Ben egenin şirin bir şehrinde dünyaya geldim. Bir memur çocuğuydum ve sırf bu yüzden anadolunun beş altı şehrini annem ve babamın vesilesiyle gördüm bu sebepten dolayı hiçbir zaman tam bir arkadaş çevrem olmadı. ilkokulu farklı iki şehirde orta okulu ve liseyide farklı üç şehirde geçirdim. Çocukluğumda ve ergenliğimde karakter olarak soğuk bir insandım ve utangaçtımda belkide bu soğukluğumun sebebi utangaçlığımdı bilemiyorum. utangaçlığın verdiği dezavantajlardan bende nasibi mi aldım orta okul ve lise yıllarımda pek bir ilişkim olmadı hatta hiç olmadı desek yeridir.
Tabi lise yıllarımda bende aşık oldum ancak bunlar ergenliğin verdiği duygulardı ve gelip geçiciydi ki doğruda geldi ve geçti.
Asıl aşkı ve aşkın verdiği acıyı nefreti sevinci mutluluğu üniversite yıllarımda tattım.

içimi dökmem gerekiyor çektiğim çektirdiğim acıların dökülmesi gerekiyor. Benim vicdanımın rahatlamasına imkan yok yalnız bunu anlatamadıkça içimdeki acı dinmeyecek hani bi nebze olsun dinerse diye anlatıyorum. bu mevzuyu bilen bir kaç yakın arkadaş birde o var bu bir ihanet hikayesi önden yerlerinizi alın.