bu başlığa geleni nihilist yapıcam

mutlu olmak için mi beyler?

tabi ki de mutlu olmak için.

peki mutlu olsanız nooğğlur olmasanız nolur beyler

çünkü kardeş değiliz.

şimdi gibtir git

ciddden hiç düşündünüz mü lan bunları?

ölüp gideceksiniz olum!

öleceksiniz lan ( bağırarak)

10.000tl maaşla am üstünde züt gibsen nolur kankaAAAAAAAAAA?

@3 gibti oooo @3 gibti beylerrr

bir gün öleceksin?

ve toz toprak olacaksın. geldiğin o kokuşmuş toprağa döneceksin?

ne için yaşıyorsun birader?

anlat bana?

mutlu olsan nolacak ya?

ya bütün ömrünü dilenerek, açlıktan ağzın kokarak,bir kadının sıcaklığını hiç hissetmeden yaşasan nolacak?

(fısıldayarak) ne farkedecek?

lan 16ında öldürseler seni savaşta ne farkedecek lan?

ya da doğar doğmaz bıraksalar seni soğukta donarak gebersen?

ya da hayattaki tüm arzularına ulaşşsan ne farkedecek panpa?

neyi değiştirebilecen ki bu gibtimin evreninde?

ya kardeş sen ne diyon gece gece

ne kadar küçüğüz,ne kadar önemsiziz farkında değilmisin lan?

lan karınca bile değiliz şu evrende. etkimiz yok. gücümüz yok.

oluşabildiğimiz için oluşmusuz.

genetik bir kaza.

raslantı.

niye devam ettiriyorsun acını birader?

görmüyorsunun anlamsızlığını?

ruh hastası huur çocuğu güldüm amk seri şükuladım

@6 carpe diem deyip gibtir olup gidiyorum nihilist pic

(bağırarak) (fısıldayarak) ahahahahaahahahahahahahaha
amk ahahahaahah

görmek istemiyorsun çünkü canım kardeşim.

korkuyorsun.

anlamsız olamaz diyorsun.

bir sebebimiz olmalı diyorsun.

boşuna olmadı bütün bunlar diyorsun.

dinlere sarılıyorsun.

ideolojilere sarılıyorsun

yapma canım kardeşim.

gerçek orda, karşında!

"hiç"

öyle bir hiçliğin içindeyiz ki.

evrendeki negatif ve pozitif enerjiyi toplasan hiçlik yapıyor

düşünebiliyormusun kanka?

evrenin toplamı bir hiç? sıfıra denk geliyor?

nasıl bir boşluğun içindeyiz görmüyormusun?

ne kadar anlamsızca koşturuyoruz kendi sıçtığımız şeylerin ardından.

@1 nihilizm konusunda postmodern eleştirinin temel handikaplarından biri bu ve ülkemizde benim kişisel olarak 90'larda yakaladığım siyasi islamcılar da bu hatayı kendi tahayyül evrenlerinin doğası gereği çok sık yapıyor... şöyle ki, modernitenin evrenselci, yerelin olasılıklarına karşı kör ve sağır o tepeden inmeci tahakkümcü pratiğini bir sivil iktidar eleştirisi örerek, ve ne yazık ki bu itirazın tüm sivil eleştirisinin meşruluğunu da sonuna kadar siyasileştirerek kullanıyorlar... oysa aynı iktidar olgusu bireyin kendi içindeki melekle şeytanı arasındaki mücadeleden başlayıp yatak odasında, yemek sofrasında, evin salonunda, sonra apartmanda, mahallede, cemaatte, cemiyette, camiada, kısacası yerelde de kendi iktidar ilişkisini üretiyor ve bunun tu kaka bir iktidar olarak yaftalanması için ille de bach ve mozart sosuyla gelmesine hiç gerek yok... aynı şey mehter marşı ve salavat ile de bir tahakküm olarak yağmur gibi yağıyor. ama insan aklı şablonlara ve şemalara ve görselliğe ve çağrışıma ileri derecede bağımlı ve bundan 1, 10, 50, 80 ya da 100 yıl önce gündemimize girmiş bir tahakküm ile bundan 1000 sene ya da 10 bin sene evvel gündemimize girmiş bir tahakküm arasındaki fark ncedir, şayet aradan özümüz, yerelimiz, milli manevi değerimiz gibi üst yapısal kavramları çıkarırsak? çünkü doğamız da değişken. doğamızın evrenselliğini sorgulayacaksak iktidar dediğimiz olgunun yerelde de evrenselde olduğu kadar ezici ve hatta çoğu kez yerelde icra edilir bir menem olduğunu unutmasak herkes için çok iyi olacak... bir de modernitede vücut bulan tasarımcı, tanımlayıcı, şabloncu kafayı yeriyoruz. evet, hayatın ve dünyanın olasılıklarına kör ve sağır şablonlar istemiyoruz. ancak neyin dayatmacı tasarım, neyin kendini ve dünyayı değiştirme çabası olduğunun sınırları o kadar belirsiz ki... tasarımcı, dayatmacı, şabloncu olmayalım derken kendi umutsuzluğunun kişide bir tür kaderci kabulleniş ve teslimiyete evrilip kendiyle ve dünyayla hiçbir mücadelesi kalmamış bir noktaya çekilmesini görmek ne en azından çok üzücü. bir teslimiyet uğruna ya rab, ne güneşler batıyor. kavramları hayatın ve dünyanın yerçekime maruz kalıyor, ama aynı anda buharlaşıyorlar da. bence çıkış noktamız kendine ve dünyasına müdahil insanda. bunun için de eleştiriyi ve özeleştiriyi yüceltmemizde fayda var.

nietszche okuyupta, tövbe tövbe.

@4 bana mı halleniyon la gavat

nihilist olanları napıcan ?

görmüyormusun birader ?

büyük resmi.

tamamen olabildiğimiz için olduk.

başka sebebimiz yok.

varoluş sebebimiz bile anlamsızca.

ne için uğraşıyoruz bu hayatta?

cidden soruyorum?

cennet için mi?

anneciğinin dıbını gibmek için yaşıyorum
dıbına kodumun salağı he bi sen sorguluyon hayatı he süpersin gibtir git ak ya