Uzun vadeli bir hedef Zeynep. Aslında planlanmamış bir plan nasıl olacağını bende tam olarak bilmiyorum. Araç kiralama servisini aramam gerekiyordu. Zenginleri severdi Zeynep hanım. Bilgisayar başına geçip internetten araç kiralama şirketlerini aramaya başladım. Elinde sağlam arabalar olan şirketlerden birini aradım. Yarın sabah 8 de şoförüyle birlikte bir Mercedes istedim. Araba işini halletmiştim sıra kendime gelmişti. Sabah erken uyanıp kendime çeki düzen vermeliydim. Uyumayı pek seven biri değildim. Yatağa girdiğim andan itibaren en fazla iki saat uyuyabiliyordum geri kalan vakitleri ise tavana boş boş bakıp düşünerek geçiriyordum.

Yine tavanı inceleye inceleye sabah etmiştim akşamı. Güneş ışıkları odama düşmeye başlayınca kalkıp banyoya girdim. Tıraş olup duş aldım. Yarım saat sonra banyodan çıkıp elbise dolabının önünde dikilip durdum. Uzun zamandır giyimime dikkat etmiyordum. En kestirmesi takım elbise giymekti. Hem havalı hem de ciddi gösterecekti. Takım elbisemi çıkarıp giyindim. Duvarın karşısına geçip bilgileri tekrar gözden geçirdim. Tam olarak ne yapacağım hakkında en ufak bir fikrim dahi yoktu. Her şeyi oluruna bırakacaktım galiba. Tam o anda telefonun sesiyle irkilip kendime geldim. Arayan şofördü. Araba gelmişti. Zamanı gelmişti. Binadan çıkıp arabaya bindim. Zeynep yarım saat sonra işe gitmek için evden çıkacaktı. Aklımdaki tek düşünce onu akşama kadar takip edecektim uygun anı bulunca tanışmaya çalışacaktım. Şoföre adresi söyleyip Zeynep’in evine doğru ilerlemeye başladık. Evinin olduğu sokağa girip sokağın köşesinde evden çıkmasını beklemeye başladık. Zeynep büyük bir şirkette finans sorumlusuydu. Şirketin ona tahsis ettiği arabayla işe gidip geliyordu. O an aklımda bir plan tasarlamaya başladım. Onu savunmasız anında yakalayacaktım.

Rez bakarım

rezerve

Ben binadan çıkarken polisler Ömer’in etrafında toplanmaya, şerit çekmeye başlamışlardı. Burada işim bitmişti eve dönme zamanı gelmişti. Çaldığım aracı buradan çıkarmalıydım. Şüphe çekebilirdi. Arabayı almak için tekrar etrafı kontrol edip dikkat çekmeden otoparka girdim. Kimseler yoktu gidip arabaya binip çıktım otoparktan. Eve gitmenin zamanı gelmişti. Eve doğru yol almaya başladım. insan intikam duygusuyla yaşayamaz. Benim hissettiğim de intikam değildi zaten. Hayat bana en büyük dersini yıllar içinde vermişti. Adalet. Sağlayabildiğim kadar eşitlik sağlamaya karar verdim. Ama bunu yapmak hem zaman alacak hem de çok zor olacaktı. Estetik ameliyatla yüzünü olabildiğine değiştirmek, yıllarca evden dışarı adım atmamak, her gece aynı isimleri sayıklayarak uyumak kolay şeyler değildi. Herkes hayatınıza bir parça değer tüm yaşantınız boyunca. En yakın dostunuz sizi zengin de edebilir, katil de. Ben ikisi için de eşit olmaya karar verdim. Ölenleri vicdanlarıyla, hayatta kalanları acılarla baş başa bırakmaya uğraşıyordum kendi doğrularımla. Hayat hikayenizi siz yazarsınız ama bölüm başlıklarına başkaları karar verir. Ben kendi hayat hikayemi yırtıp attım. Şimdi baştan yazıyorum.

