bu benim gerçek hayat hikayem capsli

sonra pes etmeyen ailem
sucu oranın tedbirsizliğine acemiliğine atıp
beni diyanetin kursuna yazdırmasın mı.
masın ama yazdırdılar.
uzatmak istemiyorum orda da
kendimden küçükleri
3 harflileri anlatarak
büyükleri ise
uyur gezer numarasıyla boğmaya çalışıp korkutarak
atılmaya çalıştım olmadı.
kaçtım..
o macera da öyle bitmiş oldu.
vay efendim ben miydim annemlerden uzak kalamayan
onlarla beraber akçakoca ya yazlığımıza gitmem de karar kılındı.
gittik te..
ha bu arada lgs de okul birincisi olmuşum.
birinci kurstayken rakibim bir arkadaşım demişti.
kız okuldayken rakiplerimdendi
ona 50 puan kadar fark etmıştım.
oh olsundu ama hiç bişey olmadı.
ailem tebrik bile etmedi.
ne oluyordu bunlara?
yaz daha uzundu ve kalan kısmı akçakoca da geçecekti.
okul?
beklemedeydi.

günler geçiyordu.
okul işi beklemede sanıyordum değilmiş.
rahmetli eniştem konuyu açtı bir gün.
_bacanak ordek artık anadolu lisesine gidince buraya gelmez.
_aşk olsun enişte
dedim gülümseyerek.
hoşuma da gitmişti
meğer gitmemeliymiş.
_normal liseye gitsin de o mu olsun
dedi babam.
babam.. öz babam..
yıllarca benim için övgü alan babam.
benim için.
ben..
peki.

sustum içeri gittim.. giderken eniştemin itirazlarını duyuyordum.

meğer
bir diğer eniştem kışkırtmış bizimkileri iyice.
ben yazdırırım bile demiş.
sözünü tuttu da. kayıdıma gitmedi bile ailem.
gerçi ön kayıttı. tanışı mı varmış ne.
lgs?
hayallerim?
hadi hepsi bir nebze
yıllarca alay konusu olan sesim
ve bunla ilişik alay edilişlerim?
e kuran dersinde o sesle sesli okuma?

hayır dediğimde yediğim dayağı işittiğim lafları sonra editleyeceğim. ben aşk kısmına geçmek istiyorum her geçen gün rahatsızlığımdan solayı daha da unutmamak için..

15 yaşındaydım.
alay edilen bir sesim,
ızdırapla geçen derslerim,
benden daha iyi
en azından o zamanlar puanı kısıtlanmayan
düz liseye giden eski arkadaşlarım ve
ilk kez zorla başörtüsü taktırıldığım için
utanarak gidip gelmekten eğilmiş boynum vardı.
yaşım 15 ti
ve ben hem okulda hem mahallemde eziliyordum.
_hmm demek iyi bir yere giremed, sınavda

-ee çıktı mı babasının torpilleri

sesleri kulağıma geliyordu
her gün koca koca kadınlardan..

bre allahsız sen nasıl utanırsın
demeyin mahallemde tek suni bizdik ve
ben daha bikaç ay önce deli gibi ders çalışan
aynı zamanda
voleybolda kaptanlık yapan milletin ne zaman düşecek
başarısı diye gözünü diktiği biriydim
ve allah sahit kendimi güzel bulmuyor
başörtüünü yakıştıramıyordum.
okulda uğradığım alaylar da yardımcı oluyordu.
şeytan yetemediğinde insan şeytanları gönderirmiş ya
doğruymuş.
belki de yaşları gereği
_aa hiç yakışmıyor sana ya
diyen arkadaşlarım vardı hem de sınıfımda.
yaşım 15 ti
elinizi vicdanınıza koyun
_ben allah için taktım diyecek bilinç
nefis nerde?
ailemde çok bilinçli değildi
babam namaz kılmaz
aleviler kılmıyor diye eleştirirdi
_sende kılmıyorsun
derdim yüzüne
kötü evlat olmaya o zaman başlamıştım zaten gözünde.
asiydim
birde okursam hiç başedilmezdim.
şimdi düşününce eskisi gibi kızmıyorum ona da.
kendince tedbir almıştı.
ama neye karşı? kanıtı neydi..
ne yapmıştım ki kötü?

