( ͡° ͜ʖ ͡°)

boşaldım

reserved

senın ben dıbına koyayım

imge, dedi, imgeler
imgeler bulmalıyım ve her bir
sözcüğün
başkaları olmalı onlar
başka başka insanlara
onlardan kurmalıyım
başka dünyalarını öteki insanların
ve diğerleriyle hep beraber
bir kahve içmez miyiz
kadınlar imgelere bayılırlar
diye biliyorum çünkü
ve imgeler
dolusu ve kucağı ve bomboşluğu
yıkılmalı anlamları
yerine şaraptan perdeler
imgeler, diyordu, imge
o satırın altında
bu kapağın üstünde
şeker kullanmaz mıydınız

soğuktu, akşamdı, geceydi
ay da vardı deniz de
rakı da vardı
balıklar gibi ıslaktık, içimiz
yosunlar kadar nemliydi
kurumaya başlamıştık kimimiz
ve içimizde ter ter buharlaştı
eski günlerin eski havaları
bir şarkıydı, bir nağmeydi
derken başım önüme düşmüş
karanlığa
uyandırdı, uyandım
soğuktu, sessizdi
çok konuşmadım

bir gün bir yokuştan -ki çok güzel bir parka iner
öyle gülerek, öyle karıştırarak
öyle bilmeyerek ve anlamayarak
ve çok çok isteyerek
beraber inmiştik ben, o ve o
park yalnız değildi, hiç olmazdı
ne üzgün, ne kızgın görürdünüz
hep sakin, bazen neşeli, genellikle sessiz
ama susmazdı

bir caddeden, elleriyle
ellerini sımsıkı, ellerini anne karnı gibi
hayat suyum ve havam gibi kavrayarak
o herkesin çok da gidemediği caddeden
biraz da tevazuyla
aynı parka yürürdük, parklara
ve ne yapardık, ne yetmezdi
biz mutlu değildik ben, o
ama susmazdı

başka parklar, başka bahçelerin
hayatlarına girdim
çok uzağa gittim, deniz bile yoktu
bu çayırı sen mi boyadın
tamam

renkli bir ambalaj kağıdına
küçük başka kağıtlar
sonra kurdele ve yıldızlar
ve boncuk boncuk
bir parşömen kağıdından çanta
sade, gösterişsiz
ve albenisizliğiyle çok albenili
verdim ona, ellerine
ellerinden tuttum
o muydu, bir başkası mı, almadı hediyemi
verdim ona, ellerine
hızlı indi merdivenlerden
istemedi
bakamadım ona, ellerine
adımlarını gördüm
dizleri kırıla kırıla döndü
geldi yukarı çıktı, baktı
baktığını görmedim, baktığını duydum
bakamadım ona, gözlerine
aldı kitabı
merdivenlerden indi
sırtına baktım, hiç kambur olmamıştı

yedikule'de bir ağacın
dal vermemiş filizi
bakıyordu gökyüzüne
gökyüzü çocuğa
çocuk filize
sustular ve içlerinden
bilmiyorum ne konuştular
çocuk işedi ağacın dibine
gökyüzü yere

bir buluttu
bazen gider ve karanfiller gibi
köpürerek belirir
öyle naif bazen kuru
suçlamazdı deniz suyunu
ben hiç anlamazdım
denizi olmayan yere bulutlar
neden giderler ve hatta orada
neden kalırlar günler günlerce
ellerim kurudu krem sürdüm

küçük ciksen beş kuruş
düştü ahşap zemine
yuvarlandı yuvarlandı merdivenden
boğuk bir sesle
düşene kadar boğuktu
son basamağı göremedi
son anda başarısız olmuş
hırslı ve sivilceli bir çocuk kadar hoyrat
kendi zütünün üstüne düştü

burgazada'yı sever misiniz
diye söze başlamaya karar verdim
bir şeyler teklif edecektim
belki ağaca tırmanırdık
çiçeğe bakar, kuşu severdik
karıncalara ekmek atmaz mıydık
benimle gelip suya taş atsındı
bir taş atıvermek hem ne zordur ne kötü
suya atacaktı, balıksız, durgun
küçük dalgaların ne zararı olur
dalgalar, diyecektim
ne çıkar dalgalarımız olsa
bir vapur kadar gürültülü
gösterişli olmasak da olur
ama istese olurduk da
söyleyecektim bunları bir bir
sonra birkaç ay görmedim
yıl da oldu mu
evlenmiş gitmiş
bin