Buraya bazen başımdan geçenleri, bazen hüzünlerimi, bazense sevinçlerimi yazacağım, karalama köşesi yapıyorum kendime bir nevi.

Askerlik yaklaşıyor, aslında askerlik gibimde değil, ne bir korku, ne de bir endişem yok. Tek derdim acemi birliğinde içki içemeyecek olmam, bu durum çok sıkıntı olacak bana, zamanında gitsem kaç kere bitmişti şimdiye kadar, en azından bir bağımlı olarak gitmemiş olurdum, şuanki gibi.

Herşeye rağmen, yaşıyorum sözlük. Niye ve neden sorularıyla dolu hayatıma bir süre ara vermek istesemde olmuyor.
"of yeter bende yaşamak istiyorum, hayatıma bakıcam artık" diyorum, bir huzur kaplıyor içimi o an, ama keşke 25 saniye sürmese.
içimde mutsuzluğa doymayan bir yaratık besliyor gibiyim, mutluluğu elimden alan en yakın arkadaşım diyebilirim aslında. Evet arkadaşım o, herşeye rağmen benim en yakın arkadaşım.
Bir köpek bile yaşadığı bölgeyi sahiplenirken, bense hiçbiyere ait hissetmiyorum kendimi. insan boşlukta koştuğunu fark edene kadar düşmüyor. Çizgifilm gibi ama komik değil.
Sonra birgün geliyor, yürüdüğün kaldırımlarda inadına çizgilere basmaya başlıyorsun, aylardan yine yalnızlık .
Çılgın bedişi izleyince mutlu olan çocuklardık biz, şimdiyse neden hiçbirşey mutlu etmiyor?
Başlığa bana hayat veren madonna - la isla bonita parçasınıda koyayımda, arada buraya bakınca hatırlayıp açar dinlerim.

Ne güzel söylemiş, vakt-i zamanında madonna;

Te dijo te amo
Seni seviyorum, dedi.
I prayed that the days would last
Bu günlerin bitmemesi için dua ettim
They went so fast
Çok hızlı gitti..

Son olarak edip canseverin "ben ruhi bey nasılım" kitabındaki destansı şiirinin bir bölümünü buraya bırakıp bitiriyorum yazımı.

Soluksuz sessiz,
Gölgesiz devinimsiz,
Bir Ruhi bey olarak, ruhi beysiz
Kentin içine kadar sokuldum.
Ağzımın içi zehir gibiydi
Tuttum bir sigara yaktım,
Kravatımı düzelttim,
Ayakkabılarımı sildim
Ve sordum;
-Ben ruhi bey nasılım?
-Sahi siz nasılsınız ruhi bey?
-iyiyim, iyiyim.

08.03.2017