Herşey 6 sene önce başladı.

Üniversitenin ikinci senesi, hayatımın en güzel yıllı zannettiğim zamanlar. ilk sene salladığım dersleri yoluna koymuş maddi durumu düzeltmiş yıllardır tek başıma bi evde yaşama hayalimi gerçeğe dönüştürmüştüm. Ve en önemlisi sevdiceğim yanımdaydı beyler. Bi insanın elleri bu kadar huzur veremez herhalde. Bütün hayatım o olmuştu. Sabah akşam birlikteydik. Hayatımda ilk kez evlenmeyi düşünüyordum mk o derece.

Yine onunla günü gece ettiğim günlerden biri beyler o kadar mutluyuz ki çocuklar gibi el ele hoplaya zıplaya dolaşıyoruz ortalıkta. Sahil, yemek, sinema, kafe derken akşam olmuştu. Ve malesef o günkü ayrılık merasimimizin vakit gelmişti. istemeye istemeye durağa doğru yürümeye başladık. Neyse geldik durağa otobüs bekliyoruz durağın arka tarafında bardakta mısır satan bi yer var kokusu bize kadar geliyor.

Sevdiceğim:S Ben:B

S: Aşkım ne satılıyor şurada?
B: Mısır aşkım ne olabilir ki (gülerek)
S: Nasıl mısır aşkım?
B: Aşkım bildiğin konserve mısırın haşlanmış hali hiç görmedin mi daha önce
S: Yok aşkım

Şaka yapıyor sandım beyler ama şaka değilmiş bildiğin kız hiç yememiş daha önce. Hemen gidip alıp geldim bi bardak. Aldı yemeye başladı nasıl yiyor beyler içimi ısıtıyordu resmen. Neyse bitirdi mısırı sarıldı öptü bindi otobüse yurda gitti. O günden sonra ne zaman kavga etsek tartışsak kavganın en sıcak anında "Bana bardakta mısır alacan mı?" derdi bende "Tabi alacam lan" derdim. Ne kavga kaldırdı ne kırgınlık.

Tabi her güzel şey gibi bizim de sonumuz gelmişti beyler. O yılın sonunda ceviz kabuğunu doldurmayacak nedenlerden terk etti beni memleketine gitti. Ama hep bi umut olur ya insanın içinde her an dönecek gibi gelir insana. Ama dönmedi beyler. 3 ay boyunca her dakika aramasını bekledim gecelerce uykusuz kaldım belki gecenin bi yarısında aklına gelirim de arar diye. 3 ay böyle geçti gitti mk tabi geçti gitti derken 11 kilo vermiştim saç sakal birbirine girmişti ne tak bulsam içiyordum çoğu zaman eve bile gitmiyordum. Neyse okul başladı ben hala bi umutla gidip traş olup kendime çeki düzen verdim gittim okula. O da geldi beyler yanımdan arkadaşlarıyla kahkaha ata ata geçti gitti. Unutmayın beyler terkedildiğinizde aslında en çok karşı tarafın güçlü olması sizi yaralar. O yüzden bütün uzmanlar hayatınıza devam edin en azından güçlü görünün derler.

Buraları hızlıca geçiyorum beyler her ne kadar öyle görünmese de bu bi ayrılık hikayesi değil sadece olayların başlangıcını bilin diye anlatıyorum.

Aylarca derbeder derbeder arkasında dolaşmaya devam ettim beyler. Onu öyle herşeyi unutmuş halde gördükçe içim yanıyordu. Dersler falan taka sarmıştı yine, sabaha kadar içip sabah da okulda kafamı sıraya koyup uyuyordum. Birgün okuldan erken çıkıp eve gittim açtım müziği başladım yine içmeye beyler hava daha yeni yeni kararıyordu. Bi ara karnıma acayip bi ağrı saplandı mk önce pek sallamadım ama şiddeti artınca içmeyi bıraktım. O ana aklıma 2 gündür bi kek dışında bişey yemediğim geldi. Ölmekten pek korkmazdım o sıralar ama açlıktan ölmek de istemezdim. Dolabı açtım birayla cinden başka bişey yoktu mk. Neyse gibtir et diyip yemek yemek için dışarıya çıktım. Avare avare yürüyorum her zaman ki gibi. Yolun az aşağısında bi çorbacı var oraya doğru yürümeye devam ettim. Mısırcının önünden geçiyorum durdum uzun uzun baktım dönüp durağa baktım unuttum yemeği gidip oturdum durakta. Kafamı yasladım durağın cdıbına daldım gittim. Yaklaşık yarım saat öyle haraketsiz oturdum. Sonra iki kişi geldi durağa gelip oturdular yanıma. Erkek olan benim yanıma kız da diğer tarafa oturdu. Çocuk bişeyler söyledi kız gülmeye başladı ulan bu gülüşü ölsem de unutur muyum. Son gücümle kalktım ayağa karşılarına geçtim. Evet beyler sevdiceğimdi o kız kafasını kaldırdı bana baktı gülmeye devam etti yanındaki binin omuzuna başını koydu. Sustum sustum susacaklarım bitince arkamı dönüp evin yolunu tuttum.

Buhran dönemim başlamış oldu tamamen yıkılmışken. Bir sabah farklı bir güne uyandım...

Okuyan olursa devam edecem beyler rez alın