bu benim hayatım hatalarıyla

Çok doluyum. herşeyi anlatacam bu başlıkta. tamamen gerçek anlatacaklarım.

1 Mart 1994 de dünyaya geldim. Annem babam mutlu bi çiftti. babam hiç annemi dövmedi ailemden nerdeyse şimdiye kadar hiç şiddet görmedim. annem bi iki kez dövmüştür anca. belkide şiddet görsem bunları yaşamazdım. yaşadıklarımdan hiç bi zaman pişman olmadım çok hata yaptım içimde hep bişeyin ekgibliğiyle yaşadım. kimseyi suçlamıyorum. belki bu yüzden kimseyide affedemiyorum

benim pgibolojimde çok derin yaralar var. yaşamayanın bilmeyeceği şeyler. annem benim hayatımdı. her erkek çocuk annesine çok düşkündür. bende öyleydim. ben 5 yaşlarındayken babamın bi turizm şirketi vardı. özel bi üniverstenin servisini yapardı. tüm aile yanımızdaydı maddi durumumuz çok şükür yerindeydi. sonra 2000 krizinde tekerimiz ters döndü herkes yanımızdan gitti. teyzem hariç. ihtiyacımız vardı. ama kimse yoktu. Annem kalp krizi geçirdi. her siren sesi duyduğumda içim sızlar beyler. annemi amelyatlara aldılar defalarca ölümden döndü. Amelyat sırasında kullanılan ilaçlara alerjisi varmış doktorun ihmalkarlığı işte ne yaparsın. Hatırlamaya çalışmaktan bile korkuyorum. annem hastanede yatarken beni teyzem gile bırakmışlardı. her gece kabuslar görüyodum. her gün sabah balkona çıkıp annem gelecek diye bekliyodum. ben ağlıyodum beni gören komşular ağlıyodu.
Bi gün yine ağlayarak uyandım. rüyamı pek hatırlamıyorum ama annemle ilgiliydi teyzemi zorla ikna edip annemi ziyarete gittik. çocukluk aklı anneme boya kitabı aldım sıkılmasın diye orda yatarken

Bu olanların bana kattığı tek şey insanlara güvenilmeyeceğiydi. vede asla kaybetmemem gerektiği. bi hırsla büyüdüm. babam annemin iyileşmesi için tefeciden borç aldı. Evimizi falan sattık. Teyzemin yanına yerleştik bi süreliğine. çevremizdeki insanlar destek çıksaydı gerek kalmazdı. hepsinin dıbınakoyim. zerre kadar umrumda değiller. ölseler dönüp bakmam hiçbirine. annem yavaş yavaş iyileşmeye başladı. babam işsiz kaldı. teyzemde yaşıyoduk sonra babam başka bi işe girdi ayrı eve çıktık. ama çok borcumuz vardı. babamın borcunu ödeyemem. öyle bi durumdayken bile özel bi okula gönderiyordu beni

Dalga geçin diye anlatmıyorum huur çocukları. edebiyle dinliyen yoksa anlatmıyorum.

3. sınıftayken evimize defalarca haciz geldi herşeyimiz yavaş yavaş elimizden alınıyodu. teyzem yanımızdaydı. özel okuldan ayrılmak istediğimi söyledim bizimkilere. bu olayları okulda öğrenen züppeler benimle dalga geçip aşağılar nitelikte davranıyorlardı bana. devlet okuluna yazıldım 4. sınıfta.
herşey burda başladı işte

herşey farklıydı burda öğretmenler öğrenciler. alışmaya çalışıyodum. çok içine kapanık ama çokda asi bi çocuktum. sanırım ailemin beni el bebek gül bebek yetiştirmesinden kaynaklı bi durum bu.
hayatımı değiştiren arkadaşımla tanıştım 4e giderken. can'la, 1. sınıftayken hocasının cana aniden bağırması sonucunda korkup kekeme kalmış. çok enerjik bi insandı. bende çok emekleri var ailecek.

Lise geçtiğimiz sene bitti huurnun evlatları. yalan dolan mı anlatsaydım size ? istemeyen dinlemez.

Annem işe başlamıştı babamda çalışıyodu biz o aralar yine teyzemde kalıyoduk yanlış hatırlamıyosam.
okula saat 8 30 da girip 2 30 da çıkıyodum. annem 4 den 12 ye kadar çalışıyodu iş yerinin akşam vardiyasındaydı. üniversteli gençlerin takıldığı bi cafede bulaşıkları yıkayıp gerektiğinde kasayla ilgileniyodu. aile dostumuz murat amca ve karısı işletiyodu orayı. teyzem gelene kadar evde tek kalıyodum babam 11 den erken gelmezdi

Sende anlat senide dinliyelim @15.

Zamanla teyzemin orda yaşayan insanların bana bakışı değişti farkediyodum. babam annem çok kötü şeyler yaşadılar. o amelyatlar sonrasında annem ilaçlar kullanmaya başladı. ilaçlar gerginlik yaratıyodu. farkında olmadan herkesi üzüyodu annem. babam çok sigara içerdi. bende değişiyordum. evle bağlantım azalmaya başlamıştı. anneme karşı sürekli olarak içimde kırgınlık besledim. mecburdu çalışmaya. ama ne yaparsınız çocukluk aklı. kabullenemiyodum çalışmasını. sonra okulda izciliğe yazdırdılar beni. eğer iyi arkadaşlarım olursa olaylar düzelir sanıyolardı. haftanın 2 veya 3 günüydü izcilik kursu. annem ben okula giderken genelde uyurdu, günde yalnızca bi iki saat görürdüm annemi okul sonralarında ve öğle aralarında. izcilik başladığında hiç görememeye başladım nerdeyse. öğle araları eve gelirdim hasta taklidi yapardım. ağlardım sırf annemle zaman geçirmek için. annem anlamazdı neden yaptığımı okuldan sıkıldığımı ondan gitmek istemediğimi sanardı. sitemizdeki bi kadın vardı çocuklarını benle görüştürmemeye başlamıştı. çünkü benim annem akşam çalışıyodu.
dar bakışlı kaltak.