bu başlığa kimse gelmesinnnn

direklere dogru ilerliyor, ama ikinci Bludger da onu engelledi, ya Fred ya da George Weasley yolladi
topu, hangisi bilmiyorum - Gryffindor Vuruculari iyi çalisiyor - Quaffles imdi Johnson'da yine, önü açik,
hizla ilerliyor - uçuyor, uçuyor - bir Bludger'i sivistirdi iste - direkler tam önünde - hadi, Angelina - Tutucu
Bletchley daliyor -tutamiyor - Gryffindor'lar - GOL!"
Gryffindor'lann sevinç çigliklari yükseldi göge, Slytherin'ler ise homurdaniyordu.
"Söyle toparlanin biraz, kipirdayin."
"Hagrid!"
Ron'la Hermione, Hagrid'e yer açmak için birbirlerine iyice sokuldular.
Boynuna astigi dürbüne hafifçe vurarak, "Kulübeden seyrediyordum," dedi Hagrid. "Ama burada,
kalabaligin içinde olmaya benzemiyor. Snitch daha görünmedi, degil mi?"
"Hayir," dedi Ron. "Harry'ye daha isdüsmedi."
Hagrid, dürbününü kaldirip gökte bir nokta gibi görünen Harry'ye bakarak, "Daha basina bir isgelmedi
ya, bu da birs ey," dedi.
Harry, tepelerinde, çok yükseklerde, Snitch'i kollayarak dönüp duruyordu. Bu taktigi Wood'la birlikte
hazirlamislardi.
"Snitch'i görünceye kadar birs eye bulasmayacaksin," demisti Wood. "Gerektiginden önce saldiriya ug
raman dogru olmaz."
Angelina sayi yapinca, Harry de dayanamamis, birkaç takla atmisti.S imdi yine Snitch'i kollamaktaydi.
Bir aras öyle bir altin pariltisi görür gibi oldu, ama Weasleylerin kol saatlerinden birinin yansimasiydi bu;
bir ara da bir Bludger top mermisi gibi hizla geldi üstüne, ama Harry egildi, Fred Weasley de Bludger'in
pesine düstü.
Bludger'a bütün gücüyle vurup onu Marcus Flint'e dogru savururken, "Sen iyisin ya, Harry?" diye bagirdi.
"Slytherin saldiriyor," diyordu Lee Jordan. "Kovalayici Pucey iki Bludger'dan, Weasleylerden,
Kovalayici Bell'den siyridi, ilerliyor - bir dakika - Snitch miydi o?"
Adrian Pucey, sol kulaginin dibinden yildirim hiziyla geçen sapsari piriltiya bakayim derken Quaffle'i düs
ürdü, seyircilerden bir mirilti yükseldi.
Harry de gördü onu. Büyük bir heyecanla altin isiltiya dogru süzüldü. Snitch, Slytherin Arayicisi Terence
Higgs'in de gözünden kaçmamisti. Neredeyse burun buruna, Harryle topu kovalamaya basladilar - öteki
oyuncular ne yapmalari gerektigini unutup havada salinarak onlan seyretmeye koyuldular.
Harry, Higgs'den daha hizliydi - küçücük yuvarlak topun kanat çirparak nereye yöneldigim görebiliyordu
- daha da hizlandi.
GÜMM! Asagidaki Gryffindor'lardan öfkeli çigliklar yükseldi - Marcus Flint kasitli biçimde Harry'nin
önünü kesmis, Harry de havada boyuna yön degistiren süpürgesine sarilmak zorunda kalmisti can havliyle.
"Faul!" diye bagirdi Gryffindor'lar.

Madam Hooch öfkeyle birs eyler söyledi Flint'e, sonra da Slytherin'leri penaltiyla cezalandirdi. Ama o
kargasa içinde Altin Snitch gözden yok olup gitmisti yine.
Asagida, oturdugu yerde Dean Thomas avazi çiktigi kadar bagiriyordu: "At disari! Kirmizi kart!"