15-16 yaşım capsli.. http://www.incicaps.com/r/16-46.jpg/

şu an nette sorun var word e yazıp kaydediyorum.. saat 19:57

yaşım 16ydi.
ezilerek bir yılı bitirmiştim.
imam hatipte hazırlık okumuştum.
asıl dersler şimdi başlıyordu.
ve her geçen gün hayallerimden uzaklaşıyordum.
o zamanlar imam hatiplerin önü açılacak sadece söylenti hatta hayaldi. talepti..
yaz dönemi gelmişti.
kafama koymuştum bir yıl daha gitmeyecektim.
kesin restimi koydum aileme ve kaydımı aldırdım.
e bir yılda ne değişti de seni dinlediler diyeceksiniz.
ne değişmedi ki.
ne saygım kalmıştı ne korkum.
olabilecek en kötü şey zaten
istediğim gibi okuyamamaktı
kaybedecek birşeyi olmayan insandan korkun deriz ya
haklıyız
daha o neydi ki. y
ıllar geçtikçe bu bir yılın bende bıraktığı
korkunç izler verdiği korkunç cesaret
kimi zaman size beni acındıracak
kimi zaman nefret ettirecek.
belki bravo diyenler çıkacak.
ama yaşayan bilir.
artık direk hikayeme geçiyorum giriş faslı bitti.
artık az çok 16 yaşıma kadar ki piskolojimi biliyorsunuz

annemlerin
beni imam hatipe göndermesinin
en büyük sebeblerinden biri
mahallemize en yakın düzliseydi.
ve allahın işi
ben yeniden
liseye başlamak istediğimi söylediğim
on okul içinden bir
orası beni kabul etmişti.
artık düz liseliydim.
kaydım olmuştu.

ailem
_madem inat ettin bir seneni yaktın bizden destek yok
dediler.
olsun du.
ama yanılmıştık giden 2seneydi.
o yıl liseler 4 yıla çıkmıştı.
tabi o an ki sevinçle onu düşünen kim.
on yılda olsa okurum diyordum.
bir zamanlar düz lise mi diye dudak büken ben
öylesine sevinçliydim ki.
hakkım bana ödül gibi sunulmuştu.
imkanı olup bilerek okulu bırakanlara nefretim o zamanlar başlamıştı.

2006 eylül ayı gelmişti.
beyoğluna bağlı düz liseye başlamıştım.
ilk günün öncesi gece uyuyamamıştım heyecandan.
etek değil pantolonla tamamlamıştık formamı
ama o bile moralimi bozamıyordu.
öğlenciydim.
2li öğretim vardı.
saat geldi. önce okula sonra sınıfıma gittim.
kader beni burdada bırakmadı.
sınıftakilerin yarısı ortaokulumdan
benden 1 sınıf küçüklerdi. ve beni tanıyorlardı
aldığım ödüllerden.
anonslardan.
hiç abartısız baya duyulur seste
hiç yabancı olmadığım
_aaa
ları işittim.
gene.
_aa imam hatip mi
den sonra
_aa ordekin hatta ordek ablanın burda işi
_ne kesin sınıfta kaldı
biri eski sınıf arkadaşımın kardeşiydi.
ben gene açıklamalar yapmak zorunda kaldım.
sınıfta kalmadığımı
vs vs vs.
gene pes etmemiştim.
evet eve gidince ağlamıştım ama
uzun sürmedi.
annemler zafer kazanmamalılardı.
ilk kez saçımı boyattım o yıl.
bir şekilde kendimi belli etmeliydim.
ama olmuyordu.
derslerde 1 yıl ara vermenin ekgibliğini çok hissediyordum

