bu bir loser hikayesidir hassas olanlar gelmesin

dağa çıkmak için aştığımız her bir kayalıkta önümde tırmanmaya çalışan ve dar kotundan bütün vücut hatları belli olan gizem'e karşı masum bir aşık değil onu arzulayan bir erkek konumuna gelmiştim. haftalar geçmesine rağmen bizim dar sokaklarda takılan bu kızın sevgili olması ihtimali yok denecek kadar azdı. okul yok, iş yok güç yok tam benim kafadan. evde güzel popuşunu büyüten güzellik, onda hissettiğim tek şey içtenlik.. dağın zirvesi oldukça fantastik. dağın zirvesinde ne domuz vardı, ne başka bir hayvan. esinti vardı, rüzgar gizem'in saçlarına vurdukça savruluyordu incin saçları. saçlarının önündeki kırmızı saç bandı kahkülünün gözlerini örtmesini engellese de saçlarının arkası delicesine savruktu. o 2 velet orda olmasa romantizm doruklardaydı aslında. biz zirveden gökyüzünü izlerken osman ve ahmet birbirleriyle oynuyorlardı. biz de başladık rüzgar eşliğinde sohbete.

gizem: ovv burası çok korkunç biz dahha önce buraya kadar çıkmıyoduk
ben : nası yani?
gizem: yarısına kadar çıkıp korkup iniyorduk hehe.
ben : domuz var diyolar

konuşuyorduk ama gizemin sözleri bana ninni gibi geliyodu, saçları dalgalandıkça rüzgar estikçe gizem büyülemeye devam ediyordu

gizem: evet var
ben : hadi be. ya gelirse nolcak hehe
gizem: geldi zaten
ben : ha?
gizem: yanımda duruyor hahahha

kahkahalarım rüzgarla falso almıştı. gizem bu espriyi yaptıktan sonra ahmet ve osman'ın yanına gülerek gitti. ben de içten içe gülüyordum.. açılmıştım, gizem'e karşı olan durgunluğum ve ürkekliğim o dağ başında rüzgarla birlikte uçup gitmişti. dağların eşkıyası benim, esintiyle beraber çılgın özgüven geldi. bu özgüveni fırsat bilmek lazım her zaman gelmez bana dedim ve gizem'in yanına gittim.

ben : domuz demek ha
gizem: evet domuzsun

gülerek;

ben : başka benzetecek hayvan mı bulamadın
gizem: ya hayvan değil ya, ya uf kusura bakma

domuzun hayvan olduğunu ve bana hayvan demek istediğini yeni anlayan gizemin morali bozuldu. bense mutluydum, gizemden bu denli samimi şakalar duymak hoşuma gitmişt.

ben : ya şaka yapıyom ya, gücenmedim ki

gizem o dudak bükme mimiğini tekrar yaparak gözlerimin içine kedi gibi bakmaya devam etti

konuyu değiştirdim hemen .

b: burası çok güzelmiş.
g: evet ya iyiki çıkmışız, ilk başta korktuk ama değdi
b: ee kimin fikri
g: senin

gülmeye başladı daha sonra. çok güler yüzlü bir kız bu gizem. her şeye gülüyor, saf kalpli ve gerçek bir kız. her şeyiyle 10 numara. fizik, karakter, güzellik daha ne olsun. 3 ü bir arada..

biz konuşurken bir anda yanağıma taş parçaları geldiğini hissettim. yanağımdaki acıyla birlikte gizem'in ah sesi kulaklarımı çınlattı. meğer demin yanımızdan kaybolan ahmet ve osman birbiriyle kum savaşı yapıyordu. dağdaki kumları ve küçük taşları alıp birbirlerine fırlatırken bize de isabet etmişti. gizem yine kızmıştı, tıpkı göğüslerine top fırlattığımdaki çektiği acının surat ifadesine büründü. bense leylaydım, slovdum o gün sakindim. rüzgar saçlarımı okşayıp tişörtümü hırpalarken gizem'in kızgın surat ifadesine, çocuklara kızmasına dalmıştım. öyle ya yüzümdeki toprağı bile silmemişim.

gizem: hayret bir şey ya. gidin başka yerde oynayın

kafasına bana çevirdiğinde ise bütün kızgınlığı gitmiş tekrar gülmeye başlamıştı.

