bu başlığa kimse gelmesinnnn

Harry'nin bütün çabasi Quirrell'i konusturmak, onun düsüncelerini Ayna'da yogunlastirmasini
engellemekti.
"Snape'le seni Orman'da gördüm -" dedi.
"Evet," diye mirildandi Quirrell, bakmak için Ay-na'nin arkasina geçti. "Neler çevirdigimi iyice anlamak
istiyordu. Benden hep kuskulanmisti zaten. Aklinca beni korkutacakti - sanki korkutabilirmisgibi... Benim
yanimda Lord Voldemort var... "
Quirrell, arkasindan çikip gözlerini Ayna'ya dikti.
"Tas'i görüyorum... onu efendime sunacagim... ama nerede?"
Harry kendisini simgibi saran iplerden kurtulmak için çirpindi, ama hiçbiri gevsemiyordu bile Quirrell'in
dikkatini Ayna'ya vermesine mutlaka engellelmeliydi.
"Ama Snape de benden nefret ediyor gibi görünüyordu."
Quirrell, olagan bir sesle, "Orasi öyle," dedi, "dogru. Babanla birlikte Hogwarrs'taydi bilmiyor musun? O
zaman da birbirlerini hiç sevmezlerdi. Ama senin ölmeni hiç istemedi."
"Ama daha birkaç gün önce aglayip duruyordun -Snape'in seni tehdit ettigini sanmistim... "
Quirrell'in yüzünde ilk kere bir korku belirtisi görüldü.
"Bazen," dedi, "efendimin söylediklerini yerine getirmekte zorlaniyorum - o büyük bir büyücü, bense
zayifim -"
Harry'nin solugu kesildi sanki. "Yani o da seninle sinifta miydi?"
Quirrell, sakin sakin, "Ben nereye gidersem gideyim, o hep yanmadadir," dedi. "Dünyayi dolasirken tanis
mistim onunla. Sersem delikanlinin tekiydim, iyi nedir, kötü nedir, kafamin içi saçmasapan düsüncelerle
doluydu. Lord Voldemort ne kadar yanildigimi gösterdi bana.I yiyle kötü diye birs ey yoktur, güç vardir
sadece, bir de o gücü elde edemeyecek kadar zayif olanlar... O günden beri buyrugundayim, ama birçok
kere yüzünü kara çikardim. Beni agir biçimde cezalandirmak zorunda kaldi." Quirrell ansizin titredi. "Yanli
slari kolay kolay bagislamaz. Tas'i Gringotts'tan çalmayi basaramadigimda, çok öfkelenmisti. Beni
cezalandirdi... gözünün hep üstümde olacagim söyledi... "
Quirrell'in sesi gittikçe uzaklasiyordu sanki. Harry, Diagon Yolu'nu hatirladi - ne büyük aptallik ermisti.
Quirrell'i ilk orada görmüs, Çatlak Kazan'da elini gibmisti.
Quirrell fisiltiyla küfretti.
"Anlamiyorum... Tas, Ayna'nin içinde mi? Onu kirmam mi gerekiyor?"
Harry hizli hizli düsünmeye çalisiyordu.
Su anda dünyada en çok istedigims ey, diye düsünüyordu, Tas'i Quirrell'dan önce bulmak. Ayna'ya
bakarsam kendimi Tas'i alirken görürüm - yani Tas'in nerede oldugunu anlarim! Ama Quirrell'a fark
ettirmeden nasil bakarim?

Harry sankiS eytan Kapani'na yakalanmisgibiydi. Tek kasini bile kimildatamiyordu. Taskesilmisti sanki,
Ouirrell'm sarigina uzanip onu çözmeye basladigini gördü dehsetle. Ne oluyordu? Sarik çözüldü. O
olmayinca Quirrell'in basi çok küçük duruyordu. Sonra agir agir döndü Quirrell. -
Harry çiglik atabilirdi, ama sesi çikmiyordu. Quir-rell'in basinin arkasinda bir yüz vardi, o güne kadar
gördügü en korkunç yüz. Kipkirmizi gözleri olan tebesir beyazi bir yüz. Burun deliklerinin yerinde de,
yilaninkiler gibi daracik yariklar.
"Harry Potter... " diye fisildadi.
Harry bir adim gerilemek istedi, ama bacaklari kimildamiyordu.
"Ne hale geldigimi gördün mü?" dedi yüz. "Gölgeden, buhardan baska birs ey degilim... Ancak bir bas
kasinin bedenini paylasirsam bir biçim alabiliyorum... ama beni yüreklerine, kafalarina almak isteyenler
olmustur hep... Tek boynuzlu kanis u son birkaç hafta güç sagladi bana... bana bagli Quirrell'in Orman'da
benim için kan içtigini gördün... YasamI ksiri'ni elime geçirince kendi bedenimi de yaratabilecegim... S
imdi... cebindeki Tas'i ver bakalim!"
Demek biliyordu. Bacaklarina ansizin bir dirilik gelen Harry hafifçe geriledi.
"Aptallik etme," diye homurdandi yüz. "Kendi canim kurtar, benden yana olmaya bak... yoksa sonun
annenle babanin sonu gibi olur... Kendilerine acimam için yalvararak öldüler... "
Ansizin, "YALAN!" diye bagirdi Harry.
Quirrell, Voldemort Harry'yi görebilsin diye, arka arka yürüyordu. Hain yüz gülümsüyordus imdi.
"Ne kadar dokunakli... " diye tisladi. "Cesarete her zaman saygim var... Evet, yavrum, annenle baban
yürekliydi... Önce babani öldürdüm, kiyasiya dövüsmüstü benimle... ama annenin ölmesi gerekmezdi...
seni korumak istiyordu... S imdi vers u Tas'i, yoksa annen de bosu bosuna ölmüsolacak."
"HIÇBIR ZAMAN!"
Alevli kapiya firladi Harry, ama Voldemort, "YAKALA ONU!" diye bagirdi, Harry de o anda Quirrell'in
elinin bilegine yapistigini duydu. Alnina o biçak gibi sanci saplandi yine; kafasi sanki ikiye ayrilacakti;
bütün gücüyle direnerek bagirdi, Quirrell'in kendisini biraktiginis askinlikla gördü. Basindaki agri hafifledi -
Quir-rell'in nereye gittigini anlamak için çilginca bakindi çevresine; onun ellerine bakarak aci içinde
kivrandigini gördü - parmaklarinda kabarciklar beliriyordu.
Voldemort, "Yakala onu! YAKALA ONU!" diye bagirdi yine; Quirrell atlayip yere yikti Harry'yi, üstüne
çullandi, iki elini onun boynuna doladi - Harry'nin yara izi artik dayanilmaz bir aci veriyordu, ama Quirrell
da sancilar içinde uluyordu.
"Efendimiz, onu tutamiyorum - ellerim - ellerim!"
Quirrell dizlerini dayadi Harry'ye, boynunu birakips askinlik içinde kendi avuçlarina bakmaya basladi
-Harry onun ellerinin kipkirmizi kesildigini gördü, yanmisti sanki, derileri soyulmustu, piril piril parliyordu.
Voldemort, "Öyleyse öldür onu, sersem, öldürsene!" diye haykirdi.

Ouirrell bir ölüm laneti yagdirmak için elini kaldirdi, ama Harry içgüdüyle uzanip Quirrell'in yüzüne yapisti.
"AAAAHH!"
Yere yuvarlandi Quirrell, yüzünde de kabarciklar belirmisti, Harry anladi: Quirrell'in cildine dokunmak
korkunç bir aci veriyordu ona -s imdi teks ansi vardi: lanetlemesini önlemek için onu aci içinde
kivrandirmak.
Ayaga firladi Harry, Quirrell'in koluna yapisip bütün gücüyle gibti. Quirrell çiglik atarak Harry'yi itmek
istedi - Harry'nin basindaki agri daha da artiyordu, gözleri de göremiyordu artik - sadece Quirrell'in
korkunç çigliklarini, Voldemort'un "ÖLDÜR ONU! ÖLDÜR ONU!" diye haykirmasini isitebiliyordu - ba
ska sesleri de - belki kendi kafasinda yaratiyordu o sesleri... "Harry! Harry!"
Quirrell'in kolunun burkuldugunu duydu, hers eyin bittigini anladi, bir karanliga düstü... düstü... düstü...
Tepesinde altin rengi birs ey uçuyordu. Snitch! Yakalamak istedi onu, ama kollari havaya kalkamayacak
kadar agirdi.
Gözlerini kirpistirdi. Snitch degildi bu. Gözlüktü. Ne kadar garip.
Gözlerini kirpistirdi yine. Albus Dumbledore'un gülümseyen yüzüyle karsilasti.
"Iyi günler, Harry," dedi Dumbledore.
Harry ona bakti bir süre. Sonra hatirladi. "Efendim! Tas! Quirrell'di! Tasonda! Efendim, çabuk -"
"Sakin ol, sevgili yavrum, sen olaylarin biraz gerisinde kalmissin," dedi Dumbledore. "TasQuirrell'da deg
il."
"Kimde öyleyse? Efendim, ben -" "Harry, sakin ol lütfen, yoksa Madam Pomfrey beni disari atar,"
Harry yutkunarak çevresine bakindi. Hastane kanadinda oldugunu anladi. Beyaz çarsafli bir yatakta
yatiyordu, yanindaki sehpanin üstü des ekerci dükkânina dönmüstü.
Dumbledore, isil isil, "Arkadaslarinin, hayranlarinin armaganlari," dedi. "Mahzenlerde seninle Profesör
Quirrell arasinda geçenler sir, ama nasilsa bütün okul ögrenmis. Arkadaslarin Fred'le George Weasley
sana bir oturak göndermeye kalkmislar. Bundan hoslanacagini düsünmüsler. Ama Madam Pomfrey bunun
pek saglikli birs ey olmadigina inandigi için oturaga el koymus."
"Ne kadar zamandir buradayim?"
"Üç gündür. Mr Ronald Weasley'le Miss Granger çiktiginda pek sevinecekler, inanilmaz derecede
üzülüyorlardi."
"Ama efendim, Tas"
"Görüyorum ki, dikkatini baska yere veremiyorsun. Peki öyleyse... Tas... Profesör Quirrell onu senden
alamadi. Buna engel olmak için tam zamaninda yetistim, ama dogrusunu istersen, sen de tek basina zaten
basariliydin."
"Siz de mi geldiniz? Hermione'nin baykusunu mu aldiniz?"

"Yolda karsilastik onlarla. Londra'ya vanr varmaz, bulunmam gereken yerin ayrildigim yer oldugunu
anlamistim. Quirrell'i senin elinden almak için tam zamaninda yetistim -"
"Sizdiniz demek... "
"Gecikecegim diye korkmustum."
"Az kalsin gecikecektiniz. Tas'i ona karsi artik daha fazla koruyamazdim -"
"Tas'i degil, yavrum, kendini - gösterdigin çaba seni öldürecekti neredeyse. Bir an öldügünü düsünüp
korktum. Tas'a gelince, yok edildi."
Harry, bosbos, "Yok mu edildi?" diye sordu. "Ama arkadasiniz - Nicolas Flamel"
"Ooo, demek Nicolas'i da biliyorsun." Dumbledore keyiflenmisti sanki. "Hers eyi uygun biçimde yaptin,
degil mi? Nicolas'la ben oturup konustuk, Tas'i yok etmenin dogru olacagina karar verdik."
"Yani o da, karisi da ölecekler, öyle mi?"
"Islerini düzenlemeye yetecek kadarI ksir var ellerinde.Is lerini düzene koyduktan sonra da, evet,
ölecekler."
Dumbledore, Harry'nin gözlerindekis askin bakisi görünce gülümsedi.
"Senin kadar genç biri için inanilmaz birs ey bu, ama Nicolas'la Perenelle için uzun, çok uzun bir günden
sonra yatagina çekilip uyumaya benziyor. Düzenli bir kafa için ölüm de büyük bir serüvenden baska birs
ey degildir. Biliyor musun, pek de öyle harika birs ey degildi Tas. Diledigin kadar para, diledigin kadar ya
sam! Birçok insanin hemen isteyecegi ikis ey - asil sorun, insanlarin kendileri için en kötüs eyleri isteme
tutkulari." Harry, kafasi iyice karismis, yatiyordu. Dumbledore Küçük bir ezgi mirildandi, tavana bakarak
gülümsedi.
"Efendim," dedi Harry. "Düsünüyordum da... Efendim - Tasyok olsa bile, Vol- yani, Kim-Oldug
unu-Bilir-sin-Sen-"
"Voldemort de, Harry. Hers eyin gerçek adini söyle.
Birs eyin adindan korkarsan, kendisinden daha çok korkmaya baslarsin."
"Evet, efendim.S ey, Voldemort dönmenin baska yollarini arayacak, öyle degil mi? Demek istiyorum ki...
gitmedi mi?"
"Hayir, Harry, gitmedi. Hâlâ bir yerlerdedir, belki de paylasacagi bir beden ariyordur.. gerçekten canli
olmadigi için, öldürülemez de. Quirrell’i ölüme terk etti, dostlarina da düsmanlari kadar acimasiz
davraniyor. Yine de, Harry, onun güce kavusmasini geciktirdin, ileride bir baskasi da savasabilir onun
ama, bu gecikmeler gücünü bütün bütüne yitirmesini saglayabilir."
Basini salladi Harry, ama hemen kesti bunu, çünkü öyle yapinca kafasi agrimisti. Sonra, "Efendim," dedi,
"ögrenmek istedigim baskas eyler de var, eger bana anlatirsaniz... gerçegi ögrenmek istiyorum... "

benziyordu.
"Sizin ikinize ne oldu?" dedi Harry.
"Ben rahatça döndüm," dedi Hermione. "Ron'u zütürdüm - biraz zaman aldi bu - tam bay kushaneye
gidiyorduk ki, GirisSalonu'nda Dumbledore'la karsilastik. Zaten biliyordu - 'Harry onun pesinde, öyle deg
il mi?' dedi, üçüncü kata firladi."
Ron, "Bu isi senin yapmani mi istemisti yoksa?" dedi. "Babanin Pelerinini yollamasi filan?"
"Ooo," diye patladi Hermione, "öyle düsündüyse eger - yani, demek istiyorum ki - korkunç birs ey bu
-ölebilirdin."
Harry, düsünceli düsünceli, "Hayir," dedi. "Tuhaf bir adam Dumbledore. Bana bir olanak saglamak istedi
galiba. Burada olup biten hers eyi biliyor, bu ise kalkisacagimizin farkindaydi, bizi durduracagina gereklis
eyleri ögretti, ipuçlari verdi. Ayna'nin nasil isledigini ögrenmem rastlanti degildi bana kalirsa. Eger
becerebilirsem, Voldemort'la yüz yüze gelmemin hakkim oldugunu düsünüyordu... "
Ron, "Anlasildi, Dumbledore'un üstüne yok," dedi keyifle. "Bana bak, yarin yil sonus öleni var, ayaga
kalkmalisin. Puanlar toplandi, Slytherin kazandi elbet -son Quidditch maçini kaçirdin, sen olmayinca
Ravenclaw bizi duman etti - ama yemekler harikadir."
O anda Madam Pomfrey daldi odaya.
"Neredeyse on besdakika oldu," dedi kesin bir sesle. "DISARI!"
Deliksiz bir uykudan sonra, Harry neredeyse bütün bütüne iyilesti.
Dünya kadars eker kurusunu siralamakla ugrasan Madam Pomfrey'e, "Sölene gitmek istiyorum," dedi.
"Gidebilirim, degil mi?"
"Profesör Dumbledore gidebilecegini söyledi." Madam Pomfrey'e bakilirsa, Profesör Dumbledore bu is
lerins akaya gelmeyeceginden habersizdi. "Bir baska ziyaretçin daha var."
"Güzel," dedi Harry. "Kim?"
Daha "Kim?" diye sorarken Hagrid süzüldü kapidan. Ne zaman bir odaya girse, oldugundan da büyük
görünüyordu. Harry'nin yanina olurdu, onas öyle bir bakti, sonra gözyaslarina boguldu.
Yüzünü ellerine gömüp, "Bütün - bunlar - benim -yüzümden!" diye hiçkirdi. "Fluffy'yi nasil atlatacagini
ben söyledim o alçaga! Ben söyledim! Bir tek bunu bilmiyordu, onu da ben söyledim! Ölebilirdin! Bir
ejderha yumurtasi ugruna! Bir daha agzima içki koymayacagim! En iyisi, atsinlar beni buradan, bir Muggle
olarak yasayayim!"
Hagrid'in, sakalindan yaslar süzülerek aci ve pismanlikla böylesine sarsildigini görünces asirmisti Harry.
"Hagrid!" dedi. "Hagrid, nasil olsa bir yolunu bulup ögrenecekti, burada Voldemort'dan söz ediyoruz, sen
söylemesen bile nasil olsa ögrenecekti."
"Ölebilirdin!" diye hiçkirdi Hagrid. "Onun adim da sakin söyleme!"
"VOLDEMORT!" diye bagirdi Harry; Hagrid öyle korktu ki, aglamayi kesti hemen. "Karsi karsiya

geldim onunla, adini da söylüyorum iste. Keyfin yerine gelsin, Hagrid, Tas'i kurtardik, yok oldu, artik onu
kullanamaz. Bir Çikolatali Kurbaga al, bende dünya kadar var... "
Hagrid, elinin tersiyle burnunu silerek, "Simdi hatirladim," dedi. "Sana bir armaganim var."
Harry, "Senin o ünlü sandviçlerden mi yoksa?" dedi korkuyla. Hagrid belli belirsiz kikirdadi.
"Degil. Onarmam için Dumbledore dün izin veedi bana.I zin verecegine sepetleyebilirdi de - neyse, bunu
getirdim... "
Deri ciltli, güzel bir kitaba benziyordu bu. Harry merakla açti kapagini, içi büyücü fotograflariyla doluydu.
Annesiyle babasi her sayfadan gülümseyerek el salliyorlardi ona.
"Annenle babanin bütün eski okul arkadaslarina baykuslar yolladim, onlardan fotograf istedim... Sende
hiç olmadigini biliyordum... Begendin mi?"
Konusamiyordu Harry, ama Hagrid anliyordu.
Harry yil sonus ölenine tek basina indi o gece. Madam Pomfrey, bütün titizligiyle, onu tepeden tirnaga bir
daha incelemis, Harry de biraz gecikmisti; Büyük Salon çoktan dolmustu. Yedi yil üst üste Okul Kupasi'ni
kazandigi için, Slytherin'in yesil gümüsrenkleriyle donatilmisti. Yüce Masa'nin arkasindaki duvara üstünde
yilan resmi olan koca bir bayrak asilmisti boydan boya.
Harry girince önce bir sessizlik çöktü ortaya, sonra herkes bir agizdan konusmaya basladi. Harry,
Gryffindor masasinda Ron'la Hermione'nin arasina oturdu, herkesin ayaga kalkarak kendisine bakmasina
aldirmiyormusgibi görünmeye çalisti.
Neyse ki, Dumbledore'un da gelmesi uzun sürmedi. Miriltilar kesildi.
Dumbledore, "Bir yil daha geçti!" dedi neseyle. "Simdi bu güzel yemekleri yemeye baslamadan önce
ihtiyar bir adamin gevezelikleriyle gibacagim sizi. Ne yildi ama! Dilerim kafalarinizin içi geçen yila göre
biraz daha dolmustur... gelecek ders yili baslamadan önce onlari bosaltmak, yenilemek için önünüzde
koca bir yaz var...
"Simdi, anladigim kadariyla, Okul Kupasi verilecek. Puanlars öyle: Dördüncü sirada, üç yüz on iki puanla
Gryffindor; üçüncü sirada, üç yüz elli iki puanla Hufflepuff; ikinci sirada, dört yüz yirmi alti puanla
Ravenclaw; Slytherin'in de dört yüz yetmigibi puani var."
Slytherin masasindan bir çiglik ve alkiskasirgasi koptu. Harry, Draco Malfoy'un elindeki sapli kadehi
masaya vurdugunu görebiliyordu, iç bulandirici bir görünümdü bu.
"Evet, evet, Slytherin basariliydi," dedi Dumbledore. "Ama son olaylari da göz önüne almamiz gerekiyor."
Odaya sessizlik çöktü birdenbire. Slytherin'lerin gülümsemeleri dudaklarinda donar gibi oldu.
"Öhö öhö," dedi Dumbledore. "Simdi son puanlari da ekleyelim. Bakalim... Evet...
"Önce - Mr Ronald Weasley'ye... "
Ron mosmor kesildi; güneste perisan olmusbir patlicana benziyordus imdi

"... Hogwarts'in uzun yillardir tanik oldugu en basarili satranç oyunu için, Gryffindor'a elli puan
veriyorum."
Büyülü tavan Gryffindor'larin çigliklarindan az kalbin havalanacakti; tepelerindeki yildizlar bile titriyordu
sanki. Percy'nin öteki Sinif Baskanlari'na, "Benim kardesim o!" diye böbürlenmesi isitilebiliyordu. "En
küçük kardesim! McGonagall'in dev satrancini boydan boya geçti!"
Sonunda yine sessizlige büründü salon.
"Sonra - Miss Hermione Granger'a... alevlerle karsi karsiya kaldigi anda bile sogukkanliligini yitirmeden
mantigini kullandigi için, Gryffindor'a elli puan daha veriyorum."
Hermione kollarina gömdü yüzünü. Harry onun hüngür hüngür aglamakta oldugunu düsünüyordu.
Masadaki Gryffindor'lar kendilerinden geçmislerdi -yüz puan birden kazanmislardi
"Daha sonra - Mr Harry Potter'a... " dedi Dumbledore. Odada çit çikmiyordus imdi. "... kararliligi ve olag
anüstü cesareti için, Gryffindor'a altmispuan veriyorum.
Kopans amata kulaklari sagir edecek türdendi. Toplama yapmayi becerenler Gryffindor'un puanlarinins
imdi dört yüz yetmigibiye yükseldigini fark etmislerdi - Slytherin'in puanlarina esitti bu. Okul Kupasi için
berabere kalmislardi - Dumbledore Harry'ye bir puan daha verseydi...
Elini kaldirdi Dumbledore. Oda yeniden sessizlige gömüldü.
Dumbledore, gülümseyerek. "Türlü türlü cesaret vardir," dedi. "Düsmanlarimiza karsi koymak yürek
ister, ama dostlarimiza karsi koymak da yürek ister. Bu yüzden Mr Neville Longbottom'a da on puan
veriyorum."
Gryffindor masasindan yükselen gürültü öylesine yüksekti ki, o anda disaridan geçen biri, Büyük
Salon'da patlama oldugunu sanabilirdi. Harry, Ron ve Hermione ayaga kalkip çigliklar atmaya basladilar;
Neville ise,s oktan bembeyaz kesilmis, kendisini kucaklayanlarin arasinda kaybolmustu. Gryffindor'a hiç
bu kadar puan kazandirmamisti daha Önce. Harry, çiglik çigliga, Ron'un bögrünü dürterek Malfoy'u
gösterdi; Malfoy, sanki kendisine Beden-Kilitleme büyüsü yapilmisgibi, dehset içinde kaskati kesilmisti.
Ravenclawla Hufflepuff ögrencileri de Slytherin'in geçilmesini kutluyorlardi; alkislar arasinda, "Bu
demektir ki," diye seslendi Dumbledore, "salonun süslemelerinde degigiblik yapmamiz gerek."
Ellerini çirpti. Bir anda yesiller kizila, gümüsler altina dönüstü; büyük yilan resmi ortadan yok oldu, onun
yerini aslan aldi. Snape, zoraki bir gülümsemeyle Profesör McGonagall'in elini gibiyordu. Harry'yle göz
göze geldiler, Harry onun duygularinda en ufak bir degigiblik bile olmadigini hemen anladi. Buna aldirmadi
bile. Gelecek yil yasam siradan bir yasam olacakti - artik Hogwarts'ta ne kadar siradan olabilirse...
Harry'nin yasamindaki en güzel geceydi bu, Quidditch'te kazandiklari geceden de, Noel gecesinden de,
dagifritini yere serdikleri geceden de güzeldi... bu geceyi hiç, ama hiç unutmayacakti.
Harry daha sinav sonuçlarinin açiklanacagini unutmustu; sonuçlar açiklaninca hatirladi bunu. O da, Ron
da iyi notlarla sinif geçtiklerini ögrenince çoks asirdilar. Hermione, elbette, sinif birincisi olmustu. Neville
bile kupayi kurtarmisti durumu,I ksir'den aldigi kötü notu Bitkibilim'deki basarisiyla dengelemisti. Kötü
oldugu kadar da ahmak biri olan Goyle'un okuldan atilacagini saniyorlardi, ama o da geçmisti. Buna
üzüldüler, ama Ron'un dedigi gibi, yasamdi bu, insanin her dilegi gerçeklesmiyordu