özellikle sayısal derslerde.
zaten sevmezdim iyice unutmuştum bildiklerimi de.
ve gene eleştiri alabilecek bir şikayetim vardı
dış görünüş!
ee sende açık olmuyor kapalı olmuyor demeyin.
liseye gidenler bilir
lise yıllarında miyon tipli
süslü çıtı pıtı kızlar gözdedir.
en azından bizim okulda öyleydi.
ben uzun boylu nerdeyse en uzun erkeklerle bir,
çilli bir kızdım.
ve kendimi soyutluyordum.
içki içmez içilen ortamda durmazdım.
ve yaşca bir çoğu bir yaş ufak olduğu için
kendimi onlarla yan yanayken mutsuz hissediyordum.
abartma canım
demeyin ben ilk okuldan beri
çeşitli nedenlerle hep 1 - 0 ekgibtim
anlattım.
yani bu hepsinin birikiminin sonucuydu.
ve eski arkadaşlarımın lise 2 olması da
diğer nedeniydi bu hislerimin.

ilk sınav sonuçları
milleti şaşırtmıştı
tabi beni önceden tanıyanları pek değil.
sınıfta dereceliydim.
sonunda öğretmenlerden gene beklediğim ilgiyi
görmeye başlamıştım.
kasım ayı gelmişti..
yanlış hatırlamıyorsam ramazan a
denk gelmişti.
eyüp sultanda feshane var
bileniniz varsa gülümsemiştir.
biz gencler o mübarek ayda at yarışı oynardık.
hala da oynarım gerçi.
hani 10 kişinin yan yana dizildiği
tahta deliklere ufak bir topu sokmaya çalışıp
başarırsa atın ilerlediği vs vs vs işte.
kuzenlerimle
(kursta beraber kaldığım )
her gece oradaydık.
zaten annemlerle bağlar sarsılmıştı.
sabahladığımız oluyordu.
kuzenlerimden biri erkek tabii büyüğümüz.
yani başı boş değildik o kadarda ama biz bizeydik işte.
bayramın2. günüydü bizdeydik.
neden hatırlamam çıkmadık o akşam
belki de ambargo koyulmuştu.
canım sıkılıyordu
_kuzen
dedim

_efendim ordek
_gel bende kontor var millete cagrı mesaj atalım mı dalga geceriz?
_tanımadığımız numaralara mııı?? tamam
dedi gülerek ve heyecanla.
küçük kuzenimi de iş birlikçimiz yaptık.
rastgele bir numara cevirdik
kendi şebekemizden tabii.
kullanılmıyormuş.
pes etmedik başka bir numaraya mesaj attık bu sefer.
beklemede dedi.
iyi deyip son bir numara daha cevirdik gene
kapalı.
cesaretimizde kırılmıştı.
telefonumu cebime koyup çay içmeye çıktık bahçeye
ki çaldı.
o yıl yeni almıştık bana telefonu
(kuran kursuna gittiğimde aldırmıştım şart olarak)
yani numarayı pek bilen yoktu.
heyecanla baktık
demin beklemede olan numaraydı sanırım.
evet oydu.
küçük kuzenim bizden daha cesurdu o yanıtladı.

_efendim?
_...
_ee bennn mi kimimmm
ben _şşşş kuzenn elif de adını eliiiff..
ilahi ben nerdende aklıma gelmişti bu isim. çünkü bu ismi ben 4.sınıfta yazdığım hikayelerde kahramana verirdim. ama artık elif bizdik. malum konuşan oysa telefonda benimdi.
_şeey ben elif. siz kimdiniz?
_...
_hmm yanlış olmuştur yaa iyi geceler.
kapattık. kıkırdamaları tahmin edersiniz.
_sesi nasıldı???
_ne bilim yaaaa
_saf inandı mı yanlış olduğuna?
_tabi kızım hiç belli ettim mi?
_helal beee
etmişti ama hem de çok. yani etmiş. karşı tarafın yıllar sonra dediğine göre anlamış.