gizem: yüzünü niye silmedin

sana daldığım için diyemezdim tabiki. haaa diyerek elimle yüzümü sildim elime baktığımda az da olsa toprak vardı.

gizem: dur çıkmadı

diyerek ellerini suratıma zütürdüğünde suratıma kum atan çocuklara minnettardım.

reserved

elleriyle suratımdaki tozu itekleyen gizem'e karşı vücudum istemeden de olsa tepki veriyordu. ben halimden memnundum ama vücudum epey kasılmıştı.

gizem: tamam çıktı
ben : sağol : )
gizem: önemli değil

fuffffffffffffffffffffffffffffffff. suratımdan ellerine geçen tozu üfleyerek atmosfere saldı gizem. az önce dağları kükreten eşkiya, gizemin ellerinin suratında gezdiği dakikalarda çok fena sarsıldı ve özgüven kaybı yaşadı. bu nasıl bir mayhoşluksa artık elleriyle sakinleştirmişti beni. suratımdaki ufak tebessümle evet yanıtını verdim gizem'in artık inelim mi isteğine. o gün bir şeyler başladı beyler, o günün tarihi hep hafızamdadır. o gün takvim yaprağını koparıp bilgisayar masamın çekmecesine koydum. çünkü o gün bir ilki yaşadım. daha önce hep saçma bulduğum, ancak filmlerde olur dediğim bu leyla-mecnun masalını yaşadım. belki de rüzgar ve dağ zirvesi içimdeki duyguları kamçıladı.

gizem'in dokunduğu yanaklarıma bir kez daha baktım o gece banyonun aynasından. şimdiye kadar beğenmediğim, umursamadığım, güzel olması için çabalamadığım aynadaki kişiyi beğenmiştim. hayatta mutlu olabilecek şeylerin olduğunu keşfetmeye başladım. keyfim yerinde, birkaç gündür çocukların denize gitme isteği de içimi gıdıklıyordu. evet mahallenin çocukları artık haziran ayının gelmesiyle denizi sayıklar oldu. deniz de 20-30 dk uzaklıkta idi. gizemle denize gidecek olmak çok güzel iyi hoş ama ben en son 8. sınıfta yüzmüştüm lan. o zamanlar biliyordum yüzmeyi ama hayatla bağlarımı kopardıktan sonra ne deniz kaldı ne havuz. hiç birşeyin ilgimi çekmediği sıra denk geldi gizem. çok da iyi oldu aslında. plan kurdum babamın tatil olduğu gün tutacaktım kolundan plaja zütürecektim. 5 yıldız yüzmediğim için gizem'e karşı karizmayı çizdirmemek için, her şeyden önemlisi tek başıma gidip denizde boğulabilme ihtimalim olduğu için babamı zütürecektim yanımda. boğulmak sorun değil de tak yoluna ölmek istemedim hiçbir zaman. kahraman gibi ölmek isterdim, hele ki gizem'e açılamadan ölmek hiç istemezdim...

reserved

reserved

+babaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
- he
+ sen 2 gün sonra tatilsin değil mi?
- tatilim
+ denize gidelim mi baba?

babam şaşırmış surat ifadesiyle beni süzüyordu. lafa girdi sonra.

- denize mi gitcen?
+ haaaa
- hayrola
+ canım istiyo

babam mutfakta yemek yapan anneme seslenerek;

- oğlun denize gitmek istiyormuş nergis(isim fakedir)

bunu anneme söylemesinin nedeni benim de hayata dair isteklerim olduğunu, kısaca hayata geri döndüğümü hatırlatmak istemesinden kaynaklanıyordu. babam isteğimi geri çevirmedi ve 2 gün sonra güneşin battığı, insan vücudunu yakmayacak ikindi vakti deniz suyunun en tatlı olduğu zaman denize gideceğimizi söyledi...

