çıktım lan o huur çocuğu komadan, silip silip tekrar yazıyorum entryi, öyle bi sevinç, öyle bi mutluluk. Garip duygular, değişik hisler. 2 senem kaybolmuş. Yendim bu sefer kaderide, komayıda, 2 senemi çalan o huur çocuğu yatağıda.

Kenan ışık hala yatıyormuş aq, adaptasyon süreci biraz çetrefilli ilerliyor lakin herşey yoluna girecek bir şekilde. Garip bi olay lan, yeniden var olmak yada yeniden doğmak gibi. Uyanıp tarihi ilk öğrendiğimde baya baya taşak geçiyolar sandım, arafta kalmak gibi dıbına koydugumun illeti, sanki arafta buga girdikte, serveri 2 sene sonra resetlediler gibi bişey. En güzeli hala bazı şeyleri düzeltmek yada güzelleştirebilmek için vaktim ve zamanım var.

Adına sevindim pampam koma sürecinde neler gördün

Tuttu tutmadımı oynuyoz panpa

Adamı özledim be

ölmedin dimi lan

Naptın la yaşıyon mu bi ses ver arada girip bakıyodum yaşıyomuş iyi diyodum da epeydir yazmadın noldu acaba

Madonna ne lan gibik

Karaciğer rahatsızlığı yetmezmiş gibi birde, kolon kanseri diye bir illet çıktı, sanırım teşhis içinde biraz geç kalınmış. Galiba ölüyorum lan bu sefer harbiden. Yaşımın genç olmasına rağmen çok fazla sigara ve alkol kullanımı tetiklemiş. Ölümün var olduğu şu gibtiğimin dünyasında daha ciddi ne olabilir ki? Daha çok erken diyorum kendi kendime ama belki de tam zamanıdır emin değilim. Elbet bir gün diyerek geçti ömrüm. Kafayı mı yiyorum artık bende kararsızım, sanırım ameliyat öncesi bir pgibiyatriye görünmem gerek.

Söylemek istediğim, haykırmak istediğim çok fazla şey var. Niyesini, nedenini öğrenmek istediğim hala çok fazla şey var. Ölüyorum ulan ölüyorum dıbına koyim. Haftaya salı günü ameliyata gireceğim, ölüm riski varmış, el clasico oranlarından yüksek aq. Belki bu da buraya gireceğim son entry olacak şu yazdıklarım. Belki de artık yolun sonudur artık, bilmiyorum. Yaşamak istiyorum lan, ama yaşamakta zor geliyor artık.

Özlüyorum büşra, seni çok özlüyorum kahretsin. ilk günkü gibi seviyorum hala seni. ilk öptüğüm günü, ellerini son kez tuttuğum günü çok özlüyorum...

02.07.2018
https://www.youtube.com/watch?v=r-DgkPS9Ids

Sözlüğe gireyim tekrar dedim, adam hala yazıyor

Kafam ne güzel lan aq.

Hürgeneral !

Özgürlüğe adım adım, 11 saat daha..

Dayan be oğlum, artık son hatıralar. 10 gün sonra gibtir olup gidiyorum.

Şu ara niye çok sık uğrar oldum lan bu başlığa, çözemiyorum. Boşlukta gibiyim, sonu gelmeyen bir boşluk, düşüyorum günlerdir ama hala finali göremedim. Çarpışma anı nasıl olacak acaba, en çokta onu merak ediyorum, aklıma geldikçe iştahım kabarıyor, ölümü hissetmekten daha güzel ne olabilir ki?

Kazandığımı sandığımda, kaybeden taraf hep ben oldum. Af buyurun neşenize daha fazla dahil olamayacağım.

Diren be oğlum, son virajlar, son rampalar bunlar.

Kendi içimde sürekli bir savaş veriyorum ama neyle savaştığımı bende bilmiyorum lan. Yorgun gibiyim sanki, tüm dünyanın yükü omuzlarımdaymış gibi, durup bi düşünüyorum, güzelleş be oğlum, şimdilik ölene kadar hayattasın diyorum kendi kendime, beceremiyorum, beceremiyorum. Ama hergün veriyorum o savaşı.

Kimdi o yavşak? ferhat. Kimdi o kadın? Büşra, kimdi o çocuk? serhat. Ne enteresan bi üçgen, olanları hiç bir zaman değiştiremeyecek olmak ne büyük bir ceza.

Biliyorum, benimle oynamayı çok seviyorlar, beni dize getirmeye çalışıyorlar. Yeter artık, geldim dize, eğdim boynumu, tamam oynamayın artık yenildimm.

Sabrediyorum, sabretmeye çalışıyorum. Keşke başka bi ihtimal daha olsa, özgürlüğe 47 kala.

Özgürlüğe 53 kala.

Güzel geçen bir günün ardından yazıyorum bu entryi, 13 gün olmuş lan yazmayalı. 7 günlük iznin üzerine alınan 2 haftalık rapordan sonra son demlerdeyim yine istanbulda, çarşamba günü tekrar çanakkaleye dönüyorum.Bi bitmedi gibtiğimin askerliği. Yanımda yine en iyi arkadaşlarımdan istanblue şişesi var, yazarken eşlik ediyor o da bana. O değilde bu kadınları anlamakta, hakikaten bazen sıkıntı çekiyorum ak.