Evimin olduğu sokağa baya yaklaşmıştım. Birkaç sokak ileride arabayı park edip eve doğru yürümeye başladım. Bu evi bulmam çok zamanımı almıştı. Tabi bina sahibini, binayı bana satmaya ikna etmek daha da zor olmuştu. Koskoca bina da tek başıma yaşıyordum. Kalabalıkların vermediği huzuru yalnızlıklar arasında bulmaya çalışıyordum. Evimden içeri girip montumu çıkardım. Cebinden bıçağı çıkarıp temizledim ve tekrar cebine koydum. Odama geçip yatağa uzandım. Karşımda ki duvarda yapılacaklar listesine bakınmaya başladım. Yıllardır yaptığım planı bozmuştum. Sıralamayı bozmak planı bozmak demekti. Anladım ki hayat planlarla ilerlemiyordu. Yarın ki hedefi düşünmeye başladım.

Prezervatif

Beyler hepinizden özür dilerim akşama ders kaydıyla uğraştım. Ama geç saate kadar part atacam. Rez alın.

Odadan çıkmam gerekiyordu. Ortalık fena karışacaktı. Hızlıca kapıya yönelip büyük koridora çıktım siren sesleri duyulmaya başladı uzaklardan. Geldiğim yoldan dönemezdim o kadar zamanım yoktu. Tek yol asansördü ama bu kadar kamera varken olmazdı. Koşar adımlarla odalardan birine girdim. Içeridekilerin olaydan daha haberi olmamıştı. içeride bir kadınla adam iki ayrı masada oturuyorlardı. Sakinliğimi koruyarak "Kamera kayıt odası nerede acaba?" Diye sordum. Adamla kadın ağır ağır kafalarını kaldırıp yüzüme anlamsız anlamsız bakmaya başladılar. Adam benim meraklı bekleyişime daha fazla dayanamamış olsa gerek "Bir alt katta" diyerek geçiştirdi. Tek şansım odaya girip kameraları devre dışı bırakmaktı. Tekrar merdivenlere yönelip hızlıca bir alt kata indim. Kayıt odasını aramaya başladım. Çok geçmeden kayıt odasını bulup odaya girdim. Bir güvenlik görevlisi, onlarca monitörün olduğu bir masada oturuyordu. Beni görünce arkasına dönüp "hayırdır ne oldu" dedi.  "Abi Ömer bey intihar etti bütün güvenlik görevlilerini aşağı çağırıyorlar" dedim. Bir anda yerinden fırlayıp "ne diyorsun sen ne intiharı" diye sormaya başladı. "Abi yeminle doğru söylüyorum siren seslerini duymuyor musun?" diyerek ikna etmeye çalıştım. Güvenlikçi tek kelime etmeden koşarak çıktı odadan. Siren sesleri gittikçe yaklaşıyordu. Hemen işe koyuldum. Önce eski kayıtlara girip girdiğim saatten itibaren kayıtları sildim. Daha sonra kayıtları durdurup çıktım odadan. insanlar haberi almış olacak ki asansörlere doluşmaya başlamışlardı bile. Artık işim bitmişti acele etmeme de gerek kalmamıştı. Merdivenleri kullanmak en doğrusuydu. Yavaş yavaş merdivenleri inerken son basamaklarda Yılmaz'ın beni beklediğini gördüm. Korka korka konuşmaya başladı.

"Sen yaptın değil mi?"

"Evet, ben yaptım."

"Neden?"

"Ben kimseye neden diye sormadım. Ölen de yaşayan da bu soruyla yaşasın."

Yılmaz şaşkın şaşkın arkamdan bakarken. Üzerimi değiştirip montumu alıp otopark kısmından dışarı çıktım.

Rez panpa

REZerve

Rezerve

Rezervasyon 17

Lan merak ettim rez

Hadi artik amk

Rez devam

Senin başlıklarını çok özlemiştim

Dexter izlemiş gelmiş amk

Okurum bi ara rez

Rezerve

16 dan rez

Rez panpa devam et