Ron, "Bu futbol degil, Dean," diye hatirlatti ona. "Ouidditch oyuncularini oyundan atamazsin - hem kirmizi
kart da nedir?"
Amc. Hagrid de Dean gibi düsünüyordu.
"Kurallari degistirmeleri gerek. Flint, Harry'yi tepe üstü yere çakabilirdi."
Lee Jordan, yan tutmamak için çok zorlaniyordu.
"Böyle apaçik, böyle alçakça bir saldiridan sonra -"
"Jordan!" diye gürledi Profesör McGonagall.
"Yani, böyle pislige -"
"Jordan, seni uyariyorum -"
"Peki peki. Rint, Gryffindor Arayicisini az kalsin öldürecekti, olur böyles eyler.S imdi Gryffindor penalti
kullanacak - Spinnet disari atiyor, sorun yok, oyun sürüyor, top yine Gryffindor'da."
Tam o sirada, Harry, basinin üstünden tehlikeli biçimde geçen bir baska Bludger'i savusturmayi basardi.
Süpürgesi ansizin yalpaladi; ödü koptu. Düsecegini sandi bir an. Elleri ve dizleriyle simgibi sarildi
süpürgeye. Daha önce basina hiç böyle birs ey gelmemisti.
Aynis ey bir daha oldu. Süpürge onu sirtindan atmaya çalisiyordu sanki. Ama NimbusI ki Bin'ler de
binicileri pek öyle firlatip atan süpürgelerden degillerdi. Harry, Gryffindor direklerine dönmeye çalisti;
Wood'dan mola almasini isteyecekti - ama süpürgesinin bütün bütüne denetimden çiktigini gördü.
Çeviremiyordu onu. Yönetemiyordu.. Havada zikzaklar çizerek ilerliyor, arada çilgincasina yalpalayarak
binicisini üstünden atmaya çalisiyordu.
Lee maçi anlatmaktaydi hâlâ.
"Top Slytherin'de - Flint Quaffle'i aldi - Spinnet'i geçiyor - Bell'i de geçiyor - suratina bir Bludger indi, ke
ske burnu kirilsa -s aka ediyordum, Profesör -Slytherin sayi yapti - olamaz... "
Slytherin'lerden bir alkiskoptu. Kimse Harry'nin süpürgesinin garip davranislarini fark etmemisti. Süpürge
agir agir daha yükseklere çikariyordu Harry'yi, yükseldikçe de hopluyor, zipliyor, yalpaliyordu.
"Harry ne yapiyor öyle, aklim ermedi," diye homurdandi Hagrid. Dürbünüyle bakti. "Onu tanimasam
süpürgesini tutamiyor derim... ama olacak isdegil... "
Siralarda oturan herkes Harry'yi göstermeye basladi birdenbire. Süpürge boyuna takla atiyordu havada,
Harry'nin bütün yaptigi, ona tutunmaya çalismakti. Bütün seyircilerin solugu kesilmisti. Harry'nin süpürgesi
çilgincasina hoplayip binicisini üstünden atti. Harry tek eliyle süpürgeye yapisti, havada sallanmaya bas
ladi.

Seamus, "Flint faul yaptiginda acaba birs ey mi oldu ona?" diye fisildadi.
Titrek bir sesle, "Olamaz," dedi Hagrid. "Süpürgeleri Kara Büyü'den baska hiçbirs ey etkileyemez -
hiçbir çocuk bir NimbusI ki Bin'e böyle birs ey yapamaz."
Bu sözler üzerine, Hermione dürbününü aldi Hagrid'in, ama yukariya, Harry'ye bakacagina deli gibi
kalabaligi taramaya basladi.
"Ne yapiyorsun?" diye inledi Ron. Beti benzi atmisti.
Hermione, "Biliyordum," dedi soluk soluga. "Snape bak."
