arkadaşlar 19 yıllık şairim ve 4 sene önce yazdığım iki şiiri sizine paylaşacağım.

Soğuk Kadınlar

soğuk kadınlardı usulca geçtiler
koyu bir yalnızlığın kenarından
adımları ürkekti değişiktiler
kan mı sızıyordu dudaklarından
başka bir yalnızlığa gittiler

yosun yeşili aynalarda biriktiler
kıpkızıl buğusu karanlığa dağılan
tenha gözleri birer kilittiler
uyanmışlardı vampir uykularından
nasıl da ulaşılmaz fakat gündeliktiler

kimbilir kaç yalnızlık eskittiler
yoksa bir büyü mü baktığın zaman
hem bir çoktular hem bir tektiler
yorulmuş bir yanlışı yaşamaktan
epeyce kadın gizlice erkektiler

Biraz Değiştim

Biraz değiştim,
Her şey kadar, herkes kadar, sen kadar…
Değiştim,
Unutamadığım sözlerinin arasında sıkışıyorum,
Bir yanım kendimi kolluyor bir yanım seni
Ben benimle savaşıyorum,
Seninle değil!
Sonucu kılıcı kuşananından belli olan bir savaşın
Ne kazanabileni ne de kaybedeniyim,
Sorun değil!

Elbet alışırım,
Biraz alıştım,
Her şey kadar, herkes kadar, sen kadar,
Alıştım,
Varlığını istemediğim tüm ekgib yanlarıma,
Ve çokluğunu da yokluğunu da istemediğim bu iki arada bir derede duyguya alışıyorum,
Bir yanım bırak diyor bir yanım –ma,
Kesin değil!

Henüz tanıştım,
Her şey kadar, herkes kadar, sen kadar,
Tanıdığımı sandığım bana daha da yakınım artık,
Duvarlara anlatırken öğrendiklerim kendi hakkımda,
Ve aynalara ağlarken gördüklerim kendi tarafımda…
Bir yanım memnun oldum diyor, bir yanım tanıyamadım daha,
Samimi değil!

Bir hayli kırıldım,
Her şey kadar, herkes kadar, sen kadar,
Canıma batan her halin felç gibi indi bedenime,
Gözlerimden tut da ciğerime kadar kırgınım!
Aslında ne sana, ne olanlara…
Kendime kırgınım…
Maziye hiç değil, an’a kırgınım.
Anlatamadığım, anlayamadığım masalların bana yaptıklarına,
Dinlediğim şarkılarda bana seni anlatan şarkıcılara,
Beni anlamadığın kelimelerin bana her şeyi anlatıyor gibi geliyor oluşlarına…
Bir hayli kırgınım…
Beni ben kırdım oysa,
iyi değil!

Galiba yoruldum,
Her şey kadar, herkes kadar, sen kadar,
Kendime kalbimi kanıtlamaktan,
Ve kanıtladığıma kendimi inandırmaktan,
Ve dahası kocaman bir sahada tek başına koşmaktan yoruldum...

Bu devirde herkes hep ben der
kimisi gönülden kalender
yaşam dediğin böyle işte
ALTINI ŞER, iNCiSi KER...

daglar daglar uzun daglar
sana girsin buyuk yaraklar
kurdu kusu sen oruspu ettin
nerde benim uzun daglar

Anan
Nana
Anan
Nana

alper tunga öldü mü
ıssız acun kaldı mı
felek öcün aldı mı
imdi yürek yırtılır

Şiir ne yeniyomu panpa

(i)nceden yağan karlardır geceye
(N)eylersin trend olamıyorsan sözlüye
(C)anı çıksın tüm çukuleyenleye
(i)nlesinler sözlük diye diye.

edit: emek var lütfen

Siz şiirin ahenki diye bişi duymadınızmı?

Al siir degil ama kendi yazim bu

Buharlasmis bir pencerede
Kalbi cizip yok olmasini izlemekti
Yinede surekli cizmekti
Bardagi damlalarla doldurmakti
Hic vazgecmemekti
Hirsti bazen
Damarlarimizda ki kan gibi gerekliydi
Askin gercek tadini tatmak
Birakip gidememekti sevda
Silip atamamakti akildan sevdanin karasi
Karasini yasarken tertemiz duygular beslemekti

Uçsuz bucaksız gökyüzü, baktıkça andım:
Bir yıldız kaymış, yeryüzüne, bir insan olmuş.
Hayır, hayır; bir benzerin var mı ki? Yanıldım,
Yıldızların kıskançlığıysa, senden oluşmuş.

Ufka bakıyordum, birkaç gemi yaklaşmakta,
Gelmedi bir türlü, akşama kadar izledim.
Ama sanki içinde birkaç insan ayakta,
Kimdi ki onlar? Görebilmek için bekledim.

Bir rüya görüyordum, karanlığı fezanın,
Durmak istemedim, ordan oraya savruldum.
Uyanmaya faydası yoktu çabalamanın,
Durmak istedim, görünmez bir okla vuruldum.

Bir şafak sökümünde uyanmak istemiştim,
Çok kötü bir histi onu görmeden uyanmak.
Neden; gördüğümde sanki seni hissetmiştim,
Aynı his, uyandığımda seni bulamamak.

