılımda atılıp dışardan bitirdim.

o yaz internette takılıyor milletin facebook tatil fotolarını şikayet ederek zaman geçiriyordum.bir yandanda üniversite vardı önümde.

uludağ sözlüğün beşinci yıl zirvesi vardı beyler o zirveden çok önce sözlükte duyuru yapıldı.

yazarlardan bir müzik grubu oluşturulacak ve feridunun önünde sahne alabilecekler diye.

işte bu saçma sapan olayın başlattığı bir zincir en büyük mutlulukları ve ne büyük acıları yaşattı bana.

ya nolur nolmaz reserved

başlamadan ara verdi gavat

@4 panpa burdayım ara vermedim sigara uzakta sandım da burdaymış.

reserved

dursun bi köşede

aslında benim hayatım tam olarak bu olayın başlattığı sevinç ve kederlerlen birlikte başlamış.

benim hikayem böyle başladı.

dinleyen panpa var mı

yaz kanka dinliyom ben

konuyu soran olmuş

klişe olucak çok var diyebilirsiniz ama başka tarifide yok bu meletin aşk hikayemdir panpalar.

reserved

yaz pampa yaz

yok be kardo sorun değil

uludağın 5. yıl zirvesinde sahne almak için sözlükten özel mesajlaşmalarla bir grup toplamaya çalıştım.

düşünsenize benim gibi liseden atılmış cebinde 5 lirası olan bir adam için sahneye çıkmak akıl almaz bir nimetti. ya çıkabilseydim feridun düzağaçın önünde sahneye.

bu arada

piano ve gitar çalıyorum eğitim almadım.

küçükken almanyadan amcamın gönderdiği org sayesinde piano çalabiliyorum yıllar içinde başında çok uğraştım.

gitarı ise barış akarsunun ölümünden sonra cidden çok üzülmüştüm o hevesle alıp başladım çalmaya.

her neyse grubu toparladım kadıköy boğada buluşacağız klişenin dıbına koymuşuz ama diğer çocuklar karşıdan geliyor kadıköyü bilmiyordu mecbur boğanın taşakları esprisini yapıp onları beklemeye koyuldum.

ben vokal olacaktım ritim gitarda bende olacaktı.

ama sadece bas gitarist geldi gerisi ekti.

bunlar hikayemin nasıl başladığını anlatan esaslı detaylar daha esas kızla tanışmadan sizin bilmeniz gereken detaylar uzatmak istemezdim ama önemli.

kimse var mı orada panpalar, yoksa günlük mü yazıyorum buraya.

ben yatıyom pampa kimse yok herhalde

@23iyi geceler panpa ben burdayım devam edicek yazmaya.

@24 yarın kalktım zaman okucam iyi geceler