bu benim gerçek hayat hikayem capsli

inanamıyordum.
o yanımdaydı.
omzuma dokunmuştu.
bayılacak gibiydim.
yanımızada ki arabanın camından yüzüne bakmaya çalışıyordum.
o arkadaşıyla gülüşerek benden bahsediyordu.
benim arkadaşımda bana
_baksana yoksa gidelim
diyip duruyordu. öf ben ne yapacaktım??
biliyordum işte gördüğü anda basıp gidecekti.
tiksinecekti benden belki de.
ben neyime güvenip gelmiştim ki.
ya ne salaktım.
koşup gitmek istiyordum.
yok yok boynuna atılıp yüzümü saklayıp
ben böyle olmak istemezdim diye ağlamak ona sığınmak istiyordum.
sahi ben ne istiyordum??? s
onunda döndüm.
göz göze geldik..

...
_ördek???
_... (!)
_ördek benim.
_...
_ördek yüzünü çevirir misin??
_...
_yaa evet ördek çocuga baksanaaa
_şşşşşş
_ördek'im..
_ya tamam döneceğim.
_ehuehue peki tamam bir sifara yakalım biz.
_...
_neden bakmıyor sana?
_bilmem beğenmemiştir???
_ya hayır yaaaa
_tamam tamam biz bekleriz.
_ördek ayıp ediyorsun çocuklara
bi de arkadaşım karışıyordu lafa bi sus sen be.

bana saatlerce sürmüş gibi gelen 5 dakikalık bir bekleyişten sonra
_geliyor mu baksana şuraya
dedim arkadaşıma kafamı köprüden aşağı eğip saklayarak
çünkü mesaj gelmişti tarif ettiğiniz yere geliyoruz diye
_kimse yok bahsettiğin gibi
_...
_...
_şimdi bak?
_yoklar.
_iki kişiler? iyi bak.
_...
_...
_ordek!!!
_???
_geliyorlar!

@88 işte tam sen oku benim hikayemi bak bakalım var mı yok mu panpa ama bir iki sayfa sonradan başla

reserved

_nasılım
_her zaman ki gibisin işte yaa
_ya begenmicek dimi
_ne bilim hadi gidelim
_ya gitmesek mi
_olur mu çıktık bir kere
arkadaşımı bıktırmıştım. zorlu bir iç savaştan sonra nihayet vardık. o erkenden inmişti. biz tren yoluna bakan köprüye çıktık. ya da öyle bişeydi işte bayrampaşada o günden sonra hiç gitmedim o kısma.

@87 okuduysam allah kitap çarpsın lan * varsa tabi

@85 okumadın ama sadece 3. sayfada yer alan izmir i biliyorsun ilginç panpa bize böyle ilginç anılarını anlatsana.

sabah okula gibi evden çıktım.
arkadaşımı aldım ve bayrampaşa otogara doğru yola koyulduk.
adımların geri geri gidiyordu aynı zamanda da yüreğim koşuyordu.
bana ne oluyordu bilmiyordum ama
bir daha hiç olmayacak şekilde heyecanlıydım.
bin kere yolda arabaların aynasından kendime baktım.
herhalde sigara bile içmeyen bana
sakinleşmem için madde verseler kabul ederdim o an.

bu arada lise 1in ikinci yarısındaydım.
hayat normaldi okulda.
alışmıştım yavaş yavaş tabii ki aşkında destegiyle
yeniyordum ezikliğimi.

hikayeni okumadim izmirliysen takiliriz

bu arada yeni benin doğruluğu için solda ki ben tek kanıt. neyse devam ediyorum. pm ler için teşekkür.

anlat panpa

puhahahahah bu ne lan :d vay apaçi

@77 daha da özetsi olmaz ki panpa

okuyalım bakak..

o dan sonra okumadım

direk o günlerin değil ama lise yıllarının capsini vereceğim şimdi. gözünüzde canlansın diye. ve hikayenin sonunda geçen hafta cektiğim capsleri verdiğimde şok olacaksınız.

azadem akıcı değil hikayen daraldım şerefsizim, daha özetsi bi dille anlatırsan okumaktan haz alacağım amk :*

@62 saol panpa da dedim ya tabii ki editlenecek unutmamak ve vazgecmemek için aklıma geldiği gibi yazıyorum

peki ya bi de görseydi beni.
ya sahi.
ya görünce?
hoppala.
kaygılar başlamıştı
karnıma giren ağrılar uyutmuyordu.
kısa süre sonra
_görünce ne olacak?
sorusuna kendimce cevap bulmuş
ve çözüm bile üretmiştim:
o ayrılmadan ben ayrılacaktım...
ona bunu direk diyemezdim çeşitli bahanelerle
defalarca kavga çıkardım, olmadı.
o ısrarla beni kaybetmek istemediğini söylüyor
buna da uygun davranıyordu.
2006 nisan ayında istanbul a geleceğim dedi.
5 aydır konuştuğum bildiğin aşık olduğum çocuk gelecekti.
beni görecekti.
bende onu görecek belki de ben beğenmeyecektim
ama bu ihtimal o zamanlar aklıma bile gelmiyordu.
ben kimdim ki beğenmeyecektim.
13 nisan 2006 ya aldı biletini.
2 gün kalmıştı.
günler öncesinden kıyafetimi hazırlamıştım
mavi bir penye dar paça kot.
2 gün kala karar değiştik
ilk kez geliyordu istanbul a arkadaşıyla gelmesi
daha doğru olacaktı ve zaten o arkadaşının
dayısında kalacaklardı.
_gerekirse sokakta kalırım
diyordu.
19 yaşındaydı.
normaldi gerçi öyle düşünmesi bende
onun ilk sevgilisiydim. yani öyle diyordu.
ama ben bunu dünyada ilk uğruna yapılan kız
olarak görüyordum dedim ya kendimi prenses gibi
hissediyordum ve ne yazık ki saat 12 ye geliyordu
her şey bal kabagına dönüşecekti.
hiç makyaj yapmayan ben
göz kalemi almaya gittim arkadaşıma 1 gün önceden.
sonra aklıma rahatlatıcı bir çözüm geldi.
_sen de gelsene
dedim.
bu dialoglara gerek yok
zor olmadı ikna etmek bilirsiniz.
artık daha rahattım ama heyecan beni gene uyutmamıştı.
yarın onu görecektim.
ya ertesi gün basar giderse?
planımız 2 üç gün kalmasıydı.
izmir den geliyordu.

yolLa panpa