2 günü çabuk ettik. gizemle geçen bir dün yaşadım. bugünse babamla plaja gidecektik. hazırlıklar tamam yanımıza annemi de aldık onsuz olur mu hiç. sahile vardığımızda tuhaf bir duygu kapladı içimi. günlerdir gördüğüm dağlar ve gizemin iri göz bebeklerinin üstüne sahildeki bu kalabalık pekte hoşuma gitmemişti. 18 yaşında bir yabaniydim ben, insanları sevmeyen kalabalıktan nefret eden dağ adamıydım ben. dağlar, ağaçlar, sessizlik ve bir de gizem hoşuma gidiyordu benim. neyse çıkardım üstümü altımdaki deniz şortuyla denize doğru ilerledim. yıllar sonra denize giriyor olmak, küçük dalgaların üzerine geliyormuş hissi korku uyandırdı. o güne dair anlatabileceğim tek şey boğulmaktan zor kurtulduğum an olabilir. boğazıma kadar ilerlediğim denizde dengemi kaybedip suyuna altına düştüğümde geçirdiğim panik atak az daha boğulmama sebep oluyordu. hemen çıktım denizden, ondan sonra da ne babam ne de annem sokabildi beni denize. babam denizden çıkana kadar ıslak tenim kurumuş tek yaş olan yerim saçlarımdı. artık bir an önce gitmek istiyordum bu lanet olası yerden. hemen eve dönüp gizem'i görmek istiyordum artık..

eve vardığımızda ilk işim denizin tuzlu suyundan kurtulmak için banyo yapmak oldu. banyomuda yaptıktan sonra prensesimi görmek için yokuş başına indim, keşke inmeseydim dedim o an içimden. gizem'in annesini gördüm, küçük kardeşi ahmet'i dövüyordu. artık çocuk ne yaptıysa kolundan sürüye sürüye yukarı çıkarmaya çalışıyordu. anlamam etmem amk, küçücük çocuk nasıl bu kadar gaddarca dövülebilir. gizem benim bu olayları gördüğümü görünce kafasını yere çoktan eğmişti, annesinin bu kadar yırtık bir çingene olmasına karşın utanmıştı belki de. babasının bir sitede bekçi olduğunu biliyordum. 1 tane de küçük kardeşi vardı işte. kafasını öne eğmiş dizlerini birleştirmiş kaldırımda oturan masumun yanına gittim. laf atayım dedim atamadım, ben sinirli ve üzgün olduğum zamanlar yanımda kimseyi istemezdim. teselli dinlemekten ve teselli vermekten nefret ederdim zaten. konuşmadım, yanında direk gibi durup yüzünü yere eğdikten sonra beliren saçlarını süzüyordum. neyse bi konuşayım dedim.

ben: naber

kafasını yana doğru sallayarak ne ima etmek istediğini anlamadım.

ben : üzgünsün
gizem: evet
ben : neden
gizem: görmedin mi annemin yaptığını?
ben : ben de çok dayak yerdim ufakken

gizem'i az da olsa güldürmüştüm . gizem dertlerini birer birer anlatmaya başladı.

gizem: sadece o değil umut ya. bir sürü sorun var?

kimsenin sorunlarını merak etmiyordum aslında. hiç kimseyi giblemeyen hayat felsefemi gizem yüzünden bozmuştum belki de. aslında sadece ona karşı böyleydim. seviyordum işte kızı ona yaranmak için ilgili erkek rollerine girmiştim.

ben : mesela?
gizem: hayatım dediğim insan bile beni üzebiliyor
ben : nasıl yani?
gizem: ya erkek arkadaşım işte.

ovv bunun için miydi? karakterime savaş açıp sosyal insan olma çabalarım, bir insanla bu kadar ilgilenmem, odamda hayaller kurup mutlu olmayı hayal ettiğim, hatta bu hayalleri fiile dönüştürüp bilgisayar monitörünü gizem gibi düşünüp onla konuşmam. evet bunlar da başlamıştı bende son zamanlarda. çok sık kendi kendime konuşup, sürekli hayal kuruyodum. ne hayal kuruyosam onu uyguluyordum. örneğim kafamda gizem'in bizim eve gelme ihtimali oluştuğunda kalkıp kapıyı açıp o anı konuşuyordum. yalnızdım işte, asosyallikten de öte birşeydi artık bu. bana zarar verebileceği aklımın ucundan bile geçmezdi. tüm bunlar sevgilisi olan bir kız için miydi?

reserve bakalim

reserved

bitti mi lan?

rizörvıd

reserved

devam et aşşağılık zenci