bu başlıkta ülkücüler hakkındaki

düşüncelerimi paylaşıyorum.
edit:farklı zamanlarda düşüncelerimi yazdığım ve beğendiğim yorumları toparladığım bir blog var onları kopyalıyorum büyük çoğunluğu bana ait bu görüşlerin.

büyüklerimizin dediklerine göre türkiyedeki gençliğin apolitizasyon sonucu fikir üretiminin yok düzeyine indiği grubun üyesi. bir nevi "çakala çukala" kalma durumu sonucunda üzülerek söylemek gerekir ki haklarındaki ön yargılardan göz ardı edilemeyecek bir kısmı doğrudur. yine de entelektüel platform'da ilginç bir faşizme maruz kaldıkları da belirtilmelidir.

'ülkücü' türk dil kurumu sözlüğünde idealist kelimesinin karşılığıdır. bir siyasi oluşum tarafından, özellikle sağcılar olarak bilinen bir grup tarafından benimsendikten sonra anlam kaymasına uğramıştır. şimdilerde herkes, türkçenin güzel kullanılmasını isteyenler bile, yabancı sözcüklere karşı çıkıp, ülkücü yerine idealist demektedir. sadece bu bile dilimizin ne hale geldiğini göstermeye yeter.

@6 karşim istersen toplu yazayım da bunlar farklı zamanlarda karaladığım şeyler alt alta yazarsam anlam karmaşası olur.

henüz bu arkadaşlar arasından beni dövmeye çalışan olmadı nedendir bilmem, hatta hiç yüz vermediğim halde arkadaşlık derecesine vardırmaya çalışan yüzsüzler oldu. ama gelip bana bir gün bunlardan biri "sen allah'a inanmıyon mu?" sorusunu sorduğunda vereceğim cevap hazır "sen atalarının, tiginlerin, kağanların yolunu takip etmeyi seçmişsin, saygı duyarım, ama cehalete saygı duyamam. senin ataların şamanist değilmiydi yüzlerce yıl? mete han'ın imparatorluğu, o çok övdüğünüz başyapıt, tamamen göktanrı inancıyla kurulmamış mıydı? önce bana kaç yılında, hangi sebeple türklerin müslümanlığa geçmeye başladığını söyle, takipçisi olduğun kağanların kaçı müslümandı onu söyle, sonra din hakkında beni sorgula... " sonu yine kavga olabilir belki ama hep içmde kalmış birşeydir bu cehaletlerini yüzlerine vurmak.

15-16 yaşlarında işsiz güçsüz bir grup gencin ilköğretim okulları önünde konuşlandığını görürsünüz. ceplerinde çakılar ve hatta meyve bıçakları ile ciddi bir biçimde bekleşirler. "ne iş?" dersiniz. "ocak bu okulun sorumluluğunu bize verdi" derler. "bu okul artık bizden soruluyor" derler. "herhangi bir sorun olursa biz çözeceğiz" derler. güler geçersiniz.

ama ağlanacak halinize gülüyorsunuzdur farkında olmadan. ilköğretim okullarında sağcılarla solcular birbirlerini gibiyordur da (afedersiniz) bunlara ihtiyaç duymuştur "ocak". bu zibidileri yetiştirip, biraz gaz verip, okul önlerine salanlarda (eğer doğruysa tabi) hiç mi akıl fikir kalmamıştır? bugünün zibidisi yarının serserisine dönüştüğünde ülkenin başına olmadık belalar açmayacak mıdır? böyle mi örgütlenilir? ve hiçbir ahlaki sınır tanımayan bu güruh, yarın kendisini yetiştirenlerin de başını yemeyecek midir? aha buraya yazıyorum; anarşi alttan alttan fırsat kolluyor.

1996'da istanbul üniversitesi siyasal bilgiler bigiler fakültesi'nden ellerinde tabancalarla kopup gelerek hukuk fakültesinin kantinindeki sol görüşlü öğrencileri vuran gönül insanları. kendileri söylüyorlardı ülkücü olduklarını.

"kapı açılır açılmaz içeri girdik. hepsini yere yatırdık. ne yapacağımız konusunda talimat almak için abdullah'a birini gönderdik. abdullah eter ve pamuk vermiş 'hepsini teker teker bayıltıp öldürelim' demiş. dışarı çıkıp, arabada bekleyen abdullah'la konuştum. 'evde öldürmek zor olacak. ikişer ikişer zütürüp öldürelim dedim. 'olur' dedi. iki kişiyi büyük reis'in arabasına bindirip eskişehir yoluna zütürdük. müsait bir yer bulup ikisini de yere yatırıp kafalarına ateş ettik. geri döndük. böyle zor olacağını anlayınca abdullah, 'tek tek boğalım bunları' dedi. bir tanesini zorla boğdum, diğer dördünü bu şekilde öldürmekte zor olacaktı. arkadaşları gönderdim. sonrada sedirin üzerinde bulunan dört kişiye yakın mesafeden ateş ederek mermilerin hepsin boşalttım. silahı da zütürüp abdullah'a verdim."

(l7 kasım 1980, bir ülkücü, münferit , ankara sıkıyönetim savcılığına verdiği ifade)

bunlardan bir tanesine, trafiğin yoğun olduğu bir sabah taksim'den eminönü otobüsüne binmek gibi bir hata yapıp, sahil yoluna girdikten az sonra tamamiyle kilitlenen trafik karşısında otobüsten inip, yolun denize bakan tarafında okula doğru yürürken rastlamıştım. yaklaşık 25 metre ileride, yanında kız arkadaşı ile yürüyordu. kabataş parkı civarında, aksi yönden gelen üç kişilik grup onları geçeli bir kaç adım olmuştu ki, eleman arkasına dönüp gruba bir şeyler söyleyerek dayılandı.

akabinde, kız nedeniyle çıktığını sandığım tartışma sonucu eleman, gruptan okkalı bir dayak yedi. grup daha sonra sakin bir şekilde oradan uzaklaştı. dayağı yiyen eleman, grubun arkasından "öldünüz lean siiz" gibi böğürtüler attıktan sonra cep telefonunu çıkarıp birilerini aradı. o sırada ben de yanlarından geçiyordum. şöyle bir konuşma geçti:

"neredesiniz lan, koşun!"
"... "
"taksim'de mi? taksim'i gibeyim, koşun dıbına koduklarım şerefimizi iki paralık ettiler!"
"... "
"ben beşiktaştayım!*"
"... "
"lan susun da koşun çabuk, iki dakika içinde burada olacaksınız. tüm ocağı toplayıp gelin adamlar gidiyor, ananızı gibtirtmeyin bana"

konuşma tarzından ve ocak lafı etmesinden ülkücü olduğunu anladığımız zat, telefondaki hitabı bittikten sonra etrafına böğürmeye devam etmiş, kendisini sakinleştirmeye çalışan kız arkadaşına da "sus lan huur, her şey senin başının altından çıkıyor zaten" diye bağırdıktan sonra yere çömelip ağlamaya başlamıştır. pek eğlenceli bir olaydı, hoşuma gitmiş, gülmüştüm.

olayın ilginç bir yanı ise, bu kişinin çok aptal ya da çok zeki olması arasındaki ince çizgidir. zira, ya yaşadığı yeri tanımayıp bulunduğu yeri beşiktaş sandığı için arkadaşlarını alakasız bir istikamete gönderme gerzekliğini sergilemiştir, veya dayak yediği elemanların beşikteş yönüne gidiyor olmalarından arkadaşlarını özellikle oraya göndermek istemiştir ki dayakçı grup oraya vardığında ülkücüler orada onları bekliyor olsun. tabi, ikinci durum olamayacağı açıktır aslında...

turk ırkçılığını savunan ve hitler'in kavgam ve turkes'in 9 ışık kitaplarını en önemli kitapları olarak gören, genellikle tanıştığınız zamanlarda ya ocağa çağıran ya da sizi dövmeye gelmiş olan kişilerdir. birey olarak ulkucu yoktur denilebilir. özellikle üniversitelerde ellerinden satır ekgib olmaz.. ancak sayıları azaldığı zaman, ortalıktan kaybolurlar. böyle bir insan grubudur ulkuculer.

bir kaç gün önce, saat 21.15 te bağcılar'da bir meydanda, 17 yaşlarında bir genci, sırf bir batmanlı ( eli uzunluğu ile bilinen ve " bağcılarda bu gruba mensup birinin bir eşyasını çaldığı iddia olunan ) genç ile yolda yürüyor diye, satırla üç yerinden bıçaklayanların kendilerine verdikleri lakap.
batmanlı olan kaçmış hemen. bu "saf" da benim ne suçum var neden kaçayım demeye kalmadan olay meydana gelmiş. olay anında "reis işlem tamam" allah" "allah"kelimlerini sık sık kullanmışlar ve gencin beynine silah doğrultmuşlar. bu gençlere bu şekilde davranması gerektiğini öğreten (bu şekilde "adam" olunduğunu beyinlerine işleyen ülkü ocaklarındaki kişileri kınıyorum. kendilerini bu şekilde tanımlayarak bu ülkeye hizmet ettiklerini sanıyorlarsa yanılıyorlar. ülkenin değerlerini, inançlarını bu şekilde hak hukuk bilmeden, kimseyi saymadan, her biri mafya adamı gibi hareket eden gençlerle mi koruyacaklar? hangi bilgi ile hangi niteliklerle, hangi düşüncelerle ve yetenekleri ile bu çok "sevdikleri" ülkeye hizmet edecekler. hepsi boş ve palavra. kendi çıkarlarına hizmet için adam yetiştiriyorlar bu şekilde davranarak. bu gencin yaşadığı olayın başka bir açıklaması ya da gerekçesi varsa buyursun yazsınlar.

zamanında özgür bakış dergisi bir araştırma yapmış, 1999 yılında yapılan seçimlerde meclise giren ülkücü milletvekillerinin vukuatlarını sıralamıştı.
alıntılayalım:

-mecliste kimler var- [*]
mehmet gül(mhp-istanbul)
16 mart 1978'de beyazıt'ta yedi öğrencinin ölümü, 41'inin de yaralanmasıyla sonuçlanan bombalama ve silahla tarama olayına adı karıştı.

mustafa verkaya (mhp-istanbul)
12 eylül öncesi silahl kaçakçılığı yapan ülkücü militanın adı, mhp itirafçısı ali yurtaslan'ın itiraflarında geçti.

ahmet çakar (mhp-istanbul)
adı, 16 mart katlidıbına karışanlar arasında anılıyor.

armağan yılmaz (mhp-istanbul)
1980 öncesinde bahçelievler-emek-beştepe bölgesindeki saldırıları örgütleyen nene hatun yurdu'ndaki ülkücü grubun ikinci başkanıydı.

ahmet kenan tanrıkulu (mhp-izmir)
1990'da abdullah çatlı'yla birlikte zürih bostadel cezaevi'nden kaçtı.

i. hakkı cerrahoğlu (mhp-zonguldak)
istanbul ülkü ocağı başkanlığı yaptı. 12 eylül öncesinde yayınlanan "demokrat" gazetesi muhabirini öldürtmekten yargılandı. yurtdışına kaçtı. "parlak" olan soyadını değiştirerek türkiye'ye döndü. söz konusu davada yakalanıp yargılanan kişiler, ifadelerinde "ölüm emrini ismail hakkı parlak verdi" demişlerdi.

ali uzun ırmak (mhp-aydın)
kemal türker'in katil zanlısı olarak yakalandı. uyuşturucu suçundan almanya'da hapis yattı.

fahri yüksel (mhp-malatya)
haziran 1978'de malatya'da öğretmen nevzat yıldırım'ın oral çelik tarafından öldürülmesi olayına karıştı. elazığ sıkıyönetim mahkemesi'nde açılan davada suçlu bulundu. cezası kesinleşti ve uygulandı.

n. hakan durhan (mhp-malatya)
12 eylül öncesinde malatya'da sol görüşlü iki öğrenciyi öldürmek suçundan hakkında dava açıldı; 8 yıl hapis cezasına mahkum oldu.

yakın zamanda çanakkale'de uzun saçlı bir eleman çevrilmiş, bi kaç ülkücü tarafından.

sormuşlar uzun saçlı arkadaşa,

- kominist misin lan sen?

uzun saçlı arkadaş şaşkın, hafif de korkmuş tabi:

- yok birader hatta anti-kominist im ben...

- valla biz, koministin her türlüsüne karşıyız, deyip hırpalamışlar çocuğu.

işte ülkücüler, böyle de mantıklı insanlardır.

up up okuyun bilinçlenin fikir sahibi olun

@24 dikkatli oku kardeşim 1999da meclise giren demişim

@25 anlıyoruz liseli bir ülkücüsün