geldim.. inanamayacagınız şeyler oldu beyler bir kaç yılda. amacım prim yapmak değil. bana şu an nasıl böylesin diyenlere cevap olacak bu kitap. sırf onlar için yazıyorum aslında. amacım ün falan değil bu arada teyze kızım ünlü bir yazar. gerçi dini bir yazar bazılarınız tanımaz. yani zaten uzak değil bana imkanları vs ama dediğim gibi belki de bir nevi savunma bu yazılar.

okuyan???

o gece benim beklemediğim ama
tabii ki sizin tahmin ettiğiniz gibi
mesajlaşmalar başladı o numarayla.
yaşımı bir yaş büyük demiştim.
17.
19muş oda.
ülkücüymüş.
hatta bir bölgenin reisliğini mi vermişler
ne pek anlamıyordum.
heyecanlıydım.
ertesi gün aradı.
konuştuk.
ve akşam da.
sonra ertesi akşam.
ve ertesi.
derken her gün bildiğin konuşuyorduk.
1 ay kadar sonra
cesaretin var mı aşka şarkısıyla
birbirimizi daha yakından tanımayı teklif etti.
ben şok olmuş heyecanlanmış
kendimi prenses gibi görmeye başlamıştım.
bana yahu okulda yüzüne bakılmayan bana
şarkı dinletiliyordu. v
ay be ben nasıl bişeymişim ki
görmeden etkilemiştim koca reisi(!)

(o zaman ki duygularımla yazıyorum beyler)

peki ya bi de görseydi beni.
ya sahi.
ya görünce?
hoppala.
kaygılar başlamıştı
karnıma giren ağrılar uyutmuyordu.
kısa süre sonra
_görünce ne olacak?
sorusuna kendimce cevap bulmuş
ve çözüm bile üretmiştim:
o ayrılmadan ben ayrılacaktım...
ona bunu direk diyemezdim çeşitli bahanelerle
defalarca kavga çıkardım, olmadı.
o ısrarla beni kaybetmek istemediğini söylüyor
buna da uygun davranıyordu.
2006 nisan ayında istanbul a geleceğim dedi.
5 aydır konuştuğum bildiğin aşık olduğum çocuk gelecekti.
beni görecekti.
bende onu görecek belki de ben beğenmeyecektim
ama bu ihtimal o zamanlar aklıma bile gelmiyordu.
ben kimdim ki beğenmeyecektim.
13 nisan 2006 ya aldı biletini.
2 gün kalmıştı.
günler öncesinden kıyafetimi hazırlamıştım
mavi bir penye dar paça kot.
2 gün kala karar değiştik
ilk kez geliyordu istanbul a arkadaşıyla gelmesi
daha doğru olacaktı ve zaten o arkadaşının
dayısında kalacaklardı.
_gerekirse sokakta kalırım
diyordu.
19 yaşındaydı.
normaldi gerçi öyle düşünmesi bende
onun ilk sevgilisiydim. yani öyle diyordu.
ama ben bunu dünyada ilk uğruna yapılan kız
olarak görüyordum dedim ya kendimi prenses gibi
hissediyordum ve ne yazık ki saat 12 ye geliyordu
her şey bal kabagına dönüşecekti.
hiç makyaj yapmayan ben
göz kalemi almaya gittim arkadaşıma 1 gün önceden.
sonra aklıma rahatlatıcı bir çözüm geldi.
_sen de gelsene
dedim.
bu dialoglara gerek yok
zor olmadı ikna etmek bilirsiniz.
artık daha rahattım ama heyecan beni gene uyutmamıştı.
yarın onu görecektim.
ya ertesi gün basar giderse?
planımız 2 üç gün kalmasıydı.
izmir den geliyordu.

@62 saol panpa da dedim ya tabii ki editlenecek unutmamak ve vazgecmemek için aklıma geldiği gibi yazıyorum

direk o günlerin değil ama lise yıllarının capsini vereceğim şimdi. gözünüzde canlansın diye. ve hikayenin sonunda geçen hafta cektiğim capsleri verdiğimde şok olacaksınız.

@77 daha da özetsi olmaz ki panpa