Ron dürbünü aldi. Snape tam karsilarindaki bölümün ortasmdaydi. Gözlerini Harry'ye dikmis, soluk bile
almadan birs eyler mirildaniyordu boyuna.
"Birs ey yapiyor - süpürgeyi büyülüyor," dedi Hermione.
"Ne yapacagiz?"
"Bana birak."
Ron'un tek kelime daha söylemesine firsat vermeden, ortaliktan yok oluverdi Hermione. Ron dürbünü
Harry'ye çevirdi yine. Süpürge öylesine sarsiliyordu ki,
Harry'nin daha fazla tutunmasi olanaksizdi. Bütün seyirciler ayaga kalkmis, Weasley kardeslerin Harryyi
kurtarmaya gidislerini seyrediyordu dehset içinde -onu kendi süpürgelerine almaya çalisiyordu Weasley
kardesler, ama onlar yaklastikça Harry'nin süpürgesi daha da yükseliyordu. Weasley kardesler alçalip
onun alfanda çember çizerek dönmeye koyuldular - düsecek olursa onu tutmaya çalisacaklardi. Bu arada,
kimse farkina varmadan, Marcus Hint Quaffle'i alip beskere sayi yapti.
Ron, çaresizlik içinde, "Hadisene, Hermione," diye mirildandi.
Hermione kalabaligi yararak Snape'in oturdugu bölüme gitmisti,s imdi onun arkasindaki sirada kos
uyordu; Profesör Quirrell'i tepe üstü ön siraya devirince özür dileme geregini bile duymadi. Snape'in
yanina varinca çömeldi, asasini çikarip iyi seçilmisbirkaç sözcük mirildandi. Masmavi alevler firladi
asasindan, Snape'in cüppesinin etegini sardi.
Snape'in tutustugunu fark etmesi için otuz saniye kadar geçti. Onun çigligi bastigini görünce, basarili oldug
unu anladi Hermione. Etegi saran alevleri cebindeki küçük bir kavanoza koyarak oradan uzaklasti - neler
oldugunu hiç anlamayacakta Snape.
Tamamdi artik. Harry havada süpürgesine yeniden binebilmisti ansizin.
"Bakabilirsin, Neville!" dedi Ron. Neville, son besdakikadir Hagrid'in paltosuna kapanmis, hiçkira hiçkira
aglamaktaydi.
Harry hizla alçalmaya basladi, seyirciler elini agzina zütürdügünü gördüler onun, midesi bulamyordu da
çikaracakti sanki - Harry dört ayak üstü indi yere - öksürdü - sonra altian birs ey düstü eline.
Onu havaya kaldirarak, "Snitch'i yakaladim!" diye bagirdi, maç da herkesins askinligi içinde sona erdi

ONI KINCIBOLÜM
Kelid Aynasi
Noel yaklasiyordu. Aralik ortalarinda bir sabah Hogwarts'takiler uyaninca her yerin bir metre karla
örtülmüsoldugunu gördüler. Göl donmustu, Weasley kardesler birkaç kartopuna büyü yapip onlari
Quirrell'in sariginda hoplattiklari için cezalandirildilar. Hagrid, firtinali gökte mektup tasimayi nasilsa bas
arabilen birkaç baykusu iyilestirip yeniden uçacak duruma getirdi.
Herkes tatili dört gözle bekliyordu. Gryffindor ortak salonuyla Büyük Salon'da atesgüldür güldür
yaniyordu, ama esintili koridorlar buz gibi soguktu, aci rüzgâr sinif pencerelerini zangirdatiyordu. En
kötüsü'de Profesör Snape'in zindanlardaki sinifiydi; öylesine soguktu ki sinif, herkesin solugu sis gibi
yükseliyordu agzindan, ögrenciler sicak kazanlarina sokulabildikleri kadar sokuluyorlardi.
Iksir dersinin birinde, "Evlerinde istenmedikleri için Noel'i Hogwarts'ta geçirecek ögrencilere aciyorum,"
dedi Draco Malfoy.
Konusurken Harry'ye bakiyordu. Crabbe'yle Goyle kikirdadi. O sirada ögütülmüsaslanbaligi kilçigi
ölçmekte olan Harry onlara aldirmadi. Malfoy Quidditch maçindan beri daha da tatsiz biri olup çikmisti.
Slytherin'in yenilgisini içine sindirememis, Gryffindor'urt bundan sonraki maçta Harry'nin yerine Arayici
olarak koca agizli bir agaç kurbagasi oynatacagini söyleyerek herkesi güldürmeye çalismisti. Sonra da
kimsenin bunu komik bulmadigini fark etmisti, herkes Harry'nin o hoplayan süpürgede nasil durdugundan
pek etkilenmisti çünkü. Malfoy da, kiskançlik ve öfke içinde, dogru dürüst bir ailesi olmadigini söyleyerek
Harry'ye satasmayi sürdürmüstü.
Harry'nin Noel'de Privet Drive'a gitmeyecegi dogruydu. Profesör McGonagall bir hafta önce gelmis,
tatilde okulda kalacaklarin listesini çikarmisti; Harry hemen yazdirmisti adini. Hiç üzülmüyordu buna,
geçirdigi en güzel Noel herhalde bu olacakti. Ron'la kardesleri de okulda kalacakti, çünkü Mr ve Mrs
Weasley Char-lie'yi görmek için Romanya'ya gidiyorlardi.
Iksir dersinin sonunda zindanlardan çikarken, önlerindeki koridoru kapayan koca bir köknar agaciyla
karsilastilar. Dibinden firlamigibi dev ayakla of-pof sesleri, agacin arkasinda Hagrid'in bulundugunu
gösteriyordu.
Ron, basini dallarin arasindan uzatarak, "Merhaba, Hagrid, yardim ister misin?" diye sordu.
"Yok, iyiyim, sagol, Ron."
Arkalarindan Malfoy'un soguk homurtusu duyuldu: "Yoldan çekilir misin? Sen de bahsismi koparmaya
çalisiyorsun, Weasley? Hogvvarts'tan ayrilinca sen de bekçi olacaksin herhalde - sizin evinizin yaninda
Hagrid'in kulübesi saray gibidir."
Ron tam Malfoy'a saldiriyordu ki, merdivenlerde Snape göründü.
"WEASLEY!"
Ron, Malfoy'un cüppesinin yakasini birakti.

Hagrid agzindan kaçirdigindan beri Flamel'in adini ariyorlardi kitaplarda, Snape'in çalmaya çalistigis eyin
ne oldugunu baska türlü nasil ögrenebilirlerdi? Sorun, nereden baslayacagini bilmekti. Flamel'in, adini
kitaplara geçirecek ne yaptigini bilmeden hiç de kolay olmuyordu bu is. Yirminci Yüzyilin Büyük
Sihirbazlari'nda, Çagimizin Önemli Büyücüleri'nde yoktu; önemli Modern Büyücülük Buluslari'nda da,
Büyücülükte Son Gelismeler Üstüne Bir înceleme'de de adina rastlanmiyordu. Kitaplik da kitaplikti hani;
içinde on binlerce kitap, binlerce raf, yüzlerce bölme vardi.
Hermione incelemeye karar verdigi konularin ve kitap adlarinin listesini çikarirken, Ron da bir raftan
rasgele kitaplar indirmeye koyuldu. Harry, Kisitli Bölüm'e yöneldi. Flamel'i orada bir yerlerde bulabileceg
ini düsünüyordu bir süredir. Ama o bölümdeki kitaplara bakabilmek için ögretmenlerin birinden imzali bir
kâgit getirmesi gerekiyordu, öyle bir izin alamayacagini da biliyordu. Hogwarts'ta ögretilmeyen, sadece
ileri düzeyde Karanlik Sanatlara Karsi Savunma dersini alan yüksek sinif ögrencilerinin okuyabildigi, Kara
Büyü'yle ilgili kitaplardi bunlar.
"Ne ariyorsun, çocuk?"
"Hiç," dedi Harry.
Kitaplik görevlisi Madam Pince, elindeki toz firçasini salladi ona.
"Öyleyse disari. Hadi - git buradan!"
Harry ayaküstü bir yalan kiviramadigina üzülerek kitapliktan ayrildi. Ron ve Hermione'yle birlikte,
Flamel'i nerede bulabileceklerini Madam Pince'e sormamayi daha önce kararlastirmislardi. Söylerdi nasil
olsa, ama bunun Snape'in kulagina gitmesini göze alamazlardi.
Harry disarida, koridorda iki arkadasim bekledi, bakalim onlar birs ey bulabilecekler miydi? Ama pek
de umutlu degildi.I ki haftadir ariyorlardi, ama kitapliga sadece ders aralarinda gidebildikleri için, birs ey
bulamamalari da peks asirtici degildi dogrusu. Bütün istedikleri, Madam Pince'in solugunu enselerinde
duymadans öyle uzun uzun arastirmakti.
Besdakika sonra, baslanni iki yana sallayarak, Ron'la Hermione geldiler yanina. Yemege gittiler.
"Ben yokken bakmayi sürdüreceksiniz, degil mi?" dedi Hermione. "Birs ey bulacak olursaniz, bana bir
baykusyollarsiniz."
Ron, "Sen de annenle babana sor bakalim, Flamel'in kim oldugunu biliyorlar mi," dedi. "Onlara sormak
daha güvenli."
"Elbette güvenlidir," dedi Hermione. "Ikisi de disçi."
Tatil baslayinca, Ron'la Harry öylesine egleniyorlardi ki, Flamel'i pek düsünmüyorlardi bile. Yatakhane
onlara kalmisti, ortak salon da her zamankinden tenhaydi, ocagin önündeki güzel koltuklara rahatça
kurulabiliyorlardi. Saatlerce oturuyor, artik ne buldularsas ise geçirip kizartiyor, Malfoy'u okuldan nasil
attirabileceklerini konusuyorlardi - elbette olacak isdegildi bu, ama lafi bile güzeldi.
Ron, Harry'ye büyücü satranci da ögretmeye baslamisti. Tipki Muggle satranci gibiydi bu, ama taslar
canliydi, bu da askerlere savasta komuta etmek gibi bir duygu uyandiriyordu oynayanda. Ron'un satranç
takimi pek eskiydi, yipranmisti. Sahip oldugu hers ey gibi, o da aileden kalmisti - büyükbabasindan. Ama
yasli taslar uysaldi dogrusu, Ron ne derse hemen yapiyorlardi.

"Seninkinin üstünde harf yok," dedi George. "Adini hiç unutmadigini düsünüyor herhalde. Ama biz de
aptal degiliz ya - birimizin adi Gred, birimizin adi Forge"
"Nedir bu gürültü?"
Percy Weasley kapidan basini uzatti, bütün bunlari onaylamiyor gibiydi. O da armaganlarini aça aça
gelmisti herhalde, koluna kocaman bir kazak açmisti çünkü; Fred kazagi çekip aldi.
"P var! Herhalde Parlak Ögrenci anlamindadir! Hadi, Percy, giys unu. Bak, biz hepimiz giydik. Harry'de
bile var."
ikizler kazagi kafasindan geçirmeye çalisirken, "Ben - istemiyorum -" diye homurdandi Percy; bu arada
gözlügü de düsmüstü.
George, "Bugün Sinif Baskanlariyla birlikte olmayacaksin," dedi. "Noel'de aile bir araya gelir."
Kazaktan kollarim bile geçirmesine firsat vermeden Percy'yi karga tulumba odadan çikardilar.
Harry hayatinda böyle Noel yemegi yememisti. Nar gibi kizarmisyüz besili hindi, daggibi kizarmis, has
lanmispatates yiginlari, tabaklar dolusu salam, kâseler dolusu tereyagli bezelye, salçalar, yabanmersini
soslari - adim basi da büyücü maytaplari. Bu olaganüstü maytaplar, Dursley'lerin aldigi, içlerinden kartons
apkali küçücük plastik oyuncaklar fiskiran o incecik Muggle maytaplarina hiç mi hiç benzemiyordu.
Harry, bir büyücü maytabi aldi Fred'le, maytap patlamakla kalmadi, top gibi gümbürdeyerek onlari mavi
bir dumana sardi, içinden de bir amirals apkasiyla birkaç canli fare çikti. Yüce Masa'da, sivri büyücü
külahi yerine çiçekli bir takke giymisolan Dumbledore, Profesör Flitwick'in anlattigi fikraya gülmekteydi.
Hindiden sonra alev alev Noel pastalari geldi. Diliminin içinden çikan gümüsOrak'la az kalsin disi
kiriliyordu Percy'nin. Harry,s arap istedikçe kipkirmizi kesilen Hagrid'e bakiyordu; sonunda Profesör
McGonagall'i yanagindan öptü Hagrid; silindirs apkasi yana yatmisti Profesör McGonagall'in, Harry onun
kizmadigim görünces asirdi.
Sonunda masadan ayrildiginda, Harry'nin kucagi maytaplardan çikanlarla doluydu, içlerinde bir yigin igibli
patlamaz balon, bir kendi-sigilini-kendin-yap seti, bir de yepyeni büyücü satranci takimi vardi. Beyaz
fareler ortadan yok olmuslardi, Harry onlarin Mrs Norris'e Noel yemegi olabileceklerini düsünerek
üzüldü.
Harry ile Weasley'ler, bahçede korkunç bir kartopu savasma tutusarak mutlu bir ögleden sonra
geçirdiler. Sonra, titreyerek, sirilgiblam, soluk soluga, Gryffindor ortak salonundaki ocagin basina
çöktüler. Harry, satranç takiminin açilisini yapti, Ron'un karsisinda unutulmaz bir yenilgiye ugradi. Percy
yardim etmeye kalk-masaydi belki o kadar da ezilmezdi.
Hindili sandviçlerini, tatlilarini, pastalarini yiyip çaylarini da yudumladiktan sonra herkesin üstüne bir ag
irlik çöktü, Percy'nin, baskanlik rozetini çaldiklari için, Gryffindor koridorlarinda Fred'le George'u
kovalamasini seyrettiler.
Ömrü boyunca Harry'nin geçirdigi en güzel Noel'di bu. Yine de bütün gün kafasini birs ey kurcaladi
durdu. Ancak yatagina uzanip da bir basina kalinca rahat rahat düsünebildi bunu: Görünmezlik Pelerini'ni
kim göndermisti acaba?
Ron, karni hindiyle, pastayla dolu, yataginin yanindaki perdeleri çeker çekmez uykuya dalmisti, kendisini
tedirgin edecek bir konu da yoktu. Harry yataginin altina egilip Pelerin'i çikardi.

Babasinin... bir zamanlar babasinindi bu.I pekten bile yumusak, havadan bile hafif olan kumasellerinden
kayip gidiyordu. Notta ne yaziliydi: Onu iyi kullan.
Hemen denemeliydi onu,s imdi. Yatagindan çikip Pelerin'e sarindi. Bacaklarina bakinca ay isigindan,
gölgelerden baska birs ey göremedi. Çok tuhaf bir duyguydu bu.
Onu iyi kullan.
Ansizin uyandi Harry. Bu Pelerin'le bütün Hogwarts, önünde açilivermisti. O karanlikta, o sessizlikte bir
heyecan kapladi bütün bedenini. Bununla her yere gidebilirdi, her yere, Filch de farkina bile varmazdi.
Ron uykusunda homurdandi. Harry onu uyandirsa miydi acaba? Ama birs ey ona engel oldu - babasinin
Pelerin'i - bu kere - ilk kere - tek basina hareket etmek istiyordu.
Süzülerek yatakhaneden çikti, merdivenden indi, ortak salonu da arkada birakip resimdeki delikten geçti.
Sisman Kadin, cirtlak sesiyle, "Kim var orada?" diye sordu. Hiçbirs ey söylemedi Harry. Hizli hizli
koridorda yürüdü.
Nereye gitmeliydi? Durdu, yüregi gümbür gümbür, düsündü. Birdenbire aklina geldi. Kitapliktaki Kisitli
Bölüm.I stedigi kadar okuyabilecekti orada, Flamel'in kim oldugunu buluncaya kadar. Görünmezlik
Pelerini'ne simgibi sarilarak yola koyuldu.
Kitaplik ürkütücüydü, karanliktan göz gözü görmüyordu. Harry kitap raflarina giden yolu görebilmek için
fenerini yakti. Fener havada yüzüyor gibiydi sanki, Harry onu elinde tuttugunu biliyordu gerçi, ama yine de
bu görünüm tüylerini ürpertiyordu.
Kisitli Bölüm kitapligin arkasindaydi. O bölümü ötekilerden ayiran ipin üstünden dikkatle atladi, kitap
adlarini okuyabilmek için fenerini kaldirdi.
Pek bir anlam çikaramadi adlardan. Dökülmüs, soluk yaldizli harfler, Harry'nin bilmedigi dillerde
sözcükler olusturuyordu. Bazi kitaplarin hiç adi yoktu. Bir kitabin üstünde ise kana benzeyen koyu bir
leke vardi. Harry'nin ensesindeki saçlar dimdik oldu. Belki kendisine öyle geliyordu, ama kitaplar
arasindan bir fisiltinin yükseldigini duyar gibi oldu. Sanki onun orada olmamasi gerektigini biliyorlarmisgibi.
Bir yerden baslamaliydi. Feneri dikkatle yere koyarak en alt rafta ilginç görünüslü bir kitap aramaya bas
ladi. Gözüne kara cildi gümüsçizgili kocaman bir kitap ilisti. Güçlükle çikardi onu, kitap çok agirdi çünkü,
dizlerinin üstüne koyarak açti.
Sessizligi, insanin kanini donduran, kulaklari sagir eden bir çiglik bozdu - kitap haykiriyordu! Harry
hemen kapatti kapagini, ama çiglik kesilmedi, daha da yükselerek sürüp gitti. Harry geriye dogru
sendeledi, fenere çarpti, aninda söndü fener. Korkuya kapildi Harry, disaridaki koridorda yaklasan ayak
sesleri duydu - kitabi yine rafa tikistirarak tabanlari yagladi. Kapida Filch'le karsilasti; Filch'in çilgincasina
açilmisgözleri onu göremedi. Harry onun iki yana açilmiskollarinin altindan süzülerek koridora firladi,
kulaklarinda kitabin çigligi çinliyordu hâlâ.
Kocaman bir zirhin önünde durabildi ancak. Kitapliktan öyle bir kaçmisti ki, nereye gittiginin farkina bile
varmamisti. Belki de karanlik yüzünden,s imdi nerede oldugunu bilmiyordu. Mutfaklarin yaninda böyle bir
zirh olacakti gerçi, ama orasi herhalde beskat asagida kalmisti.

"Geceleri birinin dolastigini görürsem hemen size gelmemi söylemistiniz, Profesör. Biri kitapliga girmis
-Kisitli Bölüm'e."
Harry yüzündeki kanin çekildigini hissetti. Her nereye geldiyse, Filch oraya kestirme bir yol biliyordu anla
silan, yumusak, yapisyapissesi gittikçe yaklasiyordu çünkü; dehset içinde, Snape'in yanit verdigini duydu.
"Kisitli Bölüm'e mi? Eh, pek uzakta olamazlar, yakalariz."
Filch'le Snape köseyi dönüp yaklasirlarken, Harry oldugu yere çakilip kaldi. Onu göremezlerdi elbet,
ama koridor öylesine dardi ki, biraz daha yaklasacak olurlarsa mutlaka çarparlardi - Pelerin, somut
bedenini ortadan kaldirmiyordu.
Olabildigi kadar sessizce, geriledi. Solda aralik bir kapi gördü. Tek umuduydu bu. Solugunu tutarak,
kapiyi kipirdatmadan içeri süzülmeyi basardi; Snape'le Filch hiçbirs ey fark etmediler. Geçip gittiler;
Harry, derin derin soluyarak duvara yaslandi, onlarin uzaklasan ayak seslerini dinledi. Az kalsin yakayi ele
verecekti; ucuz atlatmisti. Saklandigi odanin nasil bir yer oldugunu anlayincaya kadar birkaç saniye
geçecekti.
Kullanilmayan bir sinifa benziyordu burasi. Duvar diplerinde masalari, siralari andiran birtakim esyalar
seçiliyordu karanlikta, bir de basasagi çevrilmisbir çöp sepeti - ama duvara dayali birs ey daha vardi ki,
siritiyordu, sanki biri, ayak altinda durmasin diye, onu getirmis, oraya koymustu.
Görkemli bir aynaydi bu, pençeye benzeyen iki ayak üstünde, süslü yaldizli çerçevesiyle tavana kadar
uzaniyordu. Tepesine de boydan boya bir yazi islenmisti: Kelid stra ehru oyt ube cafru oyt on ivohsi.
Filch'le Snape'ten ses gelmedigi için korkusu yatismaya baslayan Harry, aynaya bakmak istedi; kendini
görmeyecekti, ama olsun - yaklasti.
Çiglik atmamak için agzini elleriyle kapamak zorunda kaldi. Arkasina döndü hizla. Kitabin haykirisinda
bile bu kadar çilginca atmamisti yüregi - aynada sadece kendini görmemis, arkasinda bir yigin insan daha
görmüstü.
Ama oda bostu. Soluk soluga, yine aynaya döndü usulca. Oradaydi iste, kendi yansimasini gördü, yüzü
korkudan bembeyaz kesilmisti, arkasinda en az on kisi daha vardi. Harry omzunun üstünden bakti -
kimseler yoktu yine. Yoksa onlar da mi görünmezdi? Görünmez insanlarla dolu bir odaya mi girmisti,
aynanin özelligi, ister görünür olsun, ister görünmez olsun, hers eyi yansitmak miydi?
Aynaya bir daha bakti. Kendi görüntüsünün arkasinda duran bir kadin ona gülümsüyor, el salliyordu.
Kolunu uzatti, eli birs eye degmedi. Kadin orada olsaydi ona dokunurdu, görüntüleri öylesine yakindi ki
-ama havadan baska birs ey duymadi - kadin da, ötekiler de varliklarini sadece aynada sürdürüyorlardi.
Çok güzel bir kadindi bu. Koyu kizil saçlari vardi, gözleri ise - gözleri tipki benim gözlerime benziyor,
diye düsündü Harry, aynaya biraz daha yaklasti. Yemyesil - biçim ayni... Kadinin agladigim fark etti;
gülümsüyordu, ama ayni anda da agliyordu. Yaninda oturan uzun boylu, siyah saçli, ince adam kolunu
onun omzuna dolamisti. Gözlük vardi gözünde, saçlari incinti. Arkasi, tipki Harry'nin saçlari gibi,
yatmamisti.
Harry o kadar yaklasmisti ki aynaya, burnu neredeyse kendi görüntüsüne degecekti.
"Anne?" diye fisildadi. "Baba?"