Daldıkça sürekli seni hatırlamak gibi,
Geceleri uyurken bir yastığa sarılmak.
Sonun geldiğini bilerek yaşamak gibi,
Özlemin çoğaldıkça özlemine sarılmak.

Mum dibe ışık vermez, sanki sende öyleydin,
Senin tam dibindeydim, hiç ışık alamadım.
Sen sürekli nurunu, hep etrafına verdin,
Bense daima koyu karanlıkta kalandım.

Hep sevdim yağmurları, altında ıslanmayı,
Yine seni hatırlatırdı huzurlu sesi.
Daha çok severdim, gök gürültüsü duymayı,
işitirim, ordan gelir "hasret" kelimesi.

Bazen içimi ısıttın, soğuktun genelde,
Değişirdin sürekli, ılıman hiç olmadın.
Her halin aklımdaydı, yine de her leylde,
Kim bilir, o şekilde, bir tek bana karşıydın.

Kulağımda uğultu, sanki hiç bitmeyecek,
Artmakta yavaş yavaş, fırtına habercisi.
Zaten anlamıştım, sert bir fırtına gelecek,
Birkaç defa olmuştu, geride kalır isi.

Uçurum kıyısında gibi, sanki hayatım,
Atlamak istedim kimi zaman, düşebilmek.
içimdeki o cengi durdurmaya çalıştım,
Güçlü tarafı yenip, atlamaktan vazgeçmek.

Gecelerce hayal kurdum, belki gerçekleşir,
Vazgeçmeden aylarca ümidimi besledim.
içimdeki birkaç duygu, sürekli bekleşir,
Bir ihtimal olur diye, dünyadan silindim.

Yaz, kış, ilkbahar, sonbahar hatrımda,
On iki ay sen vardın, kalbimin ortasında...

Ayıp ediyorsun güzelim,
Gözlerinin derinliği,
Yüreğime kadar iniyor.

Sarhoş ediyor beni,
Saçlarının dalgası
Ve ellerinin asaleti.
Yok mu o gülüşün,
Güneşi kıskandırıyorsun,
Benim haddim ne?

Öyle veya böyle
Bahanelere sığınma küçük bir çocuk gibi
Ben anlarım.
Ayıp ediyorsun güzelim

Sözlük sarardı bozuldu mertlik,
Bu Nasıl bireylik, bu Nasıl fertlik
Külodumda var 12 cm sertlik..
Son dizeyi bulamadım gençlik..

uzunca zamandır görmeyeli seni
bir başka kadın bir hoş olmuşsun
kollarıma alıpta sarmayalı seni
beyaz peynir gibiydin kaşar olmuşsun

Bomboş sokaklarda ceplerim ellerimde,
Yürüdüm bir akşam üstü aklımda birtek senle.

Durdum düşündüm ben ne yaptım neler ettim,
Vazgeçtim düşünmekten vazgeçtim.

Vazgeçtim bu sevdadan çünkü çok çok olmuştu,
Sabah erken kalmaktan gına mı ne o gelmişti.

Benim olamayacağını anladığım gün yırttım attım sayfaları.

Ben ki balıkken martıyı,
Ben ki Ankara iken denizi,
Ben ki kediyken köpeği,
Ben ki doğayken insanı,
Ben ki kendimken imkansızı(seni) sevdim.

ifadeler, sözlerden daha seslidir ve Sago sessizlerin sesidir
Ilık nefesiyle kuzey tayfunu, hoyrat zararsız esintidir
izahati çok, resimdir, yırtık soluk, sert kesittir
Böyle işte yüzüne karşı sözüm seslidir ve dikkat et kemiksiz dil
Koynunundaki soğuk yılandır, beslidir, yediğin kardeş eti islidir
Onların konuştukları, yenilmez yutulmaz cinstedir
Neyse salla onları bende bol salıncak var, hepsi asılı iptedir
Hip-hop benim, Yunus, yüzen balık diptedir
Uçan halım düşer yere, düşüm düşmezlerdedir
Düşün, iyi bir taşın, düşmemek elindedir
Sabah fabrikamda, akşamlarım işçidir
Camı kırık penceremde, selam seslidir
Maneviyat tek ekgibtir, ekgibliği maneviden olana
Şeytan hep kegibtir, bu ne büyük ekgibliktir
Sabah fabrikamdan sabah al, güneşlidir
Gökkuşağı dostum benim ve her bir rengi benimledir
Benden olan seninledir, kalbim en emin ellerdedir
35′e doğru MCmic tam demindedir.

Mutlu insanları yalnız bırakmayın,
Yalnızlığıyla övünür.
Mutsuz insanları yalnız bırakmayın,
Yalnızlığına sövünür.

Seni bir başkası için acı çekerken gördüm,
Seni bir başkası için ağlarken gördüm,
Seni bir başkası için özlem duyduğunu gördüm,
Ama bütün bunlar beni sevmiyor oluşundan daha çok acıttı.

Aslında hepimiz eksiğiz biraz..
Leylası olmayan Mecnunlarız.
Ne sıcak bir ismail abimiz var,
Ne de kötü zamanda yanımızda olan iskender babamız,
Ne mahallemizi mahalle yapan Erdal bakkalımız,
Ne her kapıyı açan Yavuz abimiz,
Ne de bize doğru yolu gösteren Ak sakallı